Als ik door de bossen struin of aan de Zaan zoals laatst, dan zie ik het licht.
Maar het licht zie je niet altijd terug op de foto.... dus schilder ik daarna met licht.
Het weer was niet best de laatste weken.
Het wisselde van regendagen tot dagen met veel wind en herfstbuien met onweer en hagel en dan opeens weer een moment zon.
Nabij Durgerdam en het Kinselmeer. Dit is het IJsselmeer waar door een zware lucht de zon heen komt.
Uitdammerdijk, richting Amsterdam.
Dezelfde Uitdammerdijk, maar nu richting Uitdam. Geen idee of dat plaatsje nog bestaat na dit noodweer.
En ineens komen er hagelstenen uit de lucht, alles wordt donker, alleen de horizon steekt af aan de lucht na de bui.
Het begin van de dag.
Zaanse schans.
Oude en nieuwe nijverheid aan de Zaan.
Er is de afgelopen dagen heel veel water gevallen.
De Zaanse Schans wordt wakker.
Herfst aan de Zaan.
De dag erna, totaal andere kleuren.
Dat ene gaatje in de wolken geeft een licht op de Zaan alsof Rembrandt zelf is langs geweest.
Maar het licht veranderde snel en was het even geen foto-weer meer.
Het begin van de dag, Hulshorsterzand.
Niets te zien, dan alleen planten, bomen en de lucht.
De wereld werd wakker..... de zon laat zich zien.
De moslaag boven het zand was groen van de alg, zo nat was het op een plek wat normaal een zandverstuiving en heide gebied is. De grond kleurde onnatuurlijk licht groen.
De eenzame Eik.
Het donkere Beukenbos.
En soms vind je goud in het bos !
En daar was ineens de mist, waar ik heel blij mee was.
Want mist maakt het licht verlegen.... alsof het stiekem komt kijken......
Want mist maakt het licht verlegen.... alsof het stiekem komt kijken......
Dit is het bos in Heiloo.
Stiekem licht.
Mist maakt alles mysterieuzer.
Het mysterieuze bos.
"Verlegen licht"
Het mooie van mist in het bos is, dat licht zo verlegen kan verschijnen.
Licht op deze manier lijkt op liefde, zuiver en puur. Als een vlinder
die even op een bloem komt zitten, en daarna weer weg-fladdert.
Full moon and a stairway to heaven.
Only heaven knows where i am looking for !
Only heaven knows where i am looking for !
Zoals de foto hierboven laat zien, is het ineens een keer helder en heeft het overal gevroren.
De laatste bladeren vallen haar zwaar !
Ze gaat in winterstand en wordt in het vroege voorjaar weer wakker, met nog mooiere frisgroene blaadjes.
Er is ook mist, maar jammer genoeg blijft de meeste mist buiten het bos hangen.
De bladeren lijken wel verbonden door de schaduwen van de takken in het water.
Dieper in het bos pronk nog een Beuk met haar goudgele bladeren, het lijken wel lichtjes.
Ijsbaard, of zou Sinterklaas hier vannacht geweest zijn ???
Van de site Wikipedia:
IJsbaard of ijshaar is een zeldzaam natuurlijk verschijnsel waarbij een haarachtige, wollige ijsstructuur ontstaat op dood en nat kernhout, dus niet op de bast, van loofbomen.
IJshaar kan ontstaan als de luchttemperatuur even onder het vriespunt ligt. In het hout komen schimmels voor en bij de stofwisseling van deze schimmels komt onder andere water vrij dat door zeer kleine openingen in het hout (houtstralen) naar buiten wordt geperst. Het naar buiten geperste water bevriest tot een haarachtige structuur. Een hoge luchtvochtigheid is noodzakelijk voor de succesvolle vorming van ijshaar zodat het naar buiten geperste water niet kan verdampen en voor bevriezing beschikbaar blijft. Zolang de schimmels water blijven produceren en de klimatologische omstandigheden gunstig blijven, kan ijshaar aan blijven groeien. Als de luchttemperatuur te laag wordt, daalt de stofwisseling van de schimmels tot zo'n laag niveau dat er onvoldoende water geproduceerd wordt. De schimmel die voorkwam in het hout van alle proeven was de Exidiopsis effusa.[1][2]
IJshaar is zeer teer en smelt na aanraking direct weg. Als ijshaar aan zonlicht wordt blootgesteld, zal het snel sublimeren en verdwijnen. IJshaar is daarom 's morgens vroeg of alleen op schaduwrijke plaatsen te vinden.
Hier begint het al op kerst te lijken.
De mist en de vorst laten rijp op de takken achter van Berken.
De mist en de vorst laten rijp op de takken achter van Berken.
Niks wanten of een wollen muts voor deze paddenstoel op de heidevlakte !
Gewoon stoer bevroren blijven staan en langzaam ontdooien.
Gewoon stoer bevroren blijven staan en langzaam ontdooien.
En als afsluiter mijn stoere kater Gijs !
Meneer heeft het koud !
Meneer heeft het koud !
( zal ws komen omdat zijn staartpunt nog een beetje dun is qua beharing).
Hij heeft het kussen van de stoel getrokken om lekker te gaan liggen voor de kachel...
Slimme beesten zijn het !!
