De geheimzinnige slijmzwammen van het Purmerbos. (en ook wat zwammen en paddenstoelen ).................. zondag 10 maart 2019.

Een poos al niets meer gepost op mijn blog, dat komt door 2 dingen.
Voel mij vaak te ziek om een verhaal te typen de laatste maand, omdat na Diabetes nu ook een langdurige alvleesklier ontsteking opspeelt. Dat laatste heb ik wel meer gehad en kwam in eerste instantie van een soort chemo-kuur van het Antonie v Leeuwenhoek als bijwerking. Meestal duurt het een week en dooft het vanzelf uit, maar deze keer veel pijn en uitstralend in mijn borstholte en ook de onderbuik.
Ik geloof ook dat ik door de alvleesklier ontstekingen uiteindelijk de suikerziekte als cadeau erbij gekregen heb, want elke keer gaat er een stukje verloren van je alvleesklier.

En het andere is, dat ik foto-stacking ( beter is focus-stacking ) ben gaan toepassen.
Dat is een techniek waarbij je op een statief heel veel foto's achter elkaar neemt en dat het scherptepunt elke keer een mm wordt verlegd, dat laatste doet de camera zelf gelukkig.
Zo krijg je een gigantische scherptediepte, zodat je onderwerp van voor tot achter scherp is.
Meestal gebruik ik 50 foto's om bij elkaar te voegen, maar soms ook wel 125 foto's.
En als je dan even in het Purmerbos bent en dan wat mooie zwammen ziet, schiet je zo maar in 1 keer even 5000 foto's. Ze worden niet per keer netjes in mapjes bewaard door de camera, dus dat moet je allemaal zelf uitzoeken. Maar ook het samenvoegen is een langdurige kwestie, maar gelukkig heb ik wel een goed programma gevonden die dat doet voor mij. Maar er gaat zeer veel tijd in zitten.
En ik heb een hele goede macro-lens gekocht, die echt rag scherpe plaatjes oplevert.

Slijmzwammen zijn redelijk onbekend bij mensen en ze zijn zeer klein vaak en dan nog aan de onderkant van boomstammen en takken..
En dan moet je hun namen ook nog allemaal vinden op internet !
Ik was een jaar geleden door mijn zus op een uitzending van "vroege vogels "geattendeerd wat over slijmzwammen ging.
Hierna ben ik er zelf op zoek naar gegaan en stond met verbazing te kijken naar uiteenlopende uitingen van de slijmzwammen.
Een week geleden had ik een mooi artikel gevonden die een Henk van  Halm geschreven is in de krant  "dagblad Trouw ". Ik had ze netjes via mail gevraagd of ik het verhaal van Henk op mijn blog mocht zetten met alle verwijzingen naar zijn artikel. Ze beantwoorden hun mail binnen 2 dagen, tenminste dat proberen ze, maar het is nu meer dan een week geleden en ik denk dat er nooit een antwoord komt, dus zal ik het zelf moeten vertellen.

Hij begint zijn verhaal dat men in de Amerikaanse staat Texas het vermoeden had, na het vinden van een gele slijmerige klodder die bewoog, dat er buitenaards leven op de aarde was terecht gekomen.
Er was paniek !Toen de brandweer het probeerde weg te spuiten viel het in stukjes uit elkaar die later door het water begonnen op te zwellen en nam het in grootte alleen maar toe.
De gouverneur van de staat had zelfs de nationale garde opgeroepen, maar even later was het een paddenstoelen-kenner die het antwoord wist, dit was een veel voorkomende slijmzwam.

Henk beschrijft dat er iets van 500 slijmzwam soorten bekend zijn in de wereld.
Het artikel is in 2002  geschreven en er zijn tegenwoordig wel meer dan 1050 soorten bekend,
Eerst dachten ze dat ze behoorden tot de groep van de Paddenstoelen/ schimmels.
Ze vormen net als paddenstoelen sporen om zich te kunnen vermenigvuldigen.
Een tijd lang heeft men niet goed geweten waar ze nu ingedeeld moesten worden, of in het rijk van de schimmels, of in het rijk van de dieren ( amoeben ) . Ze vormen nu een eigen groep en behoren tot de myxomyceten ( een moeilijkere woord voor slijmzwammen ).
Want ze blijken ook intelligentie te bevatten ! Ze eten bacteriën, groene algen en plantenresten ( dat laatste eten veel paddenstoelen ook ).
Ze hebben testen gedaan met slijmzwammen. Men maakte een doolhof en aan de uitgang van het doolhof hadden ze voedsel gelegd voor de slijmzwam.
Wat blijkt, ze kunnen nog beter navigeren dan een Tomtom doet, ze weten feilloos de kortste weg te vinden naar het eten. En niet alleen op kleine afstanden, maar ook op kilometers afstanden !

Slijmzwammen hebben 3 levens-stadia. Uit sporen komen zeer kleine ( microscopisch klein ) eencellige wezens en die kunnen zich kruipend of zwemmend voortbewegen. Deze eencelligen voegen zich samen tot een " Plasmodium " . Ze hebben ook vreemde namen gekregen omdat men niet wist wat deze slijmerige klodders nu waren. Zo ken men het gele "Heksenboter ",

Ik zal eerst wat foto's neerzetten en later weer verder met de tekst.

Dit is een geel Plasmodium.... het beweegt dus ( niet als je er naar kijkt )

 De volgende dag had het al een andere vorm. Hij gaat hier een andere slijmzwam te lijf.

Dit zijn sporen van een slijmzwam. Ik vind juist de sporen vaak de mooiste vormen hebben.
Plasmodium ziet er voor mensen vies uit, maar dit niet.

Dit zijn sporendoosjes van "het donkerbruin kelkpluisje "
De sporen ( met een microscoop te bekijken zijn echt heel klein ),

Van dichtbij zien ze er zo uit ! Mooi toch, of niet ?  Het was wel even poetsen al die bolletjes, maar ze glimmen je tegemoet.

Dag 1

Dit is één van de eerste stadia van het langstelig kroeskopje, ze kunnen diverse kleuren hebben, rood, wit, oranje, rose.

Dag 2

Als er iemand jarig is in het bos, dan komen de ballonnen tevoorschijn :)
Dit zijn langstelige kroeskopjes,  in hun bijna laatste stadium, want hierna knappen ze open en zie je losse draadjes alsof ze pruiken op hebben. Maar zo kan de wind en de regen hun sporen ( zaadjes ) vervoeren.

Dag 3

Dit is dag 3 van de langstelige kroeskopjes ! Je ziet al kleurveranderingen...tot aan hun zwarte stadia, daarna knappen ze open.

Dag 4

En dit is dag 4 van het proces, ze worden bruin en ontploffen en krijgen pruikjes.

Hier zitten witte peervormige sporen gevangen tussen 2 oranje aderzwammen.

Dit is even een bruggetje van Slijmzwammen naar Korstzwammen. Beide geheel geen familie van elkaar ! De oranje Aderwam is een liefhebber van dode eiken-stammen.

1. Want net als bij Slijmzwammen hebben korstzwammen een eigen voorkomen en kleuren.
   Ik vraag mij dan altijd af, wat voor functie heeft kleur hier dan en waarom heeft de natuur hier voor gekozen. Maar de Blauwe korstzwam is ook een uiting van " kunst van de natuur "als ik haar zo zie. En thuis op internet de naam opzoeken en dan er achter komen dat hij best zeldzaam is.

Hier nog zo een mooie plak.

En in het begin van mijn interesse in Slijmzwammen, was dit één van de eerste slijmzwammen die ik tegenkwam. Ik wist niet wat het was, totdat je het uitvergroot op je monitor ziet ! Het waren een aantal soorten Slijmzwammen sporen naast elkaar, waaronder Netpluimpjes.

Des te dikker de stam van de boom, des te dikker is de Oranje aderzwam die er op zit.

Maar ze kunnen in verschillende vormen overkomen, zoals deze foto het verschil laat zien.. Deze heeft de vorm van een zon lijkt het.

De eerste keren dat ik op Slijmzwammen-jacht ging, kwam ik dit soort bolletjes wel vaker tegen en eerst dacht ik nog dat het eitjes waren van een insect ofzo. Maar ook dit zijn sporen van een slijmzwam. Het draadwatje !

Hier zien we een roze plasmodium.

Een plasmodium is eigenlijk een groep slijmzwammen die bij elkaar die kan bewegen ( rondkruipen ) om voedsel te zoeken. En als het plasmodium niets meer te eten kan vinden, dan vormt zich een hard vlies en op dat vlies vormen zich  vaak knotsvormige ( peer-vormig, maar je hebt vele vormen ) sporenlichamen. In deze sporenlichamen worden sporen gevormd en als die rijp zijn barst zo een spoor open en ziet men vaak een draadachtige structuur en daarin zitten microscopisch kleine sporen die door wind of door regen verspreid worden. Op deze manier worden weer slijmzwammen in andere gebieden gevormd en kunnen ze hopelijk weer nieuw eten vinden.
Hoewel ze vaak in de grond te vinden zijn, zien wij mensen ze vaak op plantaardig materiaal, zoals rottend hout en of bladeren. Want ze eten het hout niet, maar de bacteriën en schimmels die daar leven. Zo is op de eerste foto te zien dat een plasmodium zich gehecht heeft trilzwam ( de bruinesuikerzwam ).
Merendeel wat wij zien is de fase wanneer er sporenlichamen zijn gevormd.

Spoorlichamen van het "donkerbruin kelkpluisje "  Hier zie je de zwarte sporenlichamen en daarachter zie je dat de spoorlichamen opengebarsten zijn en er een stoffig geheel ontstaan wat met de wind etc meegevoerd kan worden naar andere plekken.

Dit zijn oudere sporendoosjes van het Langstelige Kroeskopje. Als je de foto vergoot zie je dat het wel pruikjes lijken op een steeltje. De draadjes zijn er denk ik om de sporen vast te houden en  als het pruikje voldoende rijp ( en droog is ) dan blazen de sporen er uit en blijft het pruikje achter.

Een studie van "Nature in 2000 " liet zien dat een slijmzwam wel een vierkante meter groot kan worden.
In het begin zijn ze microscopisch klein,  en lijken ze op Amoeben en eten bacteriën en ook wel plantenresten in de bodem. Net als een amoebe delen de slijmzwam-cellen zich in tweeën. Als het eten op is gaan de slijmzwam-cellen allemaal bij elkaar klonteren en op deze manier ontstaat er een meercellig organisme.
Ze hebben speciale receptoren ( chemisch ) om voedsel op te sporen en ze kunnen zich verplaatsen.
Uit zo een hoopje cellen ontstaat een pseudo-plasmodium, dat is groep van duizenden amoebische cellen die voorheen ieder zijn eigen weg gingen, maar nu opereren ze als een groep en krijgen een vorm van een sigaar met een eigen taak. Het voorste deel van de sigaarvorm scheiden een cellulose achtige structuur af en de cellengroepjes vormen een dunne stengel die omhoog groeit. Cellen van de andere kant van de sigaar klimmen op de stengel en vormen sporen. En zo ontstaan er vaak peervormige structuren zoals ik al eerder op foto's hierboven heb laten zien.
En ze hebben allerhande kleuren en vormen ook.
Henk de verslaggever verteld ook het verhaal van een paddenstoelenkenner die zo een gele slijmzwam, ( heksenboter ) meenam in een blikken sigarendoos. De sigarendoosjes in die tijd hadden  gaatjes aan de zijkant.
De man had het blik weggezet en was het vergeten. De volgende ochtend dacht hij er weer aan en wilde het blik pakken, maar verbaasd zag hij dat het plasmodium ( wat Heksenboter was ) zich door de gaatjes naar buiten had gewurmd en nu aan de buitenkant van het blik zat !
Slijmzwammen hebben ingewikkelde Latijnse namen en enkele hebben ook wel Nederlandse namen gekregen, zoals de "Blote billen zwam".

Vroeger vond ik paddenstoelen leuk, en mooi om op de foto te zetten.
Nu ik door ziekte meer tijd heb om mij in dingen te verdiepen vind ik het bodemleven alleen maar interessanter worden, niet alleen de slijmzwammen dus, maar ook de paddenstoelen, zwammen en schimmelsen korstmossen. De meeste mensen vinden alleen paddenstoelen mooi omdat ze opvallend zijn vaak.
Maar je hebt neg zoveel meer, zoals korstzwammen, tandzwammen, buikzwammen, plaatjeszwammen, trilzwammen enzovoorts
De meeste zwammen ( schimmels ) zijn meercellige organismen en ze leven van zowel dood als levend materiaal. Ze kunnen zaken omzetten zoals cellulose in andere dingen die als voedsel dienen voor de schimmel. Paddenstoelen en zwammen behoren eigenlijk allen tot de schimmels.
En zoals ik al eerder vertelde.... schimmels in de grond zijn nodig om ook planten en bomen te voorzien van stoffen zoals fosfor, fosfaat en andere zaken die de plant zelf niet kan maken.
Ze creëren een samenwerking *( symbiose ) en via schimmeldraden die met elkaar in contact zijn kunnen bomen zelfs communiceren met elkaar.
Maar je hebt ook parasitaire schimmels, die dus ten koste leven van een dier of plant.
De Dennenmoorder is er zo één, die staat dan in de nabijheid of aan de voet van een spar, den,  douglasspar, of larixs . En in de loop der tijd zie je zo een boom doodgaan. Soms groeien de schimmels tot in de top van de boom.

De Dennemoorder, het ziet er zo mooi uit, maar is gewoon een moordenaar.

Maar schimmels hebben ook hun goede kanten, denk maar aan brood en broodproducten die gemaakt worden met behulp van een schimmel. Want "gist " is een eencellige schimmel.
Maar ook de overheerlijke schimmelkaasjes  ( je moet ervan houden ) zijn voorbeelden van het goede wat de schimmel ook in zich heeft. Penicilline had nooit bestaan als Meneer Pasteur dat niet ontdekt had, een schimmel die bacterie-dodend werkt !

Maar zelf vind ik het fascinerend hoe de natuur alles aanpakt, zonder dat het zijn milieu vervuild zoals de mens wel doet.
Schimmels bestaan al  1,5 miljard jaar ! En ze hebben zoveel vormen en functies. Maar de belangrijkste functie blijft de opruim-functie die het heeft, om bladeren en dode bomen en takken om te zetten in voedsel, zowel voor zichzelf en als er spraken is van symbiose, dan ook voor de gastheer.
En het feit dat er ongelofelijk veel soorten zijn in alle vormen en maten vind ik zo mooi.
En hoe de natuur dat opruimen aanpakt. De mens is niet zo een goede afvalverwerker, men dumpt het in zee of in de bodem. Of men verbrandt het waarbij schadelijke stoffen bij vrij komen waar we allemaal op den duur ziek van worden.

Zoals ik steeds meer zie en voel, de natuur zit zo prachtig in elkaar en vaak met alles in evenwicht.
Daar kan de mens niet aan tippen !


Maar ik zal u nu even de rust geven en foto's laten zie die ik de afgelopen maanden heb gemaakt.
Het zal een allegaartje worden, van schimmels, zwammen, paddenstoelen en slijmzwammen.
Door ziekte welke de laatste tijd steeds meer klachten geeft, kom ik niet vaak verder weg meer dan het Purmerbos. En ik kan het met de fiets bereiken en het begint al te voelen als mijn achtertuin :) Eigenlijk een saai productiebos met veelal waaibomenhout zoals populieren.
Maar dat heeft men bewust geplant omdat het zulke snelle groeiers zijn en je dus al gauw een bos hebt. ( dat hoorde ik laats van een boswachter die ik sprak, die kwam kijken wat ik midden in het bos aan doen was. En mij niet met een pesthumeur wegstuurde zoals ik vorig jaar in het Leuvense veld had ).

Het Purmerbos

Maar sommige stukken van het bos, blijken slijmzwammen-paradijsjes te zijn.
Slijmzwammen spoor je vaak op door dode stammen van bomen om te draaien en dan te kijken wat er aan die onderkant leeft. Soms niets lijkt het, maar als je dan goed kijkt is er best veel leven !
Het enige vervelende is dat je vieze handen krijgt en dat weer op je fototoestel komt en je lens.
IK zag zelfs bruin spul op het camera wieltje wat ik gebruik om mijn diafragma te wijzigen dat bruine spul zo mijn camera in gaan. Ik hoop niet dat dat last gaat geven op termijn, mijn fuji camera's zijn "Weathersealed" zoals ze zeggen. Er zitten seals op diverse plekken wat ervoor zorgt dat water etc niet de camera binnenkomt. Ik hoop het maar.
Tegenwoordig trek ik handschoenen aan als ik rotzooi met boomstammen en als ik een foto ga nemen dan trek ik mijn handschoenen weer uit, om zodoende mijn camera en lenzen niet heel erg vies te maken.

Hoe groot kunnen paddenstoelen worden ( of eigenlijk hoe klein ! ). Dat zie je hier goed.
Ik hou expres mijn wijsvinger erbij om een indruk te geven hoe de verhoudingen zijn.
Ik wist niet dat er zulke kleine paddenstoelen ( met steeds en hoed ) bestonden.

Ik heb een collega die vaak meegaat ( Marlon ) en die zet er soms een smurfpoppetje bij om de verhoudingen te laten zien, maar zelf vind ik dat niets.

Dit zijn blauwe sporendozen van een slijmzwam en ze noemen  "het knikkend kaalkopje".

Ze hebben vaak de vreemdste namen. Zoals deze noemen ze " worstnetwatje " omdat ze inderdaad op allemaal worstjes lijken.

Donkerbuine kelkpluisjes staan vaak alleen en niet in groepjes. Maar hier dus wel, je ziet groepjes van 2 en 3 ertussen staan.

Dit zijn witte peer-vormige sporendoosjes van een slijmzwam. Ik zie ze wel vaker en het lijken net lampjes van de Philips fabriek, helemaal als ze in de zon staan.

Dit is een korstzwam. De naam kan ik niet vinden, wat wel vaker het probleem is. Want er zijn zoveel soorten en ze staan niet altijd op internet. Soms vraag ik op twitter aan anderen hoe de zwam heet.
Ik noem dit een witte-korstzwam. Maar ik vind haar zo mooi van structuur, als je haar vergroot lijkt het wel koraal.

Hyfe is de benaming voor de lange, zich vertakkende draden van een Schimmel.
Het kan net zo goed een paddenstoel wezen. Dit soort draden zitten vaak in de grond. Maar ook wel op dood hout en bladeren zoals hier.

Gele knoop zwammen. Ze zijn niet echt heel groot, maar wel opvallend.

Wel vaker zie je dingen pas op foto's als je weer thuis bent en de foto's op een grote monitor kan zien.
Dat was met deze foto ook zo. Marlon had een schimmel op de foto gezet en er omheen waren van deze rare dingen. Paar dagen later weer teruggegaan om ernaar te zoeken ( dat is vaak een probleem, iets terug vinden ) en gevonden ! Het zijn sporendozen van "plakkaatmos ". En als het sporen doosje open knapt die je zo een bruin kruisje. Wat is de natuur toch mooi !

En soms vind je "juweeltjes " ! Dit is een rode kelkzwam. En ze zij echt heel intens rood !
Ze schijnen erg zeldzaam te zijn. In het begin was dit de enige die ik vond en ook later niet meer kon terugvinden :(   Maar een week later in een stuk bos wat rijk was aan slijmzammen kwam ik ook de rode kelkzwam weer tegen en best redelijk wat aantallen.

En soms vind je iets anders ! Dit is een nachtvlinder, waarschijnlijk een overwinteraar.
Ze heet "Roesje " Ik heb snel een foto genomen en de  boom weer zorgvuldig omgedraaid en haar haar roes laten uitslapen.

Alsof dat niet genoeg was, kreeg ik een paar dagen later dit monster voor mijn lens !!!

Als je de foto groter maakt, dan ziet hij er helemaal uit als een monster.
Maar dit monster heet "groene stinkwants " En ik was hem al eens eerder tegengekomen op vakantie indertijd in België. Toen pakte ik hem op, en dat was iets wat ik niet had moeten doen, want hij scheidde een stinkend goedje af wat je in de huiskamer van het huisje best rook. Een rare vieze lucht en die moeilijk van je hand af ging ! Dat is zijn verdedigings-mechanisme.
Ook dit insect zat in een winterslaap denk ik en zat gelukkig heel stil, anders had ik geen focus-stacking kunnen toepassen. Als je het van dichtbij bekijkt lijkt het wel een oer-dier.
Zijn ogen zijn niet de rode puntjes, maar zitten helemaal aan de zijkant. ( Facet-ogen ).
Nadat hij zo mooi geposeerd had heb ik de boom weer zorgvuldig omgedraaid. 

Ik was een keer me Marlon in het "paddenstoelen bos "geweest, nabij Lelystad. Het Voorster-bos, en toen we er in de herfst waren zagen we inderdaad veel paddenstoelen.
Het bos lijkt op het Purmerbos, allebeide op kleigrond en allebeide een nat bos.
Maar in het Voorster-bos kwam ik zeer weinig slijmzwammen tegen.
Maar wel deze grote groep "winterpaddenstoelen ". Ik denk dat het nog jonge "Fluweelpootjes zijn "

De meeste paddenstoelen zie je in de herfst. Dat heeft de natuur goed getimed !
Want in de herfst vallen de blaadjes van de boom en dat moet opgeruimd worden.
Gelukkig doet de natuur dat niet met die herrie bladblazers, maar veel subtieler met paddenstoelen/ schimmels/ zwammen etc
Ook met de herfststormen waaien en bomen om of takken van de bomen af. Als er geen paddenstoelen waren, dan was het bos een rotzooitje geworden!

Winterpaddenstoelen zijn er ook, maar het zijn er niet veel.
De fluweelpootjes zijn wel de bekendste en ze hebben als één van de weinige paddenstoelen een soort van anti-vries in zich en kunnen vorst overleven.
Men zegt dat deze fluweelpootjes ons immuunsysteem versterkt en ze worden zelfs in winkels aangeboden ! Ze schijnen zoet-zuur te smaken. Ik heb mij er nog niet aan gewaagd, het eten van paddenstoelen uit het wild. IN het Purmerbos kun je ze ook vinden. Een paar jaar geleden zaten de bomen in een bepaald stuk van het bos er vol mee. Maar ik denk dat de voedselbron opgedroogd is, want op die stammen zie ik ze niet meer.

Dit jaar vond ik ze ook wel, maar niet in zulke grote hoeveelheden zoals op de foto hierboven te zien is. 

Dit groepje fluweelpootjes had ervoor gekozen aan de onderkant van een stam te groeien.
Natuurlijk zijn het geen planten die licht nodig hebben, maar ik had dit nog niet gezien.
Je ziet hum donkerbruine steeltjes en als ze wat jonger zijn voelen de steeltjes fluweelzacht aan !
Vandaar hun naam.

De rode kelkzwam is een echte voorjaarspaddenstoel en is een nachtvorstje ook wel gewend en zal daar niet meteen van doodgaan. Dus paddenstoelen komen niet alleen in de herfst voor.

Dit lijken wel "IJsvingertjes " Is ook een slijmzwam. Vaak zijn ze met velen en mooi in groepjes, maar die heb ik nog niet gevonden. Je moet trouwens zelf wel goede handschoenen hebben en of van die handenwarmers mee hebben, want je krijgt wel koude handen met fotograferen in de winter.

De Glimmer-inktzwam is ook zo een paddenstoel die je nog vaak in de winter tegenkomt, maar als het even vriest, dan legt hij het loodje en zie je dagen later alleen nog een plakkaat snot liggen.
Hier zijn ze nog jong en vers.

Hier zijn ze bijna op hun end, de buitenranden krullen op en dan komt er een zwarte drab van af in druppels ( dat is de inkt ) en dat zijn de sporen.

Dit zijn jonge Judasoren. Ook een paddenstoel ( Bekerzwam ) die je veel in de winter nog ziet.
Heel vaak op dode takken van een vlierstruik.

De Gele trilzwam is ook een zwam die je best vaak in de winter ziet. Soms geboren uit kleine dunne takken. Geel is voor fototoestellen ( net als met wit ) lastig te fotograferen. De kleur "overstraald "vaak het geheel, waardoor je de schaduwen en overgangen minder goed ziet. Wat ik meestal doe met dit soort kleuren, in onderbelichten.

Een "Dakloze Huiszwam", zo noemen ze deze korstzwam. Genomen in het Leersumse veld, waar ik eigenlijk meer slijmzwammen had verwacht, maar helaas. Wat wel zo is, is dat ik er andere soorten vond.

Hier nog een keer die Dakloze Huiszwam. Links het verse gedeelte en rechts een gedeelte wat al aan het vergaan is. Ik vind de structuren die de korstzwammen maken vaak mooi.

Even van de paddenstoelen en zwammen vandaan. Hier zie je het purmerbos, waar de populieren gouden bladeren hebben.

Dit is hetzelfde stukje bos, alleen een paar dagen later ( na een storm ), en het goud was verdwenen.
De bomen moeten dit doen, omdat ze geen anti vries in hun bladeren hebben tegen de winter.
Dus ze halen hun laatste voedingstoffen uit hun bladeren en wat achter blijft zijn vaak zuren en andere stoffen, waardoor de bladeren hun specifieke herfstkleur krijgen ). En moeder natuur speelt daar goed op in door de paddenstoelen en zwammen te laten ontkiemen. De opruimers van het bos.

Elfenbankjes vond ik altijd maar saaie zwammen. Had je er ééntje gezien, dan heb je ze allemaal gezien ( zo dacht ik tot voor kort ). Maar als je beter kijkt is het een mooie soort met vele afwisselingen in kleuren en vorm. Het zijn ook taaie rakkers, veel elfenbankjes zijn letterlijk taai en overleven soms jaren.

Hier een elfenbank met een rood-bruine kleur. Je ziet wel vaker algen op elfenbankjes ( ook omdat elfenbankjes het hele jaar groeien ). IK heb niet kunnen vinden of er nu symbiose ( samenwerking ) is tussen alg en elfenbank.

Het zijn ook taaie rakkers, kunnen elk weertype aan zo lijkt het. Je schijnt ze te kunnen eten, maar erg lekker zijn ze niet. Ze zijn erg taai en weinig smaakvol.

Je ziet elfenbanken vaak massaal op een dikke boomstam. Die wordt dan letterlijk overvallen door deze soort.

 Elfenbanken behoren tot een grote familie met veel soorten dus.
Deze elfenbank heeft veel alg op zich. Zoals ik al zei, ik kan niet vinden of ze een samenwerking hebben, maar het zou mij niet verwonderen.

Ik vind het gewoon fantastisch om te zien, hoe de natuur in vele vormen en gedaantes het proces van afval verwerking tot een kunst verheven heeft, door middel van Paddenstoelen, korstzwammen, elfenbanken, slijmzwammen en andere schimmel-gedaantes. Alleen al door het verschil in soorten en de massaliteit is het veel beter uitgerust voor deze taak, dit in tegenstelling door de mens ( die zichzelf een intelligente soort vind )

Zodra de laatste warmte het bos verlaat, begint samen met het proces van de herfst, het massaal laten vallen van de bladeren is het begin signaal voor de schimmels om al dat "afval "te gebruiken voor haarzelf als energie- en voedselbron. De diversiteit is gewoonweg enorm, en vele hebben een voorkeur voor hun eigen bomen en bladeren wat betreft soorten.

En zodra het licht afneemt en de vochtigheid stijgt omdat de temperatuur daalt en herfst zijn regen laat vallen, waardoor er een veel hogere vochtigheidsgraad ontstaat, is het startschot voor vele paddenstoelen. Niet alleen voor voedsel te vergaren, maar ook om zichzelf te vermenigvuldigen.

Waarom geeft de natuur de roze korstzwam de kleur rose ?  Heeft dat een bedoeling ?
En zo ook bij vormen, waarom kiest de natuur voor een bepaalde vorm. Het intrigeert mij.

Soms is het de massaliteit waarmee de natuur het opruimproces doet wat indruk maakt.

Niet alleen de massaliteit wekt indruk bij mij, maar ook vaak "de grootte ", of beter gezegd, hoe klein sommige zwammen zijn en als je ze vergoot via fotografie, zie je dat ook dat een bijzondere schoonheid heeft.

Het is jammer dat vele mensen niet de tijd nemen om sommige dingen beter te bekijken.
Want ook deze "doolhofzwam " , ziet er dichtbij zo mooi uit !
Als je er van een afstandje langs loopt, zie je alleen een witte korst en lijkt het saai.
Nog veel meer mensen ziet het zelf niet. Door middel van mijn fotografie en het publiceren middels een blog hoop ik dat ik mensen kan enthousiasmeren om eens deze witte plakken van dichtbij te bekijken en te zien dat het iets is wat veel ingewikkelder in elkaar zit dan men van afstand zag.

Hier zie je 2 soorten bij elkaar. Een Witte Korstzwam *( waarvan ik de naam niet kan vinden ) krijgt hoer de overhand over de Donkerbruine Kelkpluisje. Als je de foto vergroot dan lijkt de korstzwam op sommige plekken dons te hebben.

Ik zou er zoveel meer over willen schrijven, maar ik denk dat een te lang artikel niet uitnodigt om te kijken en te lezen.
Zo ook de korstmossen-familie....een symbiose van een schimmel met een alg, die ook meedeelt in het feest van voedingstoffen wat ik dode bomen/ takken en bladeren zitten.

Via twitter hoorde ik van een boswachter dat het NU de tijd was om "Heidelucifers "op de foto te zetten. Dus ik naar het Zwanenwater ( natuurgebied in NH ).
Ik heb geen lucifers gezien ! hahaha.
Dit is een oudere foto van Heidelucifers, uit 2016 denk ik.

Wat ik wel vond was een bekermos wat aan het uiteinde iets flauw's rood had. Alles is vaak zo klein, dat mensen het nooit zien.

Dit zijn sporen van een slijmzammen-soort het "Netwatje "
Het lijken allemaal pruikjes op steeltjes En ze hebben nog condens op zich, omdat er vorst aan de grond was.Maar omdat ze aan de onderkant van de boomstam groeien die op de grond ligt, beschermen ze zich tegen de vorst.

Hoe groot ze zijn ?  Ik denk hooguit 3 a 4 mm.

Hier lijkt het wel feest. Diverse kleuren Kaalkopjes ( slijmzwammen sporen ) tussen het groene mos. het lijkt wel kunst !
Zulke zachte kleuren !