De stilte voorbij...... 31 december 2017.

Hoeveel mensen hebben wel niet op dit eenzame bankje gezeten

Eigenlijk wil ik het niet weten....

Zittend op dit bankje, mijmerend over het leven

Wie ben ik ?  Wie was ik ?
want ik ben al lang niet meer wie ik was....

Heb ik wat betekend in dit leven ?
heb ik iemand iets bijzonders meegegeven ?

Ik voel mij nietszeggend.....zo stil is het hier..
Ik ben slechts een kort briesje in het leven van de wind...

En ben al lang alweer weg....als een wolkje adem uit je mond in de vrieskoude....
ik waai weg en verdwijn in de leegte

Leven is een kunst.... 

en je zou zeggen des te ouder je wordt, des te meer je de kunst leert ...
Leven zou genieten moeten zijn en verwonderen

om de dingen die je ziet en beleeft... liefde die je geeft

Ik ben woorden als genieten en liefhebben kwijt geraakt
evenals vertrouwen wat je in mensen zou moeten hebben

Ik voel mij eenzaam en verlaten zoals dit bankje bij het water
ik hou vast aan herinneringen....voor later.... ?

Ik ben een golfje op deze plas en kom niet meer terug
ik ben het zuchtje wind wat je voelt op je gezicht...
Wat geweest is, is geweest en komt nooit meer...
Nooit meer hetzelfde golfje of dat zelfde zuchtje wind.....

Eenzaam op de bankje...   in alle stilte en zonder wind 

is nog het enige wanneer ik het leven even mooi en vredig vind.

Elke dag wordt het leven wakker....
Geen enkele dag is hetzelfde als de dag ervoor...

Het licht van het leven...
ben blij dat ik het gezien heb, al is het maar soms even...

Ben de laatste dagen met mijn laatste fotoboek bezig
Wat gaat over het licht van het leven....

Zoals de oude meesters het licht konden vangen...

zoek ik de verwondering en het verlangen....