Als puber kreeg ik steeds meer interesse in de natuur. Ik ging vaak met mijn ouders naar Schoorl ( NH ) en daar heb je mooie bossen * ( vond ik toen ) en natuurlijk strand en de zee, als je de "zeeweg" afliep ( 4 km). Ik wilde vroeger bioloog worden, maar juist in die tijd waren er al teveel biologen. Dus het veranderde in een hobby, Ik heb in mijn geboorteplaats (Zaandam) veel gestruind in het Jagersveld, ik kon daar urenlang struinen met lieslaarzen aan, want het was een "wet-land". Je liep op een ondergrond van aarde en veen en een aantal delen dreven op het water, soms zakte je er doorheen. Ik heb daar ook wel veenbranden gezien die weken long brandden.
Ik weet nog wel dat ik als puber een microscoop kreeg voor mijn verjaardag en een vriend later een echte Olympus microscoop had waar we urenlang doorheen konden turen en eencelligen zagen die in het water leefden. Zoals het trompetterdiertje en het pantoffeldiertje.
Mijn toenmalige vriend had een heel simpel oud rolfilm-cameraatje, maar die paste precies op het oculair van de microscoop en op een of andere wonderlijke manier maakte hij ook nog scherpe foto' s !
Dus de interesse in de natuur zat er al jong "in" bij mij. Als je jong bent, zie je alleen daar waar je mee bezig bent of interesse in hebt, zoals het pantoffeldiertje en later vogels en planten. Maar het ging niet verder dan dat, Ik denk zelfs wel eens dat de mensheid op dat moment ook alleen maar exemplarisch bezig was, de een hield van bloemen en planten, de ander van vogels etc. Maar ik zag toen niet de verbonden die de natuur zo sterk heeft. Ik leerde dat veel later, ook door vooral BBC natuurfilms op televisie.
Ik weet nog wel dat ik als puber een microscoop kreeg voor mijn verjaardag en een vriend later een echte Olympus microscoop had waar we urenlang doorheen konden turen en eencelligen zagen die in het water leefden. Zoals het trompetterdiertje en het pantoffeldiertje.
Mijn toenmalige vriend had een heel simpel oud rolfilm-cameraatje, maar die paste precies op het oculair van de microscoop en op een of andere wonderlijke manier maakte hij ook nog scherpe foto' s !
Dus de interesse in de natuur zat er al jong "in" bij mij. Als je jong bent, zie je alleen daar waar je mee bezig bent of interesse in hebt, zoals het pantoffeldiertje en later vogels en planten. Maar het ging niet verder dan dat, Ik denk zelfs wel eens dat de mensheid op dat moment ook alleen maar exemplarisch bezig was, de een hield van bloemen en planten, de ander van vogels etc. Maar ik zag toen niet de verbonden die de natuur zo sterk heeft. Ik leerde dat veel later, ook door vooral BBC natuurfilms op televisie.
Voor het eerst zag ik de gevolgen van vervuiling toen er in het nieuws kwam dat er steeds minder kikkers kwamen in Nederland, omdat de vervuiling van het oppervlaktewater steeds erger en erger werd. Toen mochten de fabrieken bijna ongestoord en zonder eisen hun afvalwater gewoon in de natuur
( oppervlaktewater ) lozen. Ook de zure regen kreeg steeds meer nieuws en was iets wat je zelf ook kon zien aan bomen om je heen.
Er werden toen gelukkig steeds meer eisen gesteld aan het lozen van afvalstoffen in het milieu. Net als met de drijfgassen in spuitbussen en of koelkast koude vulling, die ervoor zorgde dat de ozonlaag afgebroken werd aan de poolkappen.
Gelukkig omdat men regels ging stellen zijn er weer meer kikkers tegenwoordig in de sloten en is het gat in de ozonlaag weer een stuk kleiner geworden.
( oppervlaktewater ) lozen. Ook de zure regen kreeg steeds meer nieuws en was iets wat je zelf ook kon zien aan bomen om je heen.
Er werden toen gelukkig steeds meer eisen gesteld aan het lozen van afvalstoffen in het milieu. Net als met de drijfgassen in spuitbussen en of koelkast koude vulling, die ervoor zorgde dat de ozonlaag afgebroken werd aan de poolkappen.
Gelukkig omdat men regels ging stellen zijn er weer meer kikkers tegenwoordig in de sloten en is het gat in de ozonlaag weer een stuk kleiner geworden.
Toen ik later ook ging fotograferen, had ik alleen oog voor de mooie dingen, zoals dieren en planten.
Ze zeggen wel, dat als je ouder wordt, de wijsheid dan ook komt. En dat is ook echt zo denk ik.
Ik kijk nu heel anders naar de natuur dan vroeger. Niet alleen de leuke en makkelijke dingen gaan op de foto, maar begon mij ook steeds meer te verdiepen in verbonden die dieren, planten hadden. Bijvoorbeeld over hoe de natuur afval-opruiming aanpakt, en dat in de lijn van de evolutie weer steeds weer nieuwe organismen komen en met andere verterings-technieken waardoor ook de lastigste structuren afgebroken konden worden. Cellulose is voor een hoop organismen te lastig om te verteren. Omdat de meeste planten (bomen) geen antivries in hun bladeren hebben, zorgen ze ervoor dat ze voordat de winter aanbreekt, voedingstoffen worden terug genomen uit de bladeren, en de bomen massaal hun bladeren laten vallen. Er vindt voor maanden geen fotosynthese plaats dan. En ook door de herfst-stormen, waardoor de zwakke bomen omvallen, is er een grote dumping gaande van organisch materiaal. En zonde om daar niets mee te doen. Er zijn toen schimmels en zwammen ontstaan die gespecialiseerd zijn in het omzetten van dit grote aanbod aan lastig te verteren materiaal. Alles, maar ook alles hangt van vele onderlinge verbindingen aan elkaar en is in de loop der jaren op elkaar afgestemd en verfijnd, zodat er bijna niets verloren gaat in de natuur. Als je ook ziet hoe divers de natuur dit aanpakt, en zo een ongelofelijk verfijnd proces laat zien, waar de intelligente mens nog een puntje aan kan zuigen. Trouwens, het rijk van de schimmels en zwammen is ouder dan van het rijk der planten trouwens. Ze bestonden al lang voordat de planten kwamen op de aarde.
Pas nu, nu er grote dingen misgaan, begint men het langzaam in te zien, dat als je diverse belangrijke elementen in dit evenwicht zo verstoord er dus rampen gaan ontstaan. We gebruiken zoveel fossiele energie dat door de gassen die daardoor uitgestoten worden we zelf een broeikas aan maken zijn van de aarde.
Ze zeggen wel, dat als je ouder wordt, de wijsheid dan ook komt. En dat is ook echt zo denk ik.
Ik kijk nu heel anders naar de natuur dan vroeger. Niet alleen de leuke en makkelijke dingen gaan op de foto, maar begon mij ook steeds meer te verdiepen in verbonden die dieren, planten hadden. Bijvoorbeeld over hoe de natuur afval-opruiming aanpakt, en dat in de lijn van de evolutie weer steeds weer nieuwe organismen komen en met andere verterings-technieken waardoor ook de lastigste structuren afgebroken konden worden. Cellulose is voor een hoop organismen te lastig om te verteren. Omdat de meeste planten (bomen) geen antivries in hun bladeren hebben, zorgen ze ervoor dat ze voordat de winter aanbreekt, voedingstoffen worden terug genomen uit de bladeren, en de bomen massaal hun bladeren laten vallen. Er vindt voor maanden geen fotosynthese plaats dan. En ook door de herfst-stormen, waardoor de zwakke bomen omvallen, is er een grote dumping gaande van organisch materiaal. En zonde om daar niets mee te doen. Er zijn toen schimmels en zwammen ontstaan die gespecialiseerd zijn in het omzetten van dit grote aanbod aan lastig te verteren materiaal. Alles, maar ook alles hangt van vele onderlinge verbindingen aan elkaar en is in de loop der jaren op elkaar afgestemd en verfijnd, zodat er bijna niets verloren gaat in de natuur. Als je ook ziet hoe divers de natuur dit aanpakt, en zo een ongelofelijk verfijnd proces laat zien, waar de intelligente mens nog een puntje aan kan zuigen. Trouwens, het rijk van de schimmels en zwammen is ouder dan van het rijk der planten trouwens. Ze bestonden al lang voordat de planten kwamen op de aarde.
Pas nu, nu er grote dingen misgaan, begint men het langzaam in te zien, dat als je diverse belangrijke elementen in dit evenwicht zo verstoord er dus rampen gaan ontstaan. We gebruiken zoveel fossiele energie dat door de gassen die daardoor uitgestoten worden we zelf een broeikas aan maken zijn van de aarde.
Er komt een ring met broeikas gassen zoals C02 en Methaan in de dunne schil van de atmosfeer van de aarde en waar we nu ( veel te laat ) achter komen welke desastreuze gevolgen dit heeft voor al het leven op aarde. Belangrijke biotopen die de aarde nodig heeft om het evenwicht te behouden worden snel om zeep geholpen door de mens. Zoals de koraal-velden die door het warme water dood gaan en de prachtige kleuren verbleken, omdat de temperatuur teveel oploopt in hun biotoop, maar ook omdat het water zuurder wordt door de hogere concentraties C02 in de atmosfeer.
Zo kijken we niet naar wat er gebeurt op micro niveau terwijl juist op microniveau de massaliteit van deze organismen heel belangrijk is in leefsystemen. Een voorbeeld daarvan zijn de diatomeeën, de kiezelwieren die het nu veel slechter doen doordat hun milieu te zuur wordt. Het zijn microscopisch kleine organismen ( eencellige algen ) die aan het begin staan van een voedingsketen. Ze zijn er met miljarden en zijn voedsel voor andere kleine dieren, die op hun beurt weer voedsel zijn voor grotere dieren. Dat niet alleen, de helft van alle C02 op aarde worden onder andere door deze organismen opgenomen en omgezet in zuurstof.
Zo zie je dat iets microscopisch klein's hele grote bijdragen kunnen leveren aan ons milieu.
We maken belangrijke verbindingen kapot en nu wijzelf daar ook de effecten beginnen te merken en gaan we op een langzame manier dit proberen op te lossen. En dat laatste, oplossingen vinden voor bijvoorbeeld het teveel aan broeikasgassen, dat gaat te langzaam om enig effect te hebben.
Dit komt omdat de mens zijn welvaart niet wil verliezen. De minder ontwikkelde gebieden op aarde willen hetzelfde welvaartspeil als de ontwikkelde landen, ze vinden dat ze daar recht op hebben. En wie zijn wij om te zeggen dat dat niet mag? Mede daardoor komt er een massa emigratie op gang, omdat ondanks de vele miljarden die de grote landen in ontwikkelingshulp gestoken hebben, de welvaart door moor heel langzaam doordringt. En de tegenwoordige mens die via internet kan zien hoe goed men het heeft in de ontwikkelde en rijke landen, willen dit ook en komen hier naar toe. De mens heeft een consumptie economie geschapen en de industrieën hersenspoelen ons ( reclame oa. ) en we zijn verslaafd geraakt aan alsmaar steeds meer en meer willen hebben, wat de aarde geen goed doet.
Zo kijken we niet naar wat er gebeurt op micro niveau terwijl juist op microniveau de massaliteit van deze organismen heel belangrijk is in leefsystemen. Een voorbeeld daarvan zijn de diatomeeën, de kiezelwieren die het nu veel slechter doen doordat hun milieu te zuur wordt. Het zijn microscopisch kleine organismen ( eencellige algen ) die aan het begin staan van een voedingsketen. Ze zijn er met miljarden en zijn voedsel voor andere kleine dieren, die op hun beurt weer voedsel zijn voor grotere dieren. Dat niet alleen, de helft van alle C02 op aarde worden onder andere door deze organismen opgenomen en omgezet in zuurstof.
Zo zie je dat iets microscopisch klein's hele grote bijdragen kunnen leveren aan ons milieu.
We maken belangrijke verbindingen kapot en nu wijzelf daar ook de effecten beginnen te merken en gaan we op een langzame manier dit proberen op te lossen. En dat laatste, oplossingen vinden voor bijvoorbeeld het teveel aan broeikasgassen, dat gaat te langzaam om enig effect te hebben.
Dit komt omdat de mens zijn welvaart niet wil verliezen. De minder ontwikkelde gebieden op aarde willen hetzelfde welvaartspeil als de ontwikkelde landen, ze vinden dat ze daar recht op hebben. En wie zijn wij om te zeggen dat dat niet mag? Mede daardoor komt er een massa emigratie op gang, omdat ondanks de vele miljarden die de grote landen in ontwikkelingshulp gestoken hebben, de welvaart door moor heel langzaam doordringt. En de tegenwoordige mens die via internet kan zien hoe goed men het heeft in de ontwikkelde en rijke landen, willen dit ook en komen hier naar toe. De mens heeft een consumptie economie geschapen en de industrieën hersenspoelen ons ( reclame oa. ) en we zijn verslaafd geraakt aan alsmaar steeds meer en meer willen hebben, wat de aarde geen goed doet.
De hebberigheid van de moderne mens is te groot om het sloop-proces van de natuur ( waar wij meer van afhankelijk zijn dan we denken) te kunnen stoppen.
Zelf denk ik ook, dat het de mens niet goot lukken om het proces van het kapot maken van leef systemen tegen te gaan.
En ondertussen ben ik mij steeds meer gaan verdiepen hoe bepaalde systemen in de natuur van elkaar afhankelijk zijn,
Waar de natuur miljoenen jaren over heeft gedaan, een harmonieus evenwicht creëren en oplossingen zoeken voor bijv. afval verwerking, daar kan de mens NOOIT aan tippen. Heden ten dage zie je dat de mens eigenlijk al in één generatie ( 70 a 80 jaar ) zoveel verstoord in dit natuurlijke evenwicht, en dat het een proces is wat al lang in gang gezet, voordat we het zelf deze fout zagen, we eigenlijk nu al te laat zijn om iets te veranderen op korte termijn. In het begin ging het nog om kleine dingen, een speldenprik. Wie mist er nu de rugstreeppad als die er niet meer is. Het lijkt zo weinig gevolgen te hebben. Maar inmiddels zijn we de hoofd-processen aan het beïnvloeden, zoals temperatuur er eentje van is. En je ziet dat de natuur dit niet meer kan compenseren en inmiddels smelten de ijskappen, migreren dieren naar het noorden, waar het steeds warmer wordt. En wie niet mee kon migreren die sterft uit. Oceaanstromingen raken beinvloed en wat weer gevolgen heeft voor het weer. Je ziet inmiddels zelfs in Nederland lange droge perioden, waarbij het grondwaterpeil niet meer op een normaal peil terug komt en oa hoogveengebieden zoals het Fochteloërveen (Drenthe) verdroogt en planten en dieren gaan verdwijnen. Er was zelfs in oktober 2018 een orkaan op weg naar Europa (, terwijl orkanen helemaal niet thuis horen in Europa( uberhaupt niet op het noordelijk halfrond ) , maar meer in de tropische gebieden. De orkaan "Leslie" bedreigde het eiland Madeira, en was gelukkig wel afgezwakt tot een orkaan van de Ie categorie tot een tropische storm met windkracht 10.
En dan hebben we het nog niet eens gehad over de "plastic soep " die meerdere oceanen bedreigd en inmiddels vinden we in bijna alle levende organismen plastics. Zelfs in het bloed van de mens is plastic aan te tonen, iets wat er van nature nooit in zat ! Wat doen deze plastics in het lichaam?
Om nog maar te zwijgen over medicijnen in het oppervlaktewater, waarbij de waterzuiverings bedrijven nu al waarschuwen dot ze straks niet alles er meer kunnen uitfilteren.
Zelf denk ik ook, dat het de mens niet goot lukken om het proces van het kapot maken van leef systemen tegen te gaan.
En ondertussen ben ik mij steeds meer gaan verdiepen hoe bepaalde systemen in de natuur van elkaar afhankelijk zijn,
Waar de natuur miljoenen jaren over heeft gedaan, een harmonieus evenwicht creëren en oplossingen zoeken voor bijv. afval verwerking, daar kan de mens NOOIT aan tippen. Heden ten dage zie je dat de mens eigenlijk al in één generatie ( 70 a 80 jaar ) zoveel verstoord in dit natuurlijke evenwicht, en dat het een proces is wat al lang in gang gezet, voordat we het zelf deze fout zagen, we eigenlijk nu al te laat zijn om iets te veranderen op korte termijn. In het begin ging het nog om kleine dingen, een speldenprik. Wie mist er nu de rugstreeppad als die er niet meer is. Het lijkt zo weinig gevolgen te hebben. Maar inmiddels zijn we de hoofd-processen aan het beïnvloeden, zoals temperatuur er eentje van is. En je ziet dat de natuur dit niet meer kan compenseren en inmiddels smelten de ijskappen, migreren dieren naar het noorden, waar het steeds warmer wordt. En wie niet mee kon migreren die sterft uit. Oceaanstromingen raken beinvloed en wat weer gevolgen heeft voor het weer. Je ziet inmiddels zelfs in Nederland lange droge perioden, waarbij het grondwaterpeil niet meer op een normaal peil terug komt en oa hoogveengebieden zoals het Fochteloërveen (Drenthe) verdroogt en planten en dieren gaan verdwijnen. Er was zelfs in oktober 2018 een orkaan op weg naar Europa (, terwijl orkanen helemaal niet thuis horen in Europa( uberhaupt niet op het noordelijk halfrond ) , maar meer in de tropische gebieden. De orkaan "Leslie" bedreigde het eiland Madeira, en was gelukkig wel afgezwakt tot een orkaan van de Ie categorie tot een tropische storm met windkracht 10.
En dan hebben we het nog niet eens gehad over de "plastic soep " die meerdere oceanen bedreigd en inmiddels vinden we in bijna alle levende organismen plastics. Zelfs in het bloed van de mens is plastic aan te tonen, iets wat er van nature nooit in zat ! Wat doen deze plastics in het lichaam?
Om nog maar te zwijgen over medicijnen in het oppervlaktewater, waarbij de waterzuiverings bedrijven nu al waarschuwen dot ze straks niet alles er meer kunnen uitfilteren.
Ondertussen zijn wel 70 % van de insecten verdwenen en vissen we de zeeën leeg. Dit zijn nog moor enkele voorbeelden van wat de mens allemaal aanricht in systemen van de natuur die al miljoenen jaren bestonden. Nu begint de mens er langzaam achter te komen dat dit niet lang goed kan gaan. En don nog wil de minister president van Nederland I miljard euro aan de industrie geven door dividendbelasting af te schaffen.
In plaats van dot je nu al je geld inzet om de schade die de mens veroorzaakt heeft probeert te minimaliseren, belonen we de bedrijven die de leefbaarheid van de planeet ondermijnen.
Ik geloof er ook niet in dat de transitie naar schone energie iets gaat betekenen en dat we al veel te laat zijn om het proces van opwarming van de aarde met meer dan 1,5 graad Celsius te kunnen stoppen. Heel vaak denk ik, als ik in de natuur ben, dat ik er nu maar van moet genieten en dat dat er over tientallen jaren de natuur geheel veranderd is en dat het zelfs over decennia het einde betekend van de mensheid en hoop andere levende organismen op aarde. We willen van alles in Nederland doen om de aarde te beschermen en leggen de lasten vooral bij de burger en niet bij de industrie. Hoe zinvol ben je dan bezig ?
En Nederland is maar een hele kleine speler. Grote landen zoals China en India willen dezelfde welvaart hebben als in Europa en de VS en de opkomst van de industrie is daar niet meer te stuiten, laat staan de milieuvervuiling en de gevolgen die daarmee gepaard gaan.
In plaats van dot je nu al je geld inzet om de schade die de mens veroorzaakt heeft probeert te minimaliseren, belonen we de bedrijven die de leefbaarheid van de planeet ondermijnen.
Ik geloof er ook niet in dat de transitie naar schone energie iets gaat betekenen en dat we al veel te laat zijn om het proces van opwarming van de aarde met meer dan 1,5 graad Celsius te kunnen stoppen. Heel vaak denk ik, als ik in de natuur ben, dat ik er nu maar van moet genieten en dat dat er over tientallen jaren de natuur geheel veranderd is en dat het zelfs over decennia het einde betekend van de mensheid en hoop andere levende organismen op aarde. We willen van alles in Nederland doen om de aarde te beschermen en leggen de lasten vooral bij de burger en niet bij de industrie. Hoe zinvol ben je dan bezig ?
En Nederland is maar een hele kleine speler. Grote landen zoals China en India willen dezelfde welvaart hebben als in Europa en de VS en de opkomst van de industrie is daar niet meer te stuiten, laat staan de milieuvervuiling en de gevolgen die daarmee gepaard gaan.
Mijn advies is dan ook, geniet nu !!
Afgelopen herfst 2018 is het rijk van de Slijmzwammen, zwammen en paddenstoelen welke mijn aandacht getrokken heeft.
De manier hoe zij aan hun eten komen en moeilijk te verteren organische stoffen in bijv. afgestorven planten om kunnen zetten in voeding is voor mij de zoveelste eye-opener, waar ik dan met verwondering naar kan kijken. Als je ziet, hoe klein sommige zwammen zijn, maar ook dat ze groot kunnen zijn in aantallen en zo hun taak kunnen volbrengen is iets waarvan de mens nog een puntje aan kan zuigen.
De manier hoe zij aan hun eten komen en moeilijk te verteren organische stoffen in bijv. afgestorven planten om kunnen zetten in voeding is voor mij de zoveelste eye-opener, waar ik dan met verwondering naar kan kijken. Als je ziet, hoe klein sommige zwammen zijn, maar ook dat ze groot kunnen zijn in aantallen en zo hun taak kunnen volbrengen is iets waarvan de mens nog een puntje aan kan zuigen.
Slijmzwammen zijn redelijk onbekend bij mensen en ze zijn vaak zeer klein en dan nog aan de onderkant van boomstammen en takken ....
En dan moet je hun namen ook nog allemaal vinden op internet!
Ik was een jaar geleden door mijn zus op een uitzending van "vroege vogels "geattendeerd wat over slijmzwammen ging.
Hierna ben ik er zelf op zoek naar gegaan en stond met verbazing te kijken naar uiteenlopende uitingen van de slijmzwammen.
Eind december had ik een mooi artikel gevonden van een verslaggever " Henk van Halm" in het dagblad "Trouw".
Ik had ze netjes via mail gevraagd of ik het verhaal van Henk op mijn blog mocht zetten met alle verwijzingen naar zijn artikel. Ze beantwoorden hun mail binnen 2 dagen, tenminste dat proberen ze, maar het is nu meer dan een week geleden en ik denk dat er nooit een antwoord komt. dus zal ik het zelf moeten vertellen. Hij begint zijn verhaal dat men in de Amerikaanse staat Texas het vermoeden had, na het vinden van een gele slijmerige klodder die bewoog, dat er buitenaards leven op de aarde was terecht gekomen.
Er was paniek !Toen de brandweer het probeerde weg te spuiten viel het in stukjes uit elkaar die later door het water begonnen op te zwellen en nom het in grootte alleen maar toe. De gouverneur van de staat had zelfs de nationale garde opgeroepen, maar even later was het een paddenstoelenkenner die het antwoord wist, dit was een veel voorkomende slijmzwam.
Ik was een jaar geleden door mijn zus op een uitzending van "vroege vogels "geattendeerd wat over slijmzwammen ging.
Hierna ben ik er zelf op zoek naar gegaan en stond met verbazing te kijken naar uiteenlopende uitingen van de slijmzwammen.
Eind december had ik een mooi artikel gevonden van een verslaggever " Henk van Halm" in het dagblad "Trouw".
Ik had ze netjes via mail gevraagd of ik het verhaal van Henk op mijn blog mocht zetten met alle verwijzingen naar zijn artikel. Ze beantwoorden hun mail binnen 2 dagen, tenminste dat proberen ze, maar het is nu meer dan een week geleden en ik denk dat er nooit een antwoord komt. dus zal ik het zelf moeten vertellen. Hij begint zijn verhaal dat men in de Amerikaanse staat Texas het vermoeden had, na het vinden van een gele slijmerige klodder die bewoog, dat er buitenaards leven op de aarde was terecht gekomen.
Er was paniek !Toen de brandweer het probeerde weg te spuiten viel het in stukjes uit elkaar die later door het water begonnen op te zwellen en nom het in grootte alleen maar toe. De gouverneur van de staat had zelfs de nationale garde opgeroepen, maar even later was het een paddenstoelenkenner die het antwoord wist, dit was een veel voorkomende slijmzwam.
Henk beschrijft dat er iets van 500 slijmzwam soorten bekend zijn in de wereld.
Het artikel is in 2002 geschreven en er zijn tegenwoordig wel meer dan 500 soorten bekend. Eerst dachten ze dat ze behoorden tot de groep van de paddenstoelen/ schimmels.
Ze vormen net als paddenstoelen sporen om zich te kunnen vermenigvuldigen. Een tijd lang heeft men niet goed geweten waar ze nu ingedeeld moesten worden, of in het rijk van de schimmels, of in het rijk van de dieren (amoeben). Ze vormen nu een eigen groep en behoren tot de myxomyceten ( een moeilijkere woord voor slijmzwammen). Want ze blijken ook intelligentie te bevatten! Ze eten bacteriën, groene algen en plantenresten ( dat laatste eten veel paddenstoelen ook ). Ze hebben testen gedaan met slijmzwammen. Men maakte een doolhof en aan de uitgang van het doolhof hadden ze voedsel gelegd voor de slijmzwam.
Wat blijkt, ze kunnen nog beter navigeren dan een Tomtom doet, ze weten feilloos de kortste weg te vinden naar het eten. En niet alleen op kleine afstanden, maar ook op kilometers afstanden!
Het artikel is in 2002 geschreven en er zijn tegenwoordig wel meer dan 500 soorten bekend. Eerst dachten ze dat ze behoorden tot de groep van de paddenstoelen/ schimmels.
Ze vormen net als paddenstoelen sporen om zich te kunnen vermenigvuldigen. Een tijd lang heeft men niet goed geweten waar ze nu ingedeeld moesten worden, of in het rijk van de schimmels, of in het rijk van de dieren (amoeben). Ze vormen nu een eigen groep en behoren tot de myxomyceten ( een moeilijkere woord voor slijmzwammen). Want ze blijken ook intelligentie te bevatten! Ze eten bacteriën, groene algen en plantenresten ( dat laatste eten veel paddenstoelen ook ). Ze hebben testen gedaan met slijmzwammen. Men maakte een doolhof en aan de uitgang van het doolhof hadden ze voedsel gelegd voor de slijmzwam.
Wat blijkt, ze kunnen nog beter navigeren dan een Tomtom doet, ze weten feilloos de kortste weg te vinden naar het eten. En niet alleen op kleine afstanden, maar ook op kilometers afstanden!
Slijmzwammen hebben 3 levens-stadia. Uit sporen komen zeer kleine ( microscopisch klein } eencellige wezens en die kunnen zich kruipend of zwemmend voortbewegen. Deze eencelligen voegen zich samen tot een" Plasmodium" . Ze hebben ook vreemde namen gekregen omdat men niet wist wat deze slijmerige klodders nu waren. Zo ken men het gele "Heksenboter".
Een plasmodium is eigenlijk een groep slijmzwammen bij elkaar die kunnen bewegen ( rondkruipen } om voedsel te zoeken. En als het plasmodium niets meer te eten kan vinden, dan vormt zich een hard vlies en op dat vlies vormen zich vaak knotsvormige ( peer-vormig, maar je hebt vele vormen } sporenlichamen. In deze sporenlichamen worden sporen gevormd en als die rijp zijn barst zo een sporenkapsel open en ziet men vaak een draadachtige structuur en daarin zitten microscopisch kleine sporen ( zaadjes } die door wind of door regen verspreid worden. Op deze manier worden weer slijmzwammen in andere gebieden gevormd en kunnen ze hopelijk weer nieuw eten vinden.
Hoewel ze vaak in de grond te vinden zijn, zien wij mensen ze vaak op plantaardig materiaal, zoals rottend hout en of bladeren. Want ze eten het hout niet, maar de bacteriën en schimmels die daar leven. Zo is op deze foto te zien dat een plasmodium zich gehecht heeft aan een trilzwam ( de bruinesuikerzwam ). Merendeel wat wij zien is de fase wanneer er sporenlichamen zijn gevormd.
Een plasmodium is eigenlijk een groep slijmzwammen bij elkaar die kunnen bewegen ( rondkruipen } om voedsel te zoeken. En als het plasmodium niets meer te eten kan vinden, dan vormt zich een hard vlies en op dat vlies vormen zich vaak knotsvormige ( peer-vormig, maar je hebt vele vormen } sporenlichamen. In deze sporenlichamen worden sporen gevormd en als die rijp zijn barst zo een sporenkapsel open en ziet men vaak een draadachtige structuur en daarin zitten microscopisch kleine sporen ( zaadjes } die door wind of door regen verspreid worden. Op deze manier worden weer slijmzwammen in andere gebieden gevormd en kunnen ze hopelijk weer nieuw eten vinden.
Hoewel ze vaak in de grond te vinden zijn, zien wij mensen ze vaak op plantaardig materiaal, zoals rottend hout en of bladeren. Want ze eten het hout niet, maar de bacteriën en schimmels die daar leven. Zo is op deze foto te zien dat een plasmodium zich gehecht heeft aan een trilzwam ( de bruinesuikerzwam ). Merendeel wat wij zien is de fase wanneer er sporenlichamen zijn gevormd.
Een studie van "Nature in 2000" liet zien dat een slijmzwam wel een vierkante meter groot kan worden. In het begin zijn ze microscopisch klein, en lijken ze op Amoeben en eten bacteriën en ook wel plantenresten in de bodem. Net als een amoebe delen de slijmzwam-cellen zich in tweeën. Als het eten op is gaan de slijmzwam-cellen allemaal bij elkaar klonteren en op deze manier ontstaat er een meercellig organisme.
Ze hebben speciale receptoren ( oa. chemisch ) om voedsel op te sporen en ze kunnen zich verplaatsen. Uit zo een hoopje cellen ontstaat een pseudo-plasmodium, dat is groep van duizenden amoebische cellen die voorheen ieder zijn eigen weg gingen, maar nu opereren :ze als een groep en krijgen een vorm van een sigaar met een eigen taak. Het voorste deel van de sigaarvorm scheiden een cellulose-achtige structuur af en de cellengroepjes vormen een dunne stengel die omhoog groeit. Cellen van de andere kant van de sigaar klimmen op de stengel en vormen sporen. En :zo ontstaan er vaak peervormige structuren zoals ik al eerder op de foto van de vorige bladzijde heb laten zien. En ze hebben allerhande kleuren en vormen ook.
Ze hebben speciale receptoren ( oa. chemisch ) om voedsel op te sporen en ze kunnen zich verplaatsen. Uit zo een hoopje cellen ontstaat een pseudo-plasmodium, dat is groep van duizenden amoebische cellen die voorheen ieder zijn eigen weg gingen, maar nu opereren :ze als een groep en krijgen een vorm van een sigaar met een eigen taak. Het voorste deel van de sigaarvorm scheiden een cellulose-achtige structuur af en de cellengroepjes vormen een dunne stengel die omhoog groeit. Cellen van de andere kant van de sigaar klimmen op de stengel en vormen sporen. En :zo ontstaan er vaak peervormige structuren zoals ik al eerder op de foto van de vorige bladzijde heb laten zien. En ze hebben allerhande kleuren en vormen ook.
Henk (de verslaggever) verteld ook het verhaal van een paddenstoelenkenner die zo een gele slijmzwam,
(heksenboter) meenam in een blikken sigarendoos. De sigarendoosjes in die tijd hadden gaatjes aan de zijkant. De man had het blik weggezet en was het vergeten.
De volgende ochtend dacht hij er weer aan en wilde het blik pakken, maar verbaasd zag hij dat het plasmodium ( wat Heksenboter was ) zich door de gaatjes naar buiten had gewurmd en nu aan de buitenkant van het blik zat!
Slijmzwammen hebben ingewikkelde Latijnse namen en enkele hebben ook wel Nederlandse namen gekregen, zoals de "Blote billen zwam".
Ik vind het ook erg lastig om de nomen erbij te zoeken. Ook al zijn er op internet sites waar foto's van slijmzwammen bestaan met hun namen erbij, het blijft erg lastig.
(heksenboter) meenam in een blikken sigarendoos. De sigarendoosjes in die tijd hadden gaatjes aan de zijkant. De man had het blik weggezet en was het vergeten.
De volgende ochtend dacht hij er weer aan en wilde het blik pakken, maar verbaasd zag hij dat het plasmodium ( wat Heksenboter was ) zich door de gaatjes naar buiten had gewurmd en nu aan de buitenkant van het blik zat!
Slijmzwammen hebben ingewikkelde Latijnse namen en enkele hebben ook wel Nederlandse namen gekregen, zoals de "Blote billen zwam".
Ik vind het ook erg lastig om de nomen erbij te zoeken. Ook al zijn er op internet sites waar foto's van slijmzwammen bestaan met hun namen erbij, het blijft erg lastig.
Dit lijkt op blote billen, maar het is een aardappelbovist :)
Dit is wel de "blote billenzwam "
Eigenlijk begon het allemaal met deze foto die ik maakte in het Purmerbos. Ik zag kleurtjes en zag niet goed wat het was, ik had meer aandacht voor andere paddenstoelen die er ook stonden. Maar wat wel vaker zo is, als je thuis bent en de foto's bekijkt op een groot beeldscherm, dan zie je ineens wat je op de foto hebt gezet. Er zitten meerdere vormen in van slijmzwammen. de steeltjes bij elkaar zijn de zogenaamde
"wimperzwammen ". Dagenlang (na het nemen van deze foto) heb ik gezocht naar dit stammetje met slijmzwammen. maar ik kon ze niet meer vinden. Dat is een euvel wat mij vaker ging overkomen : )
"wimperzwammen ". Dagenlang (na het nemen van deze foto) heb ik gezocht naar dit stammetje met slijmzwammen. maar ik kon ze niet meer vinden. Dat is een euvel wat mij vaker ging overkomen : )
Als je intensiever gaat zoeken en langer op één plek blijft zoeken vind je de mooiste dingen.
Want van dit bolletje van maar 1 cm groot, weet ik nog steeds de naam niet ( ook niet nadat ik op twitter om hulp gevraagd had). Meeste dachten een Sponszwam, maar daar is dit bolletje te klein voor. En een Sponszwam is zacht en dit bolletje was keihard. Ik heb het moor een "kleine hersenzwam" genoemd.
Want van dit bolletje van maar 1 cm groot, weet ik nog steeds de naam niet ( ook niet nadat ik op twitter om hulp gevraagd had). Meeste dachten een Sponszwam, maar daar is dit bolletje te klein voor. En een Sponszwam is zacht en dit bolletje was keihard. Ik heb het moor een "kleine hersenzwam" genoemd.
Maar het is niet alleen maar Slijmzwammen wat op de foto gaat. Vaak vind je op je pad de mooiste dingen, zoals deze "Zwerm-inktzwammetjes ". En net als de Slijmzwammen hebben ze een taak, om hout om te zetten in voedingsstoffen voor henzelf, maar ook voor de bomen zelf weer. Zoals ik in mijn vorige fotoboek ook al schreef, en bestaan innige relaties tussen schimmels en planten.
In een uitzending van "De wereld draait door University" vertelde Robert Dijkgraaf dat het proces van foto synthese van de planten niet optimaal was en dot de mens dat veel beter kon. Wat ik tot nu toe zie, is dat de mens niets beter kan, maar juist kiest voor processen die hun eigen leefmilieu schade toebrengen. Hij vergeet namelijk de factor dat je met heel veel blaadjes met chlorofyl heel veel C02 kon omzetten en zuurstof en suikers ( voeding ) kan genereren. Dus als je dat in gedachte houdt. is het een slim concept wat de natuur heeft bedacht. En dit gaat ook op voor het rijk der schimmels. zwammen en slijmzwammen. Door hun hoeveelheid en variëteit aan soorten kunnen ze het proces van "afval" naar bruikbare voedingsstoffen goed aan en alles is op elkaar afgestemd. Wat ik jullie wil loten zien is de variëteit aan paddenstoelen en slijmzwammen.
Vaak zie je ook specialisaties bij zwammen en paddenstoelen. Op de foto hierboven ziet u de "echte Tonderzwam" die een voorkeur lijken te hebben voor zieke of dode Beuken en Berken. Zo wordt het afval omgezet in voedingstoffen voor hunzelf, maar ook vaak voor planten rondom hen. Er is soms wel sprake van een symbiose (samenwerking).
Maar de specialist op de foto hieronder is de "Dennen moordenaar "te zien. Deze zwammen vertonen zich vaak op bomen die al in minder goede conditie zijn. Ze vormen hun zwamvlok in het nog levende hout dat daardoor verzwakt en uiteindelijk sterft. Vandaar zijn naam.
Maar de specialist op de foto hieronder is de "Dennen moordenaar "te zien. Deze zwammen vertonen zich vaak op bomen die al in minder goede conditie zijn. Ze vormen hun zwamvlok in het nog levende hout dat daardoor verzwakt en uiteindelijk sterft. Vandaar zijn naam.
Zonder bodemschimmels en zijn paddenstoelen zou het maar een zootje zijn in het bos. Met hun schimmeldraden in de grond, ruimen ze organisch materiaal op, zoals bladeren, hout en dode wormen. Paddenstoelen en zwammen zijn een soort stofzuigers! Meer don 90% van de afbraak van de organische reststoffen gebeurt door schimmels. Zonder hen zou een bos in zijn eigen afval omkomen. Hieronder is de "Oranje Aderzwam "te zien. Net als bij bloemen, hebben schimmels zoveel soorten en verschijningsvormen. Want paddenstoelen zijn eigenlijk de bloemen van de schimmel. De
bloei is nodig om zich te kunnen voortplanten. Dit is bij slijmzwammen en schimmels net zo.
bloei is nodig om zich te kunnen voortplanten. Dit is bij slijmzwammen en schimmels net zo.
Dit zijn sporenkapsels van het "Groot langdraadwatje ". De slijmzwam die op een gegeven moment minder eten kan vinden, komt dan tot bloei om zo sporen te vormen welke door regen en wind zich verspreiden en zodoende hopelijk nieuw voedsel te kunnen vinden. En natuurlijk om zich te kunnen vermeerderen. Slijmzwammen zijn anders dan paddenstoelen, hun eten is ook anders.
Dit is een stukje uit het NRC van Santen .
Sociale amoeben houden bacteriën, een beetje zoals mensen varkens houden. Het zijn daarmee de primitiefste organismen met een dergelijke manier van voedselvoorziening.
Sociale amoeben zijn eencelligen die bij voedselschaarste samenklonteren tot een vormloze, kruipende kolonie: een ‘slak’. Die slak plant zich voort door sporen te vormen. Hij lijkt zo op eens schimmel en wordt daarom ook slijmzwam genoemd.
Eigenlijk prefereren de slijmzwammen bodembacteriën. Maar soms komt een spore terecht op een bodem met minder geschikte bacteriën – de amoebe heeft zijn voorkeuren. Dan profiteert de amoebe ervan dat hij zijn eigen eten bij zich heeft. Hij ‘zorgt’ dus in zoverre voor de bacteriën dat hij ze niet meteen verteert.
Sociale amoeben zijn eencelligen die bij voedselschaarste samenklonteren tot een vormloze, kruipende kolonie: een ‘slak’. Die slak plant zich voort door sporen te vormen. Hij lijkt zo op eens schimmel en wordt daarom ook slijmzwam genoemd.
Eigenlijk prefereren de slijmzwammen bodembacteriën. Maar soms komt een spore terecht op een bodem met minder geschikte bacteriën – de amoebe heeft zijn voorkeuren. Dan profiteert de amoebe ervan dat hij zijn eigen eten bij zich heeft. Hij ‘zorgt’ dus in zoverre voor de bacteriën dat hij ze niet meteen verteert.
Keer op keer denk ik ..... wat zit de natuur toch knap in elkaar!!! Zoals al eerder geschreven is, een lange tijd wist de mens niet waar ze deslijmzwammen moesten indelen. Bij de schimmels? Of bij levende dieren zoals de Amoebe' Als je het stukje hierboven nog eens leest, dan weet je wel waarom.
Dit zijn sporen van het "Langstelige Kroeskopje ". Je zou bijna zeggen dat het feest is in het bos! De ballonnen zijn al opgeblazen. Gelukkig had ik het moment mee om ze 3 dagen te volgen om te zien hoe ze per dag veranderen. Ze beginnen vaak met de kleur wit of rosé. En zijn ovaal nog in plaats van rond.
Een dag later zie je de veranderingen al komen. De eerst witte en roze sporenkapsels worden nu zwart. En waar ze op dog 1 allemaal ovaal waren, beginnen ze nu andere vormen te krijgen.
Op dag 3 verkleuren ze bruin en sommigen zijn al "ontploft " waardoor de microscopisch kleine sporen vrij komen en met de wind meegenomen kunnen worden om elders weer een slijmzwam te vormen en in de hoop dat daar meer voedsel is.
Er zijn zoveel verschijningsvormen van slijmzwammen. Dit is het "Rossig Buikkussentje". Op de foto gezet in het Leersumse veld. Het lijkt wel kaviaar ! En ... je ziet ze maar een korte periode, want als het langer droog blijft zijn ze zo weer weg.
Dit is een peervormige verschijningsvorm van een slijmzwam. Deze foto is een behoorlijke vergroting, dus kan kwalitatief wat minder zijn. Het lijkt wel koningsdag in het bos. met allemaal oranje ballonnen. Je hebt variaties en vorm en kleur. Zoals ik zei, zijn de meeste slijmzwammen te vinden onder aan gevallen boomstammen. Het enige vervelende is dat je vieze handen krijgt en dat weer op je fototoestel komt en je lens. Ik zag zelfs bruin spul op het camera wieltje wat ik gebruik om mijn diafragma te wijzigen en dat bruine spul zo mijn camera in gaan. Ik hoop niet dat dat last gaat geven op termijn, mijn fuji camera's zijn "Weathersealed" zoals ze zeggen. Er zitten seals op diverse plekken wat ervoor zorgt dat water etc niet de camera binnenkomt. Ik hoop het maar.
Deze kluwen aan worstjes ( want daar lijken ze op) neet net "Worstnetwatje ". Een slijmzwam, welke in de verspreiding-atlas op internet over paddenstoelen en schimmels, als vrij zeldzaam wordt geclassificeerd. Als ze ouder worden, vervloeit net een beetje en komen allemaal sporen vrij
Een voorbeeld van een andere kleur is het "Grijswit Kalkkopje ". Op de foto lijken ze groot, maar we praten over hooguit Ia 2 millimeter dat deze sporenkapsels op steeltjes zijn. Wat het doel is van de andere kleur dat weet ik niet. Misschien heeft de natuur ook behoefte aan verandering, en diversiteit. Misschien ten doel voor de mens om het verschil te zien ten opzichte van andere op steeltjes staande sporenkapsel.
Dit is een korstzwam ( behoort bij de schimmels en zwammen en is geen slijmzwam ). En ik heb mij al suf gezocht op internet om de naam te achterhalen. maar dat was zonder succes. Mensen vergissen zich hoe lastig het is om wat je op de foto hebt genomen, een naam te geven. Ik noen hem maar "de Witte Korstzwam ". Mooi opvallend raat structuur en het verloop van de kleuren. van wit naar geel-bruin.
Meeste foto's zijn gemaakt in het Purmerbos, een saai productie-bos, waar ik op bepaalde plekken veel slijmzwammen vind.
Door mijn ziek-zijn is het één van mijn favoriete stekken geworden voor paddenstoelen en slijmzwammen en het is maar 1 km ver op de fiets. Paddenstoelen zie je vanzelf, maar slijmzwammen zitten vaak aan de onderkant van boomstammen en je moet dus veel boomstammen omdraaien. Een enkele keer ga ik met de auto wat verder weg en dan kom je ineens hele zeldzame zwammen tegen. Deze zeer zeldzame "Blauwe Korstzwam "kwam ik tegen in het Voorsterbos in Flevoland. Eigenlijk eenzelfde soort biotoop bos als in Purmerend, allebeide natte bossen op kleigrond.
Door mijn ziek-zijn is het één van mijn favoriete stekken geworden voor paddenstoelen en slijmzwammen en het is maar 1 km ver op de fiets. Paddenstoelen zie je vanzelf, maar slijmzwammen zitten vaak aan de onderkant van boomstammen en je moet dus veel boomstammen omdraaien. Een enkele keer ga ik met de auto wat verder weg en dan kom je ineens hele zeldzame zwammen tegen. Deze zeer zeldzame "Blauwe Korstzwam "kwam ik tegen in het Voorsterbos in Flevoland. Eigenlijk eenzelfde soort biotoop bos als in Purmerend, allebeide natte bossen op kleigrond.
Het is niet allemaal slijmzwam wat dit fotoboek vult, want soms kom je ineens juweeltjes tegen. Zoals deze "Rode bekerzwam", die als zeer zeldzaam te boek staat. En dat in het saaie Purmerbos! Het is een bekerzwom die zich in het voorjaar laat zien. Dus in de herfst ( de paddenstoelen periode bij uitstek ) hoef je ze niet te zien/ zoeken.
Bij het zoeken naar paddenstoelen en slijmzwammen kom je soms iets héél kleins tegen. Bij het nemen van de foto, kan je de details op het schermpje van de camera niet goed zien. Eenmaal thuis zie je dus, dat dit volledige paddenstoeltjes zijn ( met steel en hoed), maar zo klein heb ik ze nog niet gezien ! Ik heb mijn wijsvinger gebruikt op de foto om te laten zien hoe de verhoudingen zijn.
Als je vaak in het bos bent, zie je ook andere dingen dan slijmzwammen. Zo vond ik in het Voorsterbos een stam van een boom waar zoveel windingen en draaien in te vinden was, dat het wel kunst leek! Als ik in de natuur ben, dan kom ik echt tot rust merk ik.
In het voorjaar kwam ik deze Groene Stinkwants tegen onder een boomstam. Ik denk dat hij daar een overwinter-plekje had tegen de koude perioden. Ik heb hem niet opgepakt, want anders begint hij met een stinkend goedje te spuiten ter verdediging. Iets wat ik al eens meegemaakt heb en dat was niet fijn. Wat ik tevens doe om een foto von achter naar voor scherp te krijgen is "focus-stacking ". Daarbij neemt het toestel
(op statief ) zo een 25 foto's met verschillende focus-punten. De camera verzet elke keer de scherpte een stukje ( van voor naar achter ) en als je die foto's allemaal bij elkaar "plakt" tot 1 foto, dan heb je een heel scherpe foto, wat je met normale fotografie niet kan verkrijgen.
(op statief ) zo een 25 foto's met verschillende focus-punten. De camera verzet elke keer de scherpte een stukje ( van voor naar achter ) en als je die foto's allemaal bij elkaar "plakt" tot 1 foto, dan heb je een heel scherpe foto, wat je met normale fotografie niet kan verkrijgen.
Hoewel paddenstoelen tot de schimmels behoren, worden ze soms zelf ook overvallen door schimmels. Een soort van kannibalisme:)
Hier is een plasmodiale slijmzwam ( de witte gelei-achtige substantie) neergestreken bij een blok rottend hout. Je ziet ook "blauwe Kalkkopjes " ( dat zijn die blauwe bolletjes op steel ). Het plasmodium kan kruipen en is op zoek naar voedsel. Soms eten ze andere zwammen op.
Dit zijn "forse kalkkopjes" . Met de scheurtjes in hun bolletjes lijken ze een beetje op craquelé kunst. Foto is genomen met een handmatige macrolens, maar de lens was het "net niet" voor mij. Daarna gekozen voor een Fuji macrolens en dat is een echte "top off the bil lens ". De lens heeft autofocus, maar voor macro stel ik toch met de hand scherp en op een 3 poot statief. Dat geeft toch de beste resultaten.
Mijn collega en vriendin Marlon ging vaak mee met foto's maken van slijmzwammen. En als we dan bij mij thuis komen, kijken we snel even wat we op de foto gezet hebben. En Marlon had een foto met rare doorzichtige steeltjes. Ik heb dat uitgezocht, dit blijken geen slijmzwammen te zijn, moor sporen kapsels van "Plokkaatmos ". En de bruine sterretjes op de foto zijn opengebarsten sporen kapsels en hun sporen vrij te laten. Zo kom je af en toe andere zaken tegen dan alleen maar slijmzwammen !
De winters zijn niet meer echte winters en zwammen blijven dan ook vaak doorgroeien totdat een langere periode met vorst komt. Ik ging een keer naar het Leersumse veld en ik dacht dat ik daar wel veel slijmzwammen zou tegenkomen, maar niets was minder waar, je kon ze op 1 hand tellen. Terwijl je wel veel paddenstoelen ziet in de herfst. Ik zag wel een "Dakloze Huiszwam ", die tot de familie van de korstzwammen hoort en vrij zeldzaam is. Wat heb je toch veel soorten en verschijningen !
Sporangia van een knop-schimmel. Op elke draad staat een geel kopje, welke een sporen houdend "doosje " is. Dit soort zie je vaak op organische voedingsbodems, zoals poep van een hond of een vos. En als je een beetje mazzel hebt. en een mooie ochtend met dauw hebt, maakt dat alles nog mooier.
Dit zijn "fop draadwatjes ". Toen ik ze voor het eerst zag, dacht ik te maken te hebben met eieren van een insect ofzo. Maar na veel op internet struinen leerde ik dat het de sporen van een slijmzwam zijn. Ze lijken net klein uitgevallen bruine bonen.
Een aantal inktzwammen ( Vilt-inktzwammen en glimmer-inktzwammen) hebben hun schimmeldraden niet altijd in de grond. Als er echt geen voeding meer te vinden, maken ze een lucht-mycelium, welke "Ozonium "genoemd wordt ( schimmeldraden : is de eigenlijke plant; paddenstoelen zijn immers de bloemen ). Ozonium vormt sporen ( zaadjes ) die beter gewend zijn aan slechte omstandigheden en na hun verspreiding hopelijk weer ontkiemen waar beter voedsel omstandigheden zijn. Het was een hele uitzoekerij ! Ik dacht eerst dat het een soort mos was ( zoals velen mensen denken ). Ze lijken wel een beetje op zeeegels :)
Het werd toch wel kouder en kouder. Dus ik dacht dat ik geen slijmzwammen meer zou zien. Maar niets minder dan dat ! Sommige soorten lijken wel wat later te bloeien zoals dit "Donkerbruin Kelkpluisje ", welke vrij zeldzaam is. Ineens kwam ik ze veel vaker tegen. Ze glimmen je soms tegemoet, alsof de kaboutertjes ze hebben opgepoetst.
Zelf vond ik dit een mooie foto van "Donkerbruine Kelkpluisjes" omringt door een mooie witte dons-achtige schimmel. De zwarte knopjes zijn hun glans kwijt en worden misschien wel overmeesterd door de witte schimmel, zo lijkt het. Of een foto mooi is, zie je vaak pas achter je PC. Dus ik wilde de dag erop nog mooiere foto's maken dan deze foto. Maar zoals zo vaak, ik kon ze niet meer terugvinden. Het stukje bos waar ik de meeste slijmzwammen vind is denk ik 30 x 30 meter.
De 1e dag dat ik foto's ging maken met mijn nieuwe fuji macro lens werd ik getrakteerd op iets bijzonders. Nadat ik een boom omgedraaid had, kwam er ineens een roodborstje op 2 meter afstand van mij zitten. Hij beef ook rustig zitten te kijken naar mij en ik had alle tijd om de lens uit zijn "dichtbij macro-stond" te halen en het roodborstje op de foto te zetten. Een volgend keer ging hij zelfs op een meter afstand van mij zitten.
Het had gevroren en gesneeuwd. Dit was een slimme roodborst die hoopte dat als ik weg ging er nog wat te eten was bij de omgedraaide boom denk ik.
Het had gevroren en gesneeuwd. Dit was een slimme roodborst die hoopte dat als ik weg ging er nog wat te eten was bij de omgedraaide boom denk ik.
De ene paddenstoel kan beter tegen de koude dan de ander. Er zijn zelfs echte winter-paddenstoelen, zoals "Fluweelpootjes". Raar genoeg kon ik die niet vinden en het stuk bos waar veel slijmzwammen waren. Deze paddenstoel lijkt op een "Fluweelpootje "qua kleur hoed, maar is het niet. Ik mis de fluweelachtige steel.
Dit zijn jonge en slimme "Fluweelpootjes". Om de ergste koude te ontlopen groeien ze soms aan de onderkant van de stam. Want aan de onderkant van de stam waar hij op de aarde ligt is het wat warmer dan "op "de boomstam zelf.
Dit zijn "groot lang draadwatjes ". Sporenkapsels van een slijmzwam dus. Waarom ze deze naam gekregen hebben is makkelijk te raden.
Ze zijn wat groot en op een steeltje. De sporen kapsels zijn hier al open en nu kun je de draadjes in een kluwen ( lijkt een beetje op een pruik) op een kelkje goed zien. Tussen de fijne draadjes zitten hele kleine sporen die met de wind wegvliegen of met de regen wegspoelen. Deze foto was no een koude nacht genomen en ze hebben nog behoorlijk wat dauwdruppels op hun pruikjes.
Ze zijn wat groot en op een steeltje. De sporen kapsels zijn hier al open en nu kun je de draadjes in een kluwen ( lijkt een beetje op een pruik) op een kelkje goed zien. Tussen de fijne draadjes zitten hele kleine sporen die met de wind wegvliegen of met de regen wegspoelen. Deze foto was no een koude nacht genomen en ze hebben nog behoorlijk wat dauwdruppels op hun pruikjes.
Wat dit nu precies is wist ik een poos niet. Ik heb het op de foto gezet in het Leersumse veld. Alle omgezaagde bomen hadden dit. Het is wit en hard. Alles wat op de stam zat of lag ligt onder de dikke witte laag. Na goed zoeken op internet blijkt het de "Dennenharszwam "te zijn. Een schimmel die houtrot veroorzaakt op stronken en boomvlakken van omgezaagde naaldbomen. Apart ! Ik had het nog nooit gezien.
Hoewel ik de kleur rood vind, is dit een paarse knoopzwam. Ze groeit op zowel dood loofhout als dood naaldhout. Deze foto heb ik gemaakt in de Kaapse bossen.
Zoals ik al eerder vertelde, de meeste foto's zijn genomen in het Purmerbos. Het is een snel groeiend bos net als indertijd in Flevoland is geplant en allebeide staan ze op kleigrond. Omdat ik meer klachten kreeg van mijn ziekte was ik genoopt fotografie dichter bij huis te doen. Het is op de Ebike 10 minuten fietsen van mijn huis. Meeste foto's zijn in de herfst gemaakt, zoals op deze foto te zien is. Het is alsof het bos veranderd is in goud! Het zijn de populieren die hun bladeren geel kleuren in de herfst.
En dit is een dag later nadat er een storm gewoed had, 90 % van de bladeren zijn er afgewaaid. De populieren trekken voedingsstoffen terug uit hun bladeren, want de bladeren zouden in de winter kapot vriezen en dat zou verlies von voedingsstoffen betekenen. ( Ze hebben hun voedingsstoffen hard nodig om nieuwe knoppen te vormen voor de aankomende lente ) Het lijkt wel alsof daarom de stormen zijn "gemaakt " door de natuur en dat ook precies in deze periode paddenstoelen en zwammen floreren om de rest voedingsstoffen uit de bladeren te halen en ze te verteren tot humus. Natuur zit zo mooi in elkaar !!
Een boswachter van het Zwanenwater ( natuurgebied NH ) had een mooie foto geplaatst van Heide-lucifers. Een korstmos soort met fel rode punten bovenaan. Ik vroeg hem via twitter of het nu de goede tijd was om ze te zien en hij beantwoorde dat juist in de winter je ze veel zag.
Dus ik vol goede moed daar naar toe gegaan. maar alles wat ik zag waren in ieder geval geen lucifers :) Wel dit bekermos-soort met licht rode puntjes aan de randen.
Dus ik vol goede moed daar naar toe gegaan. maar alles wat ik zag waren in ieder geval geen lucifers :) Wel dit bekermos-soort met licht rode puntjes aan de randen.
Soms hoef je niet te vinden waarnaar je op zoek bent en is het verpozen in de natuur al fijn genoeg. Daar krijg ik een gevoel van rust over mij heen. Elke keer weer vind ik het bijzonder om in de natuur te zijn en probeer dan mooie licht-momenten vast te leggen zoals ik ze zie door mijn ogen. Vaak ziet mijn fototoestel het anders, maar moet zeggen dat deze foto van de varenbladeren de ochtend en het licht goed gelukt was.
Nog hele jonge Judasoren op een stam in het purmerbos.
Er zit een spin in. Eerst dacht ik dat het een slimme spin was en dat hij zodoende bescherming kreeg tegen regen etc. Maar de dagen erna als ik het "oor" weer zag, zat de spin nog in precies dezelfde houding. Kortom, de spin is daar dood gegaan, misschien geeft de Judasoor wel giftige stoffen af ?
Er zit een spin in. Eerst dacht ik dat het een slimme spin was en dat hij zodoende bescherming kreeg tegen regen etc. Maar de dagen erna als ik het "oor" weer zag, zat de spin nog in precies dezelfde houding. Kortom, de spin is daar dood gegaan, misschien geeft de Judasoor wel giftige stoffen af ?
Soms lijkt het een beetje schatzoeken in het bos. Slijmzwammen zijn vaak niet zeer zichtbaar, maar zitten vaak verscholen omdat ze houden van de schaduw en vochtigheid en dat vind je vaak op de rand van aarde en de stam. Soms zitten ze ook tussen het hout. Eerst dacht ik nog, het zijn insecten eieren. maar na beter kijken zag ik dat het het peervormige draadwatjes waren. Dit zie je vooral aan de peervorm op een steeltje, rechts op de foto. Soms ontstaat dat binnen een dag en verkleuren ze ook na een dag. Deze peervormige draadwatjes vind je in alle kleuren.
Dit zijn oranje peervormige draadwatjes. In de dagen die komen krijgen ze iets langere steeltjes nog. In de winter zie je bij slijmzwammen vaak condens druppels, omdat ze op de grens van de wat warmere aarde en de koude boomstam leven. In de dauwdruppel rechts kun je als het goed is mijn silhouet zien :)
Je kunt je haast niet voorstellen dat uit zo een slijmerige dradenboel zo iets mooi's ontstaat als op de linker foto. De slijmerige draden heet "het
plasmodium ". Het volgende stukje is vanaf de site "Wikipedia " :
plasmodium ". Het volgende stukje is vanaf de site "Wikipedia " :
De plasmodiale slijmzwammen of echte slijmzwammen vormen een subklasse van de slijmzwammen.
. Ze worden gekenmerkt door de vorming van een plasmodium, een eenheid van samengesmolten cellen waarin de oorspronkelijke celkernen aanwezig blijven. Er bevinden zich meer dan 10.000 celkernen in zo'n plasmodium, die zich synchroon delen. Een dergelijk plasmodium kan vrij groot worden, soms zelfs een vierkante meter bedekken.
In het cytoplasma worden kanalen gevormd ter bevordering van diffusie en transport van organellen, met name voedingsvacuolen en secretie-organellen. Deze kanalen zien eruit als aders, die zich door het cytoplasma vertakken.
Plasmodiale slijmzwammen kunnen zich bewegen en laten daarbij vaak een zichtbaar spoor achter. Ze voeden zich met micro-organismen en schimmelsporen en -hyfen.
Na verloop van tijd ontstaan er sporenlichamen aan de bovenkant, waarin door meiose haploïde sporen ontstaan. Bij gunstige omstandigheden worden de sporen losgelaten. Ze moeten zich dan verenigen met een complementaire spore, waaruit dan een diploïde cel ontstaat, die weer kan uitgroeien tot een plasmodium.
Het is gebleken dat plasmodiale slijmzwammen zelfs een zeker "intelligent" gedrag vertonen. Ze zijn in staat om in een doolhof de kortste weg naar een voedselbron te vinden en ze kunnen hun lichaam zodanig van vorm veranderen dat ze maximaal profijt halen van meerdere voedselbronnen. De delen van het lichaam blijven dan onderling verbonden met buisvormige structuren.
. Ze worden gekenmerkt door de vorming van een plasmodium, een eenheid van samengesmolten cellen waarin de oorspronkelijke celkernen aanwezig blijven. Er bevinden zich meer dan 10.000 celkernen in zo'n plasmodium, die zich synchroon delen. Een dergelijk plasmodium kan vrij groot worden, soms zelfs een vierkante meter bedekken.
In het cytoplasma worden kanalen gevormd ter bevordering van diffusie en transport van organellen, met name voedingsvacuolen en secretie-organellen. Deze kanalen zien eruit als aders, die zich door het cytoplasma vertakken.
Plasmodiale slijmzwammen kunnen zich bewegen en laten daarbij vaak een zichtbaar spoor achter. Ze voeden zich met micro-organismen en schimmelsporen en -hyfen.
Na verloop van tijd ontstaan er sporenlichamen aan de bovenkant, waarin door meiose haploïde sporen ontstaan. Bij gunstige omstandigheden worden de sporen losgelaten. Ze moeten zich dan verenigen met een complementaire spore, waaruit dan een diploïde cel ontstaat, die weer kan uitgroeien tot een plasmodium.
Het is gebleken dat plasmodiale slijmzwammen zelfs een zeker "intelligent" gedrag vertonen. Ze zijn in staat om in een doolhof de kortste weg naar een voedselbron te vinden en ze kunnen hun lichaam zodanig van vorm veranderen dat ze maximaal profijt halen van meerdere voedselbronnen. De delen van het lichaam blijven dan onderling verbonden met buisvormige structuren.
Hoeveel uitingen heeft de natuur bedacht? Hier ook weer een aparte maar algemene "Geweizwam ". Geweizwammen groeien in groepjes bijeen op dood hout van loofbomen. De zwam kan echter ook wortelrot veroorzaken bij meidoorn en kruisbessenstruiken
Voordat ik deze foto nam heb ik ze allemaal stuk voor stuk opgepoetst en dat was best wel een werkje.
Waar de glans vandaan komt weet ik niet. Ik heb ook wel "Donkerbruine Kelkpluisjes "gezien welke er dof uitzagen. Misschien heeft het met de leeftijd te maken, als ze jong zijn, zijn ze ws. het mooist.
Waar de glans vandaan komt weet ik niet. Ik heb ook wel "Donkerbruine Kelkpluisjes "gezien welke er dof uitzagen. Misschien heeft het met de leeftijd te maken, als ze jong zijn, zijn ze ws. het mooist.
Dit zijn "Kaalkopjes" volgens mij, maar zeker weten doe ik het niet. Het zouden zelfs "Knikkende Kaalkopjes" kunnen zijn. Ik denk dat ze in een nog jonge vorm zijn, vandaar de diverse kleuren. De natuur tovert hier met pastelkleuren ! Mooi hoor ! Wit is trouwens erg lastig om gedetailleerd op de foto te zetten, waarschijnlijk omdat ze zelf "overstralen".
Geen slijmzwam denk ik, maar een korstzwam. Groene korstzwam zou je zomaar denken als je de foto en de kleur ziet. Maar niet te vinden op internet en site' s die over paddenstoelen soorten gaan die ik vaker bezoek. Ik hou het op de groene korstzwam. Misschien heb ik wel een nieuwe soort ontdekt ? : )
Welke soort slijmzwammen dit zijn weet ik nog steeds niet. Ze doen mij altijd denken aan de lampen fabriek van Philips. Ook deze lampjes op een steeltje zijn vanwege het "wit" lastig goed op de foto te zetten. Je ziet al snel geen detaillering meer.
Hier zie je hoe uitbundig slijmzwammen kunnen zijn met hun sporen na laten " ( letterlijk). Dit stukje stam zit letterlijk vol met de witte bolletjes.
De natuur wemelt van dingen die de meeste mensen nooit zien. Ten 1e omdat ze klein zijn en ten ten 2e omdat men niet eens van het bestaan afweet. Zelf wist ik tot een jaar geleden ook niet dat er ook slijmzwammen bestonden. Mensen lijken zich steeds minder te interesseren voor de natuur vind ik.
Je moet ook maar iets kunnen vinden in het grote donkere bos! Vaak zien we alleen de grote dingen, zoals bomen en de laag bladeren op de bodem. Ik had al vanaf mijn jeugd interesse in de natuur, iets wat ik ook geprobeerd heb over te drogen aan mijn kinderen. De nieuwsgierigheid van mij was al vanaf het begin aanwezig, ik denk dat dat meehelpt om steeds weer nieuwe dingen te zoeken en je te interesseren. En elke keer weer kijk ik met verwondering als ik iets nieuws zie en wil dan leren/lezen hoe iets leeft.
Dit lijken toch net bliksemstralen? Moor het zijn "hyven" van een zwam. Oftewel in normaal Nederlands, schimmeldraden van een zwam. Deze schimmeldraden zijn de snelwegen om voedsel te transporteren. Ongelofelijk knap hoe de natuur werkt. Meeste van een paddenstoel zit nl. onder de grond, en wat wij zien is alleen maar de bloem ( paddenstoel ).
Welke zwam mij ook blijft intrigeren is de "Oranje Aderzwam ". Deze korstzwam is te vinden vanaf september tot diep in de winter.
Hij heeft verschillende verschijningsvormen, van fel oranje verheven randen, tot oranje in het midden met witte uitlopers aan de randen.
Hij heeft een voorkeur voor dikke takken en stammen die op de bodem liggen. Vaak zie je meerdere plakkaten op een stam. Als je geluk hebt ( en dat heb ik niet gehad nog ) zie je dat hij ook nog wel eens wordt opgegeten door een slijmzwam. Als de slijmzwam uitgegeten is, ontstaan er sporen die aan elkaar hangen ( Troskalknetje) en dat ziet er uit als een ketting met allemaal blauwe bolletjes. Ik hoop dat nog een keer te vinden.
Als eerste dacht ik. ... er heeft hier iemand overgegeven :) Maar dat zou een groot dier moeten zijn en die leven niet in het Purmerbos.
Dit is ook een Oranje Aderzwam. Onder het mos zit een stam dood hout waar hij van leeft, maar hij groeit uitbundig, zelfs tegen het mos op ! Het is ook één van de soorten zwammen die je echt heel vaak tegenkomt. Hij voelt zich denk ik snel overal thuis en is qua eten niet zo kieskeurig.
Je ziet ze echt overal lijkt het, de Oranje Aderzwam ..
Deze keer in een diepe scheur in het hout. Het was een koude ochtend waardoor er allemaal condens druppels zich vormde op spinraggen. Dit exemplaar is meer oranje dan de vorige foto's.
Deze keer in een diepe scheur in het hout. Het was een koude ochtend waardoor er allemaal condens druppels zich vormde op spinraggen. Dit exemplaar is meer oranje dan de vorige foto's.
Een plasmodium, oftewel een fase waarin de slijmzwam zich kan verplaatsen. Intrigerend vind ik het! Hoe is dit ooit ontstaan?
En dat het zijn eigen voorraadje eten mee neemt, moor ook net zo goed een verre familielid op eet. Ik kan mij goed voorstellen dat men dacht aan een wezen vanuit de ruimte.
En dat het zijn eigen voorraadje eten mee neemt, moor ook net zo goed een verre familielid op eet. Ik kan mij goed voorstellen dat men dacht aan een wezen vanuit de ruimte.
Nog een wezen dat zich vermenigvuldigd via het vormen van sporen. Het zijn sporendoosjes van "Dikkopmos ". Als je bedenkt hoeveel succesvolle manieren er zijn in de natuur voor alleen het vermenigvuldigen! Het vormen van microscopisch kleine sporen is dus al miljoenen jaren een succesvolle techniek, voor planten, paddenstoelen. Een verspillende manier, waarbij men ervan uit gaat dat van de vele honderden/ duizenden sporen er altijd wel een paar op een succesvolle plaats komen om te ontkiemen. Het is iets anders dan 9 maanden je vrucht moeten drogen zoals de mens.
Dezelfde techniek, vermenigvuldiging via sporen, maar door een andere levensvorm. In de natuur gaat het om overleving en proberen succesvol te zijn. Het moet wel een succesvolle manier zijn, anders zouden ze geen miljoenen jaren overleven. Maar waarom de ene soort nu een andere kleur heeft dan de ander is voor mij een raadsel. Natuur gokt op diversiteit als een onderdeel van overlevings-tactiek.
Over sporen gesproken ! Ik noem ze altijd ": chocolade zwammen" omdat ze een cacao-achtige stof in grote hoeveelheden produceren.
Het is een elfenbank soort, de "Plotte Tonderzwom". De sporen zouden mee moeten waaien met de wind, maar als er een paar dogen weinig wind is, wordt alles bedekt met een poeder van bruine sporen. Maar zie de hoeveelheid aan sporen die een paddenstoel kan produceren 1
Elfenbankjes, wie kent ze niet. Het is één van de eerste schimmels die zich loot zien op dood hout, want daar leven 99% van de elfenbankjes van. Elfenbankjes zijn taaie rakkers ... de meesten worden 1 jaar oud, maar door hun taaiheid kunnen ze makkelijk winters overleven.
Ze zijn ook letterlijk taai, quo stevigheid en bouw. En ze worden gegeten door dieren zoals broodkevers. Tonderzwommen ( olifanten-poten zoals ik ze noem ) kunnen wel 10 jaar worden.
Dit is een kleinere elfenbankjes soort. Een week hiervoor lagen ze onder het sneeuw en was er matige vorst. De meeste paddenstoelen leggen dan het loodje, maar niet de taaie elfenbankjes I Ze komen net zo fris en fruitig weer tevoorschijn als daarvoor. Aan de onderkant kun je zien dat elfenbankjes buisjes hebben om hun sporen los te laten. De meeste paddenstoelen ( met hoed en steel ) hebben plaatjes naast elkaar waartussen de sporen ontstaan en losgelaten worden.
Vandaag ( 6 mei 2019) in het nieuws (NOS ) , een onderzoek van Ipbes: Iets wat we eigenlijk al deels weten, maar toch erg vervelend om te lezen dat je gevoel goed is:
Planten- en diersoorten op aarde nemen in rap tempo af, dat ook het menselijk leven wordt bedreigd. Dot komt naar voren uit een groot wetenschappelijk onderzoek naar de biodiversiteit op aarde van Ipbes, een aan de Verenigde Naties gelieerde organisatie.
Een miljoen van de naar schatting acht miljoen soorten worden de komende decennia met uitsterven bedreigd. De wetenschappers van Ipbes bekeken voor hun onderzoek meer dan 15000 studies. Hun eindrapport verschijnt vandaag in Frankrijk. Daaruit blijkt dat soorten nu tientallen tot honderden keren sneller uitsterven don gemiddeld de afgelopen tien miljoen Jaar.
Een miljoen van de naar schatting acht miljoen soorten worden de komende decennia met uitsterven bedreigd. De wetenschappers van Ipbes bekeken voor hun onderzoek meer dan 15000 studies. Hun eindrapport verschijnt vandaag in Frankrijk. Daaruit blijkt dat soorten nu tientallen tot honderden keren sneller uitsterven don gemiddeld de afgelopen tien miljoen Jaar.
"Direct gevolg menselijk handelen"
Het verlies van biodiversiteit is een "direct gevolg van menselijk handelen stellen de onderzoekers. De oorzaken zijn veranderingen in het gebruik van land en zee, uitbuiting van organismes, klimaatverandering, vervuiling en de komst van invasieve exoten. Daaraan ten grondslag liggen onder andere de groei van de wereldbevolking en de nog sneller stijgende consumptie. Ipbes pleit daarom onder meer voor een duurzame economie, vermindering van afval en betere voorlichting.
Enkele feiten uit het onderzoek:
Het verlies van biodiversiteit is een "direct gevolg van menselijk handelen stellen de onderzoekers. De oorzaken zijn veranderingen in het gebruik van land en zee, uitbuiting van organismes, klimaatverandering, vervuiling en de komst van invasieve exoten. Daaraan ten grondslag liggen onder andere de groei van de wereldbevolking en de nog sneller stijgende consumptie. Ipbes pleit daarom onder meer voor een duurzame economie, vermindering van afval en betere voorlichting.
Enkele feiten uit het onderzoek:
75 procent van het aardoppervlakte is ernstig gewijzigd daar de mensheid, 40 procent van de oceanen . Op aarde zijn naar schatting zo'n 8 miljoen dier- en plantsoorten, waaronder 5.5 miljoen verschil/ende soorten insecten Sinds 1970 is de landbouw voor voedsel met 300 procent toegenomen op aarde 55 procent van de oceanen wordt gebruikt voor de visserij.
Sinds de industriële revolutie is 32 procent van de bossen verdwenen
Vervuiling door plastic is sinds 1980 met een factor tien toegenomen
Sinds de industriële revolutie is 32 procent van de bossen verdwenen
Vervuiling door plastic is sinds 1980 met een factor tien toegenomen
Peervormige draadwatjes. Deze keer oranje, maar je zie ook in andere kleuren. Maar de oranje vind ik altijd wel de mooiste die er is.
Je kan goed zien of ze "vers" zijn of niet. Als ze glanzen en een mooie ronde vorm hebben, dan zijn ze vers. Degene die wat langer staan en in niet goede omstandigheden, worden dof en krijgen deukjes in hun lichaam.
Je kan goed zien of ze "vers" zijn of niet. Als ze glanzen en een mooie ronde vorm hebben, dan zijn ze vers. Degene die wat langer staan en in niet goede omstandigheden, worden dof en krijgen deukjes in hun lichaam.
Hier zie je verschillende stadia van het "Langstelig Kroeskopje ". Deze hebben weer een andere kleur dan dat ik ooit eerder gezien heb, roze en als je goed kijkt zie je allemaal adertjes lopen in de ballon. Een paar zijn al zwart geworden en er zijn er ook al een paar die hun sporen gaan loslaten "' (de bruine bolletjes zijn dat)
Dit is een steen die ik zo mooi vond en meegenomen heb uit Zweden waar ik met mijn zus Nelly in 2015 op vakantie was. De steen zit vol met korstmossen en dat geeft hem zijn speciale oranje kleur en velden met stippen er in.
Dit is de steen anno voor jaar 2019. Alles is er bijna van af. Je ziet nog een vage tekening van de mossen die er op leefden. Zo zie je dat de lucht in Nederland een andere (schadelijke) samenstelling heeft dan in Zweden. Ik denk dat onze lucht in Nederland vol zit met afvalstoffen van auto's en industrie, waardoor ws. er meer ammoniak en zwavel ( en vele andere giftige stoffen) in zit. Eigenlijk zie je hier hoe belangrijk schone lucht is!
Het "Knikkend Kaalkopje ". Sporenkapsels van een slijmzwam. Het lijkt net een hengsel van een mandje wat versierd is.
Als je maar goed blijft kijken in het bos, dan vind je de mooiste dingen. Soms is het nodig om ergens zeker 10 min stil te staan en om je heen te kijken en dan pas zie je dingen die je nooit eerder gezien hebt.
Als dit niet uitbundig is, dan weet ik het niet meer. Het zijn Zwerm-inktzwammen. Je ziet ze vaak vroeg in het paddenstoelen seizoen.
En als ze de kans krijgen ( op de juiste voedingsbodem staan) dan doet hij zijn naam eer aan en zie je een zwerm aan inkt zwammetjes ! Ze leven niet zo long, een dog of 4 als het ook wat vochtig blijft is wel het maximum. Als het erg droog wordt, dan zie je ze al verleppen na 1 dag.
Glimmerinktzwammen zijn erg algemeen en groeien vanaf mei tot aan het einde van de herfst. In het Purmerbos zijn ze ook talrijk.
Dit zijn een stel jonge Glimmerinktzwammen, de hoed is nog niet ontplooit en je ziet witte spikkels ( alsof er poedersuiker op zit), dat zijn restjes van het "ei-kapsel " waar de paddenstoelen uitkomen.
Dit zijn ook Glimmerinktzwammen, maar al bijna op hun einde. De hoed strekt zich uit en de randen gaan om krullen, waarna er later zwarte drab vanaf druipt ( het zogenaamde inkt ). In deze "drab " zitten miljoenen sporen welke op de grond terechtkomen.
Als mens houden we vaak van jonge dieren. Ze zien er lief uit en aandoenlijk! Bij deze Franjehoeden is het net zo vind ik! De jonge exemplaren zien er nog uit als knotsen. Heel anders dan als zij volwassen zijn. Ze groeien hier in het gras, omdat er bos gestaan heeft en het hout hebben ze versnippert wat dus weer als voedingsbodem dient voor de Franjehoeden.
Soms hebben paddenstoelen een erg grappige vorm. Dit was de eerste keer dat ik een" Puntmutswasplaat" tegenkwam in de duinen van het Zwanenwater in Noordholland. Ik was met de buurman op foto-safari. Er stonden 2 van deze paddenstoelen, eentje nog wat jonger. Ik zei nog tegen de buurman dat ie moest oppassen, want ik wilde de andere (jongere) ook nog op de foto zetten. Maar helaas, buurman wilde een stapje terug doen en precies op de paddenstoel : )
Dit is in ieder geval familie van de Honingzwam. Ze groeien in dichte bundels en de steel is zeker 3 maal zo lang als de hoed breed is. Je komt ze niet zoveel tegen in bossen met een goed evenwicht. Maar wel in productie-bossen, zoals het Voorsterbos in Flevoland. Een bos met snel groeiende bomen op kleigrond.
Hoe groot echte paddestoelen soms zijn, zoals de Parasolzwam. Zo klein zijn de sporenkapsel van de slijmzwammen vaak. Je ziet ook regelmatig dat ze hun voedingsbodem vloeibaar maken zoals op deze foto. De natuur lijkt voor elk vraagstuk een oplossing te hebben zonder dit het zijn omgeving bevuilt. Recycling welke bijna 100% niet schadelijk is voor natuur-processen. Wanneer kan de mens dit?
Elke keer als ik zie wat de natuur geschapen heeft, de mooie vormen die ze bedacht heeft. Dan kan je haast niet denken dat alles zomaar toeval is. Dan lijkt het alsof iets ( een god zools men nog steeds denkt ) daar de hand in heeft gehad. Zelf denk ik, dat dit alles ontstaan is omdat de natuur miljoenen jaren de tijd had om zich te vormen, dus idd, toeval.
Dit boek gaat over het rijk van de schimmels en slijmzwammen. En alleen al in dat klein afgebakende stukje zie je zoveel diversiteit en schoonheid. Iets wat vorm heeft gekregen door de miljoenen jaren heen. Jammer dat de mens daar in I generatie ( zeg maar 80 jaar} zoveel van stuk maakt, We zien ons zelf als een intelligent ras, maar zelf denk ik dat we ons als idioten gedragen en alles zonder na te denken gebruiken ( misbruiken eigenlijk ) zonder naar de gevolgen te kijken.
Hoe klein deze "IJsvingertjes" ook zijn, ze passen in een puzzel die al miljoenen jaren bestaat en dat ze na zoveel miljoenen jaren nog steeds bestaan, geeft aan dat zelfs de kleinste stukjes van het grote geheel belangrijk zijn en hun eigen plek gecreëerd hebben waarbinnen ze zichzelf kunnen voeden en vermeerderen. En waarin ze een nut hebben in een kringloop die al heel lang bestaat.
Nog steeds heb ik de naam niet gevonden van deze mooie korstzwam. Ik heb haar ook maar een aantal weken gezien en daarna zag ik haar niet meer. Soms lijkt het wel kunst wat de natuur maakt! De variëteit in de natuur is zo groot, ook bij zwammen en schimmels. zodat er elk jaar wel weer nieuwe soorten worden ontdekt.
Deze foto van het stammetje vol met slijmzwammensporen heeft bij mij de interesse gewekt,
waardoor ik de maanden daarna dieper in het leven van zwammen en schimmels ben gedoken.
Het donkere en duistere rijk van de schimmels, want het is herfst en de dagen werden snel korter.
Ik moest bijna alles met behulp van een statief op de foto zetten omdat er te weinig licht was om uit de losse hand te fotograferen. Het zette mij aan tot het gebruik maken van andere technieken, zoals focus-stacking. Bij elkaar opgeteld, urenlang met je knieën op de grond en in natte perioden met je knieën in de blubber. Ik heb best wel wat kennis over de natuur, maar het bestaan van slijmzwammen was nieuw voor mij. Het heeft mij alleen maar nog meer verwondering en liefde voor de natuur gegeven. We leven in een tijd waar ik mij ernstig zorgen maak in hoe wij het leven op deze aarde om zeep helpen. Deze zorgen worden versterkt omdat ik in mijn 58 jaar dat ik leef in een beperkt stukje op deze aarde, ik al grote verschillen zie met vroeger.
Als ik vroeger wel eens viste in een slootje, dan haalde je de ene na de andere vis uit de sloot, zoveel leven was er. Ik ben opgegroeid in een gebied met veel polders. Ook daar was de natuur uitbundig. In mijn slaapkamer had ik een aquarium waarin heel veel leefde wat ik uit de slootjes ving, van kikkers tot salamanders tot waterspinnen, roeipoot-kreeftjes en grote pikzwarte water-torren. Mijn moeder was soms bang om in mijn slaapkamer te komen. Maar veel van dit leven is in aantal achteruit gegaan en pikzwarte watertorren heb ik ;zelf al 30 jaar niet meer ge;zien in de sloot. Als je nu hoort hoeveel ellende op ons afkomt m.b.t. het veranderende klimaat door toedoen van ons eigen handelen, en hoe ik zelf al ervaar hoeveel minder leven en minder variatie er is, dan denk ik dat het niet meer goed gaat komen.
De aarde zelf zal wel overleven en een aantal dieren ook. Maar het leven zoals het was, de uitbundigheid en variatie, zal in rap tempo veranderen en vele soorten zullen verdwijnen en waarschijnlijk ook het leven van de mens zelf.
De nieuws feiten daarover stromen elke dag binnen via alle media, al jarenlang, maar de mens wil zijn "welvaart" en de op consumptie gerichte maatschappij niet opgeven. Elke dag stort de media nog steeds ( urenlang als je het bij elkaar optelt ) reclame over ons heen, om ons maar meer en meer te laten consumeren, terwijl we al lang weten dat dat niet zo door kan gaan. Eigenlijk leven we in Nederland heel decadent. Het is ronduit belachelijk dat vliegtuigmaatschappijen nog steeds geen enkele cent hoeven te betalen aan belasting over de kerosine. En dat schepen nog steeds varen op één van de schadelijkste milieuvervuilende brandstof zoals stookolie. Dus geniet nu zolang het nog kan van alles wat de natuur je laat zien. Voor je het weet is het er niet meer en/of ben je zelf als mens verdwenen door eigen toedoen. Homo sapiens, het intelligentste dier op aarde.....hmmmm.
