Dromen in de polder..............Dinsdag 19 december 2017.

Het zijn saaie dagen, grijs weer en dat is niet zo fotogeniek-weer.
Toen ik gister hout aan halen was voor mijn houtkachel zag ik dat er een gat ontstond in de bewolking en ben ik toen ik thuis was even snel op de fiets gestapt om naar de Purmer te gaan.

Soms kun je je in de droomwereld wanen en is de grijze lucht ineens een palet van kleuren geworden.

Op zoek naar het licht werd ik verzwolgen door de polder en zijn luchten.
Van zulk moois zou zelfs doen Claude Monet zuchten.

Helaas kan ik niet schilderen en moet het doen met camera en lenzen
het licht van de lage landen vastleggen.... is één van mijn laatste wensen
Ik zou tevreden zijn als ik één zo een foto per dag zou mogen maken
van mij hoeven ze mij niet meer wakker te maken.

Laat mij maar dromen van het licht van het leven
als een regendruppel die nog heel even aan het puntje van het blad blijft kleven.

Ik heb een auto die al net zo gebrekkig als ik, 336.000 km heeft hij al gereden
Hij piept en kraakt, en begint nu ook stoom af te blazen.
Dat beperkt mij, maar tja.....
Voorlopig moet ik dus dicht bij huis blijven en dan soms op de fiets de polder in

Luchten zijn vaak net als de liefde....
Een spontane ontmoeting... en ik kan helemaal verliefd worden.
Al weet ik dat het maar even duurt en alles zo weer is verdwenen.

Soms duurt het maar een half uur, maar het blijft mij zoveel verwondering geven

In plaats van Poollicht, Polderlicht.

Van dat ene stukje met die bomen en dat licht erboven.
Ik kan er wel foto's van blijven maken..

En een eindje verder is de droom alweer weg.

Thuis gekomen zie ik Gijs twijfelen, zal ik naar buiten gaan of op de baas zijn schoot komen liggen ?

Maar vervelende van Gijs is, als hij gaat buitenspelen, dat hij met dit soort dingen terug komt. 

Gelukkig is Monfer niet meer levend. ( https://nl.wikipedia.org/wiki/Momfer_de_Mol )

En "de Dop" is reeds al in diepe dromen verzonken op de bank.

Dit was mijn dag van vandaag....