Eindelijk zou het weer eens mistig worden en zelfs vorst werd er gezegd !!
Dus ik ben vroeg op pad gegaan, en inderdaad, des te meer ik richting Hilversum reed, des te meer mist ik zag !!
Toen ik bij "de Bilt "aankwam zag ik dat er in het bos zelf weinig tot geen mist was.
Het was wel koud ! Ik maakte een paar foto's van bevroren bladeren op de grond en opeens deed mijn Olympus EM1 camera niets meer. Hij was echt helemaal dood. Andere lens er op gezet, maar helaas ook daar bleef het scherm zwart.
Dus ik ben verder gegaan met mijn Olympus EP5 kleinere camera,maar ik baalde wel.
Op de weg was het wel mistig, dat kon je zien aan een verkeerspunt met stoplichten en waarbij een hekwerk aparte schaduwen toverde.
Een weiland met bevroren gras en een druk verkeerspunt in de verte met mist.
"love "the forrest.
Hier zie je dat het serieus gevroren had.
"shine a light on me "
Frozen
Ook in dit bos zit weer een Vincent van Gogh.
Het mysterieuze laantje in de bossen van "de Bilt" laat mij verdwalen in vreemd licht en het vreemd gevormde laantje. Waar leidt dit toe ?
Zelfs de bladeren lijken licht te geven in hun laatste daad.
Bevroren grond met rijen jong gras.
Hier had van Gogh denk ik wat teveel op.
Twee grote zonaanbidders reiken tot aan de hemel. Vincent schildert ze geel en groen, soms lijkt het wel goud.
De rust van een Dennenbos welke wakker wordt en de stralen toelaat.
Badend in de vroege ochtendzon, wordt het herfstbos wakker en de bomen genieten nog even van de laatste zonnestralen op hun bladeren.
De jonge stammen van de boompjes houden nog weinig tegen, maar maken wel een spel van donker en licht.
"at the end of the dream " Niet alles is zoals in je dromen, de werkelijkheid is vaak omgekeerd.
Een jong en onrustig bos.
Zo anders dan dit bos, hier is meer ruimte en een zekere verstilling.
Het "verlichte bos "
En zoals een bos ook kan zijn....als een stilleven.
De stilte van de natuur, als je maar vroeg genoeg bent.
Reikend naar het licht groeien ik hier al jaar na jaar. De boom heeft al een hoop zien veranderen in al die jaren en meegemaakt. Jammer dat we hun taal niet spreken en het nooit zullen weten.
