Lente.....inhouden energie die tevoorschijn komt wanneer de dagen gaan lengen en het langer licht is en de zon meer warmte geeft.
Als mens kan ik de laatste jaren echt snakken naar de lente !
Na een lange grijze winter, welke tegenwoordig bestaat uit alleen maar regen en nagenoeg geen sneeuw of vorst, kan ik zo genieten van de uitbundigheid en
het zien dat het leven weer opstart.
Het lijkt ook wel, des te ouder je wordt, je ook meer en meer verlangt naar de lente. Ik kan alleen voor mijzelf spreken, maar de laatste jaren kijk ik anders naar de natuur. Ik kijk er met meer bewondering en verwondering naar.
Ik zie ook steeds meer hoe de natuur in miljoenen jaren tijd een ecosysteem heeft gecreeerd, waarbij bijna alles nagenoeg in evenwicht is.
Het in ongelofelijk hoe alles inspeelt op elkaar.
Waar de mens vaak snelle processen wilt, is de natuur het tegenovergestelde.
Dit natuurlijk evenwicht is in miljoenen jaren ontstaan, met vallen en opstaan.
In de natuur wordt geen afval gevormd, maar is het "afval " vaak de basis voor ander leven wat daar weer van afhankelijk is. Zoals het massaal afvallen van de bladeren in de herfst. De natuur verteert deze enorme bladeren hoop door middel van paddestoelen, schimmels en bacterien tot een humuslaag welke zich weer vermengt met de aarde ( door oa wormen ) en zo de voedingsstoffen niet verloren zullen gaan.
Natuur zit zo vernuftig in elkaar ! En soms zijn er hele bijzondere processen, waarbij je zou kunnen denken, dat dit niet door de natuur gemaakt is, omdat het zo bijzonder is. Zoals het vlindertje het Gentiaan-blauwtje. Dit wordt mooi beschreven in Wikipedia :
Na de paring zet het vrouwtje haar eitjes meestal af op de bijna volgroeide, maar nog gesloten bloemknoppen van klokjesgentiaan. Gemiddeld zetten ze zo’n zeven eitjes per bloemknop af, waarvan er slechts twee tot drie rupsen het vierde rupsstadium halen. Na 10 dagen kruipt de larve uit het ei en eet zich een weg naar de zachte bloemdelen in het binnenste van de bloem. Na 10 dagen kruipt de larve weer naar buiten en laat zich op de grond vallen. Hier wacht de rups geduldig op de komst van een bossteekmier of een moerassteekmier. Deze neemt de rups mee naar het mierennest. De rups scheidt een stof af die precies overeenkomt met dat van larven van de mier. De mieren beschermen en voeden de rups met mierenlarven en –eitjes, maar ook met prooien van de mieren. De rups parasiteert op de mieren, deze specifieke vorm van parasitisme wordt broedparasitisme genoemd. In begin van de volgende zomer is de rups volledig ontwikkeld en vindt de verpopping plaats. Na een popstadium van drie weken komen begin juli de eerste vlinders uit de pop en verlaten zo snel mogelijk het mierennest. De mannetjes en vrouwtjes zoeken elkaar op waarna de cyclus zich herhaalt. De vlinder vliegt in één generatie per jaar van begin juni tot eind augustus, met een piek tussen 20 juli en 20 augustus.
En zo vind ik de lente ook een bijzonder proces. De boom moet zijn bladeren wel laten vallen voordat de winter komt en trekt haar voedingsstoffen terug, niets wordt verspild. En dat geld ook onder de boom, de bladeren worden omgevormd door andere planten, schimmels en dieren zodat de nog aanwezige stoffen die in de bladeren zaten als voeding kunnen dienen voor andere dieren en of planten, zoals schimmels en wormen. Niets gaat verloren !
En voor het voorjaar begint hebben de planten hun knoppen al reeds gevormd en wachten op het signaal van de natuur om weer massaal tevoorschijn te komen en de natuur weer opstarten.
Het zou niet eerlijk zijn om op de overgang van winter naar de lente, de afval-verwerkers niet te benoemen.
Deze "UFO " heet "de gekraagde Aardster " Aardsterren zijn opruimers waarbij de sporen binnen in een bolvormig vruchtlichaam zitten (buikzwammen). Bij rijpheid springt de buitenlaag van dat vruchtlichaam open en buigen de slippen zich stervormig. De binnenlaag met de sporenmassa zit in het midden van de ster en opent zich bovenaan via een klein gaatje waardoor de sporen naar buiten komen. Ze worden hoofdzakelijk in de duinen gevonden, maar ook in kleine groepjes in loofbossen, in dichtbegroeide bermen. Het was voor mij de 1e keer dat ik zo een grote Aardster zag.
Deze "UFO " heet "de gekraagde Aardster " Aardsterren zijn opruimers waarbij de sporen binnen in een bolvormig vruchtlichaam zitten (buikzwammen). Bij rijpheid springt de buitenlaag van dat vruchtlichaam open en buigen de slippen zich stervormig. De binnenlaag met de sporenmassa zit in het midden van de ster en opent zich bovenaan via een klein gaatje waardoor de sporen naar buiten komen. Ze worden hoofdzakelijk in de duinen gevonden, maar ook in kleine groepjes in loofbossen, in dichtbegroeide bermen. Het was voor mij de 1e keer dat ik zo een grote Aardster zag.
Mooi rood is niet lelijk ! Ik was op de grens van winter en lente op zoek naar Heidelucifers. Maar ik kon ze maar niet vinden. Toen ik een keer in de Lage Vuursche was hebben ik veel rood bloeiende schimmels gezien. Dit is " Rood Bekermos " Op de randen van de bekers vormen zich vroeg in het jaar rode randen die vol sporen zitten Ze worden vaak met Heidelucifers verward. bij rood-bekermos zie je echt rode randen, terwijl je bij de Heidelucifers zoals de naam eigenlijk al verraad, alleen rode knopjes zal zien.
Hier zie je het verschil ten opzichte van de vorige pagina. Heidelucifers hebben enkel een rood knopje aan hun uiteinde en niet zoals Rood bekermos waarbij de rand van de hele beker rood is.
Heidelucifers komen steeds minder voor. Ze houden van zandverstuivingen aan de randen van heidevelden. Ook zie je ze vaak op bepaalde houtsoorten, zelfs op afrastering-paaltjes van natuurgebieden zie je ze vaak in groepen aaneen op de paaltjes. Korstmossen zijn schimmels die in symbiose leven met groene algen. Korstmossen zijn erg gevoelig voor luchtvervuiling en hun voorkomen wijst op zuivere lucht.
Heidelucifers komen steeds minder voor. Ze houden van zandverstuivingen aan de randen van heidevelden. Ook zie je ze vaak op bepaalde houtsoorten, zelfs op afrastering-paaltjes van natuurgebieden zie je ze vaak in groepen aaneen op de paaltjes. Korstmossen zijn schimmels die in symbiose leven met groene algen. Korstmossen zijn erg gevoelig voor luchtvervuiling en hun voorkomen wijst op zuivere lucht.
Aan het einde van de winter zie je vaak het "gewone Purpersteeltje " staan. Het is een mos die overal wel voor komt. Terwijl je ze de rest van het jaar gewoon voorbij loopt ( ik dan ), kun je ze aan het einde van de winter niet missen ! Ik kom soms in het Zwanenwater ( NH ) begin februari om korstmossen op de foto te zetten. Het Zwanenwater is een duinreservaat, met hele natte stukken, maar ook redelijk wat heidevelden en stukjes zandverstuivingen. In de overgang van winter naar voorjaar kun je ze niet missen, want dan zie je de rode plakkaten van verre afstand al staan. Aangezien het in de vroege ochtend nog redelijk koud kan zijn, zie je ze vaak met grote druppels die ze vasthouden tussen hun stengels. ( zoals op deze foto). Echt heel mooi !!
Zo neemt de Dopheide afscheid van haar bloemen van vorig jaar. Het zijn kleine zaad-schuren geworden in de hoop nog zaad te verspreiden om in het voorjaar te ontkiemen als een plantje wat weer kan bloeien en groeien.
Het lijken net kleine roosjes. Het is ook en soort bloei. Het is manlijk Haarmos, die hun eigen soort sporen vormen waarmee de vrouwelijke exemplaren bevrucht kunnen worden.
Ik had ze nog nooit gezien, het lijken wel duinroosjes. Ze stonden in de duinen van het Zwanenwater. Het leek net alsof de lente al daar was !
Ik had ze nog nooit gezien, het lijken wel duinroosjes. Ze stonden in de duinen van het Zwanenwater. Het leek net alsof de lente al daar was !
Dit is het Rafelig bekermos. Je ziet de puntjes rond de bekers ontstaan. Eigenlijk is dit een voorbode van de " bloei " die later zal volgen. Dit is de manier hoe schimmels en korstmossen bloeien, door middel van sporen vorming.
En een aantal weken daarna zien het Rafelig bekermos er zo uit. Enorm opgezwollen sporenkapsels. Een heel andere bloei dan we kennen van planten en bomen.
Het is nog niet echt lente. De bloei is meer de aankondiging van het einde van de winter. En het gekke is, toen ik vorige week (eind april) weer in het Zwanenwater was, kon ik niets meer van de korstmossen terug vinden op de plekken waar ze eerst in grote groepen stonden.
Het is nog niet echt lente. De bloei is meer de aankondiging van het einde van de winter. En het gekke is, toen ik vorige week (eind april) weer in het Zwanenwater was, kon ik niets meer van de korstmossen terug vinden op de plekken waar ze eerst in grote groepen stonden.
Krokussen zijn de echte brengers van de lente. Waar ik woon is een park waar ze in grote getale in het gras staan. Maar door de vele regen en voorjaars-stormen die we hadden zagen ze er niet mooi meer uit, helaas. Dit groepje wat wat later kwam zien er wel mooi uit. Ik denk dat ze de volgende dag met een beetje zon wel opengaan. Het zijn ook belangrijke leveranciers van de eerste stuifmeel voor de bijen, die zie je dan veel van bloem naar bloem vliegen.
Hyacinten. Ik kocht ze vaak bij de bloemenwinkel en als ze uitgebloeid waren zette ik ze in de tuin. Dus nu komen er overal her en der hyacinten omhoog. Deze zit nog erg in de knop, maar over een dag of twee zal hij wel opengaan.
Het is begin februari en de natuur is in de stad verder dan in de natuur. Dit is een foto genomen in het natuurgebied "de Leersumse plassen" . Wat opvalt is dat het groene gras helemaal verkleurt tot oranje. Eerdere jaren had ik het nooit gezien; nu in februari is het nog steeds oranje. maar als je verder in de lente bent straks, zullen ze wel weer groen worden !
Begin maart, veel planten beginnen al te groeien. Dit is het Kleefkruid wat vaak aan mijn katten gaat kleven als het Kleefkruid zaadbolletjes gaat produceren. Knappe manier om je zaadjes te transporteren, ze komen zeker ver. Maar ze gaan bij mijn katten aan hun haren kleven en klitten. Dus ik haal ze er snel van hun vacht af. Je weet het nooit zo vroeg in het voorjaar, waarbij het in de nachten nog behoorlijk kan vriezen. Sommige planten lijken wel antivries te hebben.
Als het eenmaal iets warmer wordt, dan kan de lente ineens snel gaan, maar de nachten blijft het oppassen op de vorst. Dit is een plant in de voortuin bij mijn buurvrouw. In een klein groen blad in het centrum van de plant die je een Lieveheersbeestje zich schuil houden tegen de ochtend koude. Het lijkt wel alsof het holletje precies voor hem gemaakt is !
De krokussen in het park vlakbij mijn huis. Er was gelukkig nog een groepje wat redelijk ongeschonden uit de voorjaars-stormen was gekomen. Ik vind krokussen samen met de zanglijster en de grutto één van de belangrijkste voorjaarsboden. Krokussen openen zich pas als de zon op hun schijnt.
Ook aan de dieren zie je het dat het lente wordt. Zwanen verzamelen zich in de winter vaak bij elkaar. Al vroeg in het voorjaar wordt de band tussen het mannetje en het vrouwtje weer versterkt, vaak door een soort van zwanendans. Ze kunnen wel 20 jaar oud worden en de meeste blijven elkaar hun leven trouw aan elkaar. Zodra de lente er is, gaan ze al snel aan hun nest bouwen en vaak broeden ze jaren achter elkaar op dezelfde plek. Deze zwanen zijn wakker geworden uit hun "winterslaap " en vieren de lente met volle teugen.
Eén van de eerste voorjaarsbloeiers is wel het Klein Hoefblad. Net als de krokussen, gaan ze pas echt volledig open als de zon op hun straalt. Deze foto is in de vroege ochtend genomen en zijn de bloemen nog redelijk gesloten. Als het regenachtig weer is en als het donker is, dan sluiten de bloemen en knikt de stengel zich, zodat de bloemen naar beneden hangen.
Het is ook een zogenaamde "naakt-bloeier ". Klein hoefblad ontwikkeld zijn blad pas na de bloei. Als ze dat eerder zouden doen, dan zouden de bladeren bevriezen en gaat de plant dood.
Dat is ook de reden dat ze zo vroeg kunnen bloeien. De bloei begint in februari al en is in maart op zijn hoogtepunt, waarna de bloemen afsterven en pluizen achter laten. Ze kunnen zich voortplanten middels zaad, maar ze hebben ook wortelstokken. Als je een bloeiende Klein hoefblad ziet in de volle zon, lijken het net zelf zonnetjes !
Dit is Groot-hoefblad. Net als zijn kleine neef, een echte voorjaars-bloeier ! En ook dezelfde tactiek heeft deze grote jongen net als zijn kleine neef. In het begin laat hij alleen zijn bloem zien en pas als de bloemen afgestorven zijn komen zijn grote bladeren. De bladeren hebben een beetje dezelfde grootte als Rabarber bladeren, het zijn dus flinke jongens. Ze leven in groepen en komen vaak langs de kant van het water voor. Op deze foto bloeien ze op de dijk van een ringvaart.
Speenkruid mag niet onbeschreven blijven als een plant die massaal bloeit in het bos. Zeker hier in het Purmerbos zie je de grond geel kleuren door de vele Speenkruid bloemen.
Haar naam dankt het Speenkruid aan de op een speen lijkende bolletjes in de grond. Ze vermenigvuldigen zich ook door middel van de bolletjes, maar ook via zaad wat ze aanmaken.
De voorkeur van deze plant ligt wel bij natte bossen, waar ze een heel geel tapijt kunnen vormen als ze bloeien. Na de bloei sterft het deel wat boven de grond uitkomt snel af.
Wilgenkatjes, als kind vond ik ze altijd zo mooi en fijn en dat kwam vooral door het zachte vachtje wat ze hebben. In het voorjaar zijn de katjes erg belangrijk voor alle insecten die stuifmeel zoeken en vooral de bijen vliegen er massaal op. Als je stil staat bij een wilg die veel katjes heeft en luistert, lijkt het net alsof de struik/ boom zoemt. Dat komt omdat er zoveel bijen en hommels op deze plant vliegen !
Als we het toch over katjes hebben, mogen de katjes van de Populier niet ontbreken. Populieren zijn snelle groeiers en het zijn al snel behoorlijke bomen. In het voorjaar komen er dan ook heel veel katjes van af. Ze zijn mooi rood. Voordat het katje ontspruit uit de knop van de populier, dan vallen eerst de schutbladeren van de knop op de grond en dat zijn plakkerige dingen. En ze stinken een beetje. Bijen gebruiken dat plakkerige spul om er propolis van te maken, wat ook plekkerig is. Ze gebruiken dat om kieren in hun nest ( of kast tegenwoordig ) af te dichten.
Waar ik vroeger woonde bleven die schutbladeren altijd aan mijn fietsband plakken en dat maakte een raar geluid bij het fietsen.
En dan hebben we nog de Sleedoorn. Een paar jaar terug dacht ik dat het te vroeg bloeiende Meidoorns waren. Maar dat waren ze dus niet, het zijn Sleedoorns. Ze behoren tot de rozenfamilie.
Dat kan ik niet echt terugzien, maar wat ik wel weet is dat ze uitbundig kunnen bloeien als ze het naar hun zin hebben. Je ziet soms door de hoeveelheid bloemen de boom of struik niet meer.
De bloemen zijn mooi wit en vol met stuifmeeldraden. Wit is altijd een moeilijke "kleur"om op de foto te zetten, het wit overstraalt vaak de foto, waardoor de details niet goed zichtbaar meer zijn.
Bij het gemeentehuis in het stadje ( Purmerend ) staan veel Prunussen ( Japanse sierkers ) in verschillende tinten. Je hebt ze roze, maar ook een aantal bijna wit met een vleugje roze.
Hommels zijn er gek op en zie je dus vaak van bloem tot bloem vliegen.
In het voorjaar ga ik altijd wel een paar keer naar de s'Gravelandse buitenplaatsen, want de lente is daar weer anders dan in de polder. Er staan aparte bomen en struiken die de adel overal vandaan hebben gehaald. Het mooiste vind ik zelf de oude eiken en beuken die er staan. Er staan op een stukje ook een aantal Bosanemonen. Alweer een echte voorjaarsbloeier !
Dit had ik nog nooit gezien. Een Thuja die bloeit ! Maar het bleek helemaal geen Thuja te zijn, maar een Californische Cipres. Die blijken dus te bloeien in het voorjaar. De rode manlijke bloemen zijn fel rood en de vrouwelijke bloemen die aan de uiteinden zitten blauw tot paars. Je ziet hier net aan het uiteinde een blauwe "bloem ".
Dit zijn de kegels van de Lariks, de enige naaldboom die zijn naalden laat vallen in de herfst. En in het voorjaar komen de nieuwe takken weer langzaam tevoorschijn.
De vrouwelijke "bloemen " groeien als paars-rode kegels aan de boom. De kleur steekt zo af tegen het frisse groen, dat de kegels erg opvallen.
In mijn tuin zag ik ineens als verassing Kievitsbloemen staan. Ik had het plantje een paar jaar geleden gekocht, maar de jaren erna niet meer gezien. En nu ineens komt hij weer op !
Ik vind het één van de mooiste bloemen, met hun geruite jasjes die ze aan hebben.
Het voorjaar is ook de tijd van de vele katjes aan de bomen, zoals hier een Els met zijn Elzenkatjes. Maar andere bomen hebben ze ook , zoals de Berk. En met een beetje wind zie je wolken stuifmeel door de lucht vliegen. En blijken daar nou juist best veel mensen overgevoelig voor te zijn, de zogenaamde pollen-allergie. De katjes laten weer een heel andere techniek van vermeerdering zien. Door massaal pollen te produceren die makkelijk door de wind verplaatst kunnen worden, hebben de pollen een grote kans dat ze een andere Els kunnen bevruchten.
Ook in het Purmerbos gaat de lente gestaag verder. Ik heb nooit geweten dat er zoveel Hazelaars staan in het bos. Deze Hazelaar heeft bezoek. Een sluipwesp zat de hele tijd op haar blad. Er lijken mij nog weinig prooien voor een sluipwesp !
Midden in het Purmerbos, je ziet dat er wel wat begint te groeien, maar dat het er best nog kaal uitziet. Je kan als je goed kijkt een klein beetje zien dat het Koolzaad al knoppen krijgt.
De foto is 27 maart 2020 genomen.
Dit is in minder dan anderhalve maand later, een foto van dezelfde plek als op de linker bladzijde ! Kun je nagaan hoe snel de lente kan komen en hoe iets er totaal anders kan uitzien in anderhalve maand tijd. Hoe krachtig is de natuur !! Een foto van 3 mei 2020.
Dit is een foto van 5 aptil 2020. Een dun laagje met groen en beginnende bloei van Koolzaad is te zien. De bomen zijn nog kaal.
Deze foto is 27 april genomen, ongeveer 3 weken later dus. Ook hier kun je zien hoe sterk de natuur is, en dat in 3 weken tijd, het beeld compleet veranderd is. Dat is de kracht van het samenspel van de zon en de Lente.
Ook in mijn tuin is de lente zichtbaar ! Zoals altijd zijn de Vergeet-me-nietjes weer opgekomen. Ik vind het één van de mooiste plantjes in mijn tuin in het voorjaar. Ze komen in dichte plukken voor. De meeste zijn blauw en als ze verder in hun bloei zijn hebben ze een geel hart. Degene die jonger zijn hebben een wit hart. Meestal zijn ze blauw, en soms zie je enkele bloemen die roze zijn.
En in mijn voortuin komt elk jaar Gevlekt Longruid op, en dat is al sinds ik hier ben komen wonen in het jaar 2000. Zij bloeit altijd mooi met blauwe en rode bloemen.
Het polletje wordt ook nooit groter. Het is jammer dat ze zo vroeg bloeit, wanneer de rest nog kaal en merendeel uit aarde bestaat. Als het dan regent zien de bloemen er niet uit.
Dus met deze foto mag ik blij zijn.
Alweer een vogel die niet lezen kan ! Er staat toch duidelijk verboden toegang ( of niet ? ). Ook in de Eilandspolder nabij de Rijp is het lente ! Want daar kun je de lente vooral goed horen.
De Grutto's laten zich veelvuldig horen in de lucht. En heel hoog in de lucht zie je een stipje wat fladdert en zich zingend naar beneden laat storten, dat is de Veldleeuwenrik die een vrouwtje probeert te imponeren. Een Graspieper ( lijkt heel erg op de Vedleeuwenrik ) blijft rustig op het hek zitten en houdt mij in de gaten.
Ook zie je de Hazen druk op zoek naar een vrouwtje en belanden de "rammelaars " vaak met elkaar in gevecht om het vrouwtje ( Moer ). Je ziet dan wel een stuk of 5 hazen met elkaar vechten, over elkaar heen springen, maar ook boksen. Een mooi gezicht ! Deze is echt op zoek zo lijkt het.
Ook zie je de Hazen druk op zoek naar een vrouwtje en belanden de "rammelaars " vaak met elkaar in gevecht om het vrouwtje ( Moer ). Je ziet dan wel een stuk of 5 hazen met elkaar vechten, over elkaar heen springen, maar ook boksen. Een mooi gezicht ! Deze is echt op zoek zo lijkt het.
Onlosmakelijk met het voorjaar verbonden is het kikkerdril. In de buurt hebben we een grasveldje met een dieper stuk in het midden. Bijna altijd blijft daar een plas water in staan en kun je daar kikkerdril vinden. Maar de kikkervisjes moeten snel zijn als ze straks uitkomen. Met een aantal dagen mooi weer met zon, droogt de plas snel op en is het gedaan met de pret.
In de lente heb je nog vaak frisse ochtenden en zijn de meeste planten bedekt met dauw. Bij het gras kan dat er als een feest uit zien met een macrolens. De druppel scherp in zicht en de omgeving worden de druppels grote onscherpe kringen van licht. Ik vind dat zo mooi !
Op de dijk langs de ringvaart komt nu al 2 jaar een beetje groot uitgevallen vergeet me nietje op in de lente. Het lijkt ook een beetje op Grote Ereprijs... maar daar zijn de bladeren weer anders. Gelukkig hebben we " Twitter " en konden ze mij vertellen dat het "Overblijvende Ossentong " is. Hoe het daar terechtgekomen is ?!
Je hebt altijd uitslovers in de natuur... die haantje de voorste willen zijn. Dit is een Pinksterbloem, en zij laat zich zien half april ! Terwijl het pas pinkster is op 30 mei !!
" U bent een beetje te vroeg mevrouw !! "
En... je hebt ook altijd weer laatkomers ! Dit is een Maarts viooltje die zich nog even laat zien op 28 april in de duinen van het Zwanenwater.
Je hoort vaak op het nieuws dat de natuur in de war is. Nu geloof ik dat echt ! Het bewijs is er !
Mijn zus Nelly woont in een gebied waar best wat bollenvelden staan. Begin april zijn we op de fiets een rondje gaan rijden, want Nelly en Jan hadden mooi volle bollenvelden gezien.
Maar datzelfde veldje waren ze al aan koppen ( bloemhoofden er af halen ). Jammer, want het was een mistige ochtend en zo mooi dan om foto's te nemen ! Gelukkig waren er ook nog "ongekopte velden " te zien.
Een eind verderop waren nog mooie bollenvelden te zien. Het was nog een beetje heiig wat het juist mooi maakte.
Je ziet een paar mensen werken op het land. Maar het zijn ineens rare tijden geworden omdat er een pandemie heerst, het Corona virus uit China maakt vele slachtoffers en doden. En er is nog geen vaccin tegen en het is erg besmettelijk. We hebben eerst in een soort quarantaine gezeten. Bijna alles op slot aan bedrijven. Nu mogen weer naar buiten, als je maar anderhalve meter afstand houdt van elkaar. Het is een discriminerend virus. Mensen boven de 70 en mensen met een slechtere gezondheid sterven bij bosjes.
Wilde Hyacinten.... je ziet ze steeds meer. Deze stonden in het bos van de s Gravelandse buitenplaatsen, maar in mijn tuin staan ze ook ! Ze hebben mooie bloemen... maar jammer dat het blad vaak er niet mooi uitziet. Zeker nadat ze uitgebloeid zijn, zie je alleen nog een pluk platgeslagen grof gras. Maar omdat hun bloemen zo mooi zijn... staan ze in mijn tuin en ze zijn onlosmakelijk verbonden met de lente.
Wilde Hyacinten.... je ziet ze steeds meer. Deze stonden in het bos van de s Gravelandse buitenplaatsen, maar in mijn tuin staan ze ook ! Ze hebben mooie bloemen... maar jammer dat het blad vaak er niet mooi uitziet. Zeker nadat ze uitgebloeid zijn, zie je alleen nog een pluk platgeslagen grof gras. Maar omdat hun bloemen zo mooi zijn... staan ze in mijn tuin en ze zijn onlosmakelijk verbonden met de lente.
Wilde Hyacinten.... je ziet ze steeds meer. Deze stonden in het bos van de s Gravelandse buitenplaatsen, maar in mijn tuin staan ze ook ! Ze hebben mooie bloemen... maar jammer dat het blad vaak er niet mooi uitziet. Zeker nadat ze uitgebloeid zijn, zie je alleen nog een pluk platgeslagen grof gras. Maar omdat hun bloemen zo mooi zijn... staan ze in mijn tuin en ze zijn onlosmakelijk verbonden met de lente.
Wilde Hyacinten.... je ziet ze steeds meer. Deze stonden in het bos van de s Gravelandse buitenplaatsen, maar in mijn tuin staan ze ook ! Ze hebben mooie bloemen... maar jammer dat het blad vaak er niet mooi uitziet. Zeker nadat ze uitgebloeid zijn, zie je alleen nog een pluk platgeslagen grof gras. Maar omdat hun bloemen zo mooi zijn... staan ze in mijn tuin en ze zijn onlosmakelijk verbonden met de lente.
Zuring ( of Veldzuring ) komt wat later in de lente, vaak begin mei. Als de boer niet vroeg maait, dan kun je soms hele velden zien die rood verkleuren, en dat komt door de Zuring die bloeit.
Paardebloem. De meest wijd verspreide plant op aarde, komt voor vanaf de noordpool tot aan de zuidpool. Tenminste... de grond die dicht tegen de polen aan ligt. Het is een echte pionier !
Als je de bloem beter bekijkt, zie je eigenlijk hoe mooi die is. Vaak lopen we er maar gewoon voorbij, zonder een blik te gunnen op deze mooie bloem. Paardebloemen zijn belangrijk voor bijen die in het voorjaar massaal op de Paardebloem vliegen !
Wie heeft er als kind niet mee gespeeld ? Paardenbloemenpluis. Zo een mooie vinding van de natuur... hoe plant je je voort en hoe zorg je ervoor dat je verder weg weer grond vindt om te kunnen aarden. Nou, je maakt gewoon een soort parachuutje.... Natuur is vaak zo vernuftig en slim !
Dit zijn "Ster-hyacinten ". Mooie tere bloemetjes die in het voorjaar bloeien. Ik zie ze niet overal, maar ze bloeien en groeien goed in de s' Gravelandse buitenplaatsen.
Vaak in groepjes bij elkaar. Zo heb je nog aardig wat hyacinten soorten in Nederland.
De Tulpenbomen zijn ook onlosmakelijk met de lente verbonden. Er staan er twee in de s'Gravelandse buitenplaatsen. De ene is eerder in bloei dan de ander, ik denk zelf dat het te maken heeft met de plek en de zon. Hier zie je de reusachtige knoppen.... en zelfs eentje met een hoed.
Als de temperaturen hoger worden, dan zijn de muggen ook weer van de partij. Dit was een Dansmug, die zat op mijn raam aan de buitenkant.
Dansmuggen ook wel vedermuggen genoemd, vormen een familie van muggen die over de hele wereld voorkomen, zelfs op Antarctica leven soorten dansmuggen.
Deze soort heeft prachtige gevederde antennes om de feromonen van de vrouwtjes te kunnen detecteren.
Het heeft niets met de lente te maken, maar ik vind bomen steeds interessanter. Deze twee machtige Beuken laten zo een mooie wortel-partij zien !
En wel zeker hebben ze iets met de lente te maken...want er is niets mooiers dan de frisse groene kleur van ontluikende beukenbladeren.
Zoals ik op de andere bladzijde al zei..... pas geboren Beukenblaadjes hebben het mooiste groen van de lente. En zeker als je een hele boom zo ziet met zijn nieuwe blaadjes. Eigenlijk zijn het allemaal kleine zonnepaneeltjes en een beuk heeft er heel veel. Zo knap en efficient gemaakt weer van de natuur !! De jonge blaadjes hebben ook allemaal haartjes aan de randen van het blad.
Ook aan de waterkant is de lente aangekomen. De grote gele Dotterbloemen schijnen je tegemoet. Je ziet ze van verre al lonken.... dus zullen de insecten ze nog beter zien.
Lente aan de waterkant. Je ziet ze nog maar mondjes maat, de grote Libellen die door de lucht zoeven die op zoek naar andere insecten. De Libelle-larven leven 1 a 2 jaar in de sloot en zijn geduchte jagers. Eenmaal volgroeid en als de lente zich aankondigt, kruipen de Libellen-larven tegen een rietstengel uit het water. En als je mazzel hebt, kun je getuige zijn van een wonderlijke metamorfose. Er wordt een machtige Libel geboren. Hij zit nog met wat "draadjes " vast aan zijn pop en het zal vaak nog een uurtje duren voordat hij zijn vleugels heeft opgepompt en klaar is om te vliegen. Met hun grote facetogen hebben ze een 360 " view en zien ze zelfs objecten op 40 meter afstand vliegen. Net als zijn larf is de Libelle een geduchte jager.
Fluitenkruid is net als het Koolzaad één van de vroegere bloeiers in de lente. In het Purmerbos is dat zeker het geval en zie je paden aan de randen gevuld met zeeën aan Fluitenkruid.
Ze zijn lastig op de foto te zetten en dat is met alle planten met witte bloemen zo. Het wit overstraald de foto, en als je dat niet wilt, moet je belichtings-correctie toepassen. Maar dat geeft met nabewerking weer vaak problemen dat je de foto niet licht genoeg meer krijgt.
De Paardenbloemen zijn slimme planten. In het begin van de lente zie je plantjes waar de bloemhoofdjes maar hele korte steeltjes hebben. Maar de volgende generatie bloemen staan zeker veel hoger. En.. de bloemen gaan dicht in de nacht en weer open als er voldoende zon is.
Het blijft een mooi gezicht.... de natte druppels in het gras. Een feest van reflecties door de onscherpe andere druppels die licht geven in de zon. En het kost best wel moeite om de druppel scherp weer te geven. Sowieso krijg je er een natte broek van als je door het lange gras loopt. ( ondanks laarzen ).
Ik was op jacht naar het Oranjetipje. Maar helaas heb ik hem nog niet gezien deze lente. Wel zag ik een geaderd klein Koolwitje. Kan mij niet herinneren dat ik die hier eerder zag.
Het gras is er ook als één van de eerst bij om te bloeien. Maar dat zien we vaak niet en lopen daar aan voorbij. Maar op deze foto zijn duidelijk de vele "Helmlokken " te zien welke heel veel stuifmeel loslaten. Sommige grassen bloeien van de lente tot wel in september en daar kunnen mensen veel last van hebben, omdat ze lijden aan hooikoorts.
Langs de waterkant is riet vaak een bescherming voor insecten die er de nacht slapen en beschutting zoeken. Zo ook voor deze Schietmot. Deze soort eet niets als ze volwassen zijn, en vliegt alleen maar voor de paring. En de larven van Schietmotten zijn de Kokerjuffers, een larf die zich omhult met steentjes en takjes voor de bescherming van hun tere lichaam. Ook zij kunnen jarenlang in de sloot leven voordat ze uit het water komen en veranderen in de volwassen Schietmot.
Dit is Kruipbrem, en ik dacht jarenlang dat het Rolklaver was. Zo zie je maar dat Twitter handig kan zijn als iemand je corrigeert ! De bloemen zien er vaak zo mooi uit met dauwdruppels er op. Ze groeien in de duingebieden van het Zwanenwater.
Japanse Sierkers bloeit altijd zo mooi ! Het is geen inheemse plant, dus eigenlijk zou ik hem niet moeten selecteren, maar hij komt inmiddels zoveel voor en het is ook een echte aankondiging van de lente !
Beuken en Eiken... de giganten onder onze bomen. Ze staan er vaak al meer dan honderden jaren en hebben veel meegemaakt. Dat zie je wel bij de bast van de Beuk waarbij de liefde meegroeit met de boom zelf ( de tattoo van het hartje op beuk) . De Eik in het gras heeft zo te zien a veel stormen doorstaan. Veel Beuken jammer genoeg gaan dood in de s Gravelandse Buitenplaatsen.
Dit is ook de Lente ! Een nestje van de Merel heeft mooie blauwe eieren. Voor vele vogels is het een drukke tijd van een territorium veroveren en bewaken, paren, broeden en daarna de jongen voeren die vaak een honger hebben die op afstand al te horen is. Het gaat weer iets beter met de Merel nadat er een hoop gestorven zijn aan een ziekte.
Dit is denk ik een vergissing. Koolzaad laat zich heel voorzichtig zien, alsof zij verlegen is. Ze staan met hun stengels in het water, wat niet normaal is. Ze groeien vaak op dijken of naast een weg, of op braakliggend terrein.
Boterbloemen te over in de Lente. Wie kent deze bloem niet ? Als kind woonden we onder aan een dijk ( de noorder IJ en zeedijk ) en die stond altijd vol met bloemen.
Paardebloemen, distel, kleefkruid, paardenbloemen en veel gras.
Een panorama foto ( van 3 foto's aan elkaar geplakt ) Een veld vol pluizenbollen van de paardenbloemen.
Mist en zonsopkomst..... daar gaat mijn hart van sneller kloppen...
Als je niets anders hebt om van te houden....dan is dit geen slecht alternatief
Boterbloemen te over in de Lente. Wie kent deze bloem niet ? Als kind woonden we onder aan een dijk ( de noorder IJ en zeedijk ) en die stond altijd vol met bloemen.
Paardenbloemen, distel, kleefkruid, paardenbloemen en veel gras.
Lente in het Purmerbos. Als dit geen lente-plaatje is, dan weet ik het niet meer. Alles groeit en bloeit. Alles op zijn eigen tijd, maar de laatste jaren is de natuur vaker in de war omdat de aarde opwarmt en er bijna geen winters meer zijn. Madeliefjes zien hun kans schoon om het hele jaar door te bloeien.
De Bekervarens in mijn tuin ontrollen zich. Zo een mooi proces.... en waarom is dit ontstaan ? Vaak heeft in de natuur alles wel een reden, qua vorm of kleur.
Maar ik kan mij niets voorstellen. Maar de bladen worden wel beschermd op deze manier en kunnen zich langzaam ontrollen.
Lelietjes van Dalen. Meiklokjes worden ze ook wel genoemd. Dit is een foto genomen in de s'Gravelandse buitenplaatsen, hele velden zijn er onder de beuken.
Alles bloeit op tijd. Eerst de Meiklokjes...die hebben nu nog licht zolang het bladerdek van de Beuken er nog niet is. En daarna mogen de beuken zich ontplooien en onder het bladerdek van de beuk groeit bijna niets meer door het gebrek aan licht.
Mijn kater Doppert heeft de gewoonte ontwikkeld om in mijn bloembakken te slapen. Het ligt natuurlijk hoog en droog en wat voor hem het belangrijkste is... je ligt er redelijk veilig voor andere katten. Ik heb hem wakker gemaakt, dat kun je goed zien. Ik heb hem gevraagd om op een andere plek te gaan slapen, wat hij gelukkig ook weer doet. Want er staan nu nieuwe geraniums in.
En Doppert gaat op zijn baasje lijken... steeds meer krakkemikkig en ziektes ( ook al een te snel werkende schildklier ). Als hij ziek is, gaat hij ook vaak in de plantenbakken slapen. Maar dat doe ik niet, want verschil moet er zijn :)
Dit is ook de Lente jammer genoeg. Vogels die laag bij de grond nestelen zijn kwetsbaar voor deze tijger. Gijs mijn kater heeft een Tjiftjaf te pakken. Het vogeltje was helaas al dood.
Gijs nam het mee naar binnen ( zoals altijd ) en wilde ermee spelen. Helaas voor hem, ik had geen zin in overal veertjes te vinden, dus ik heb het vogeltje naar buiten gedaan.
Daar ging Gijs weer verder spelen ermee. En hij wilde weer naar binnen, maar vond een kattenluikje op slot op zij weg !
Deze foto is in half april genomen. Het paard heeft een winterjas aangekregen, want s'nachts is er nog steeds vorst.
Ik vind het wel een erg dikke jas, dit heb ik ook nog nooit gezien op deze manier.
De Adelaarsvaren zie je vaak in het bos. Het is een mooie varen die zich weer anders ontrolt dan de Bekervarens in mijn tuin.
In het bos zijn hele grote gedeeltes waar je de Aderlaarsvaren ziet. Als je de varen onderaan de stam afsnijdt, dan kan je met wat fantasie een beeltenis van een adelaar zien. Doe dit wel in de herfst, want dan gaat het loof boven de grond toch dood. Op deze foto zie je net alsof de punt in een hartje is gegroeid.
De grote jongens ! En er staan er nogal wat in de s'Gravenlandse buitenplaatsen. Dit is een gigantische plataan. Het is een boom die wat later uitloopt zo te zien.
Heermoes, nu eens positief in beeld. Het lijkt net een kathedraal, etages met dauwdruppels maken hem mooi.
Mijn zus Nelly heeft ze in haar tuin en heeft er slapeloze nachten van, want bij haar is het onkruid die niet weg te krijgen is !
Begin mei, de temperaturen worden wat hoger en het is al weken droog. De paardebloemen hebben hun zaad al gevormd.
Bij deze pluizenbol is de helft maar weggeblazen en wat er achter blijft lijkt wel een rokje. Rokjesdag in de lente ?!
Het Purmerbos eind april en vanaf de purmer-ringdijk geschoten. De populieren staan er weer groen bij ( de eerste bladeren zijn wat meer rood-bruin ). En langs de randen van het bos begint het Koolzaad al te komen.
Het Purmerbos laat de metamorfose van winter naar de lente goed zien. De uitbundigheid waar alles mee groeit... zoals ik al eerder schreef, de ingehouden energie.
Dit is met recht een "Lentebos " te noemen.
Dit is naast de Purmer-ringdijk. Een zee van Koolzaad en er loopt helemaal een pad door. Hier lopen de " vogelaars " door om de Rietzangers en Karekieten te spotten. En mijzelf niet te vergeten, om even buiten te zijn en de lente op te snuiven in de wereld die "lockdown " heet, om het Coronavirus te stoppen in zijn opmars.
Het weekendje weg in een heel ander deel van Nederland, laat planten zien die je in het platte Noord-Holland waar ik woon een stuk minder tegen kom, zoals de Heggewikke.
De vlinderbloemige is klimmend of kruipend te vinden langs wegen, in heggen (vandaar de Nederlandse naam).
Niet alleen de planten zijn anders in oostelijk Nederland, maar ook de dieren. Deze Bloed cicade heb ik in Noord-holland nog nooit gezien. Bij verstoring schiet dit dier weg door met de krachtige achterpoten omhoog te springen. Met de vleugels, die onder de dekschilden zitten zweeft de cicade vervolgens enkele meters om te ontsnappen. Dat was te merken, mijn zus wilde een foto maken en weg was ie.....
Kikkerbeet zie je in heel Nederland in de ondiepe sloten. De plant komt vrij algemeen voor in laagveengebieden in Nederland maar is daarbuiten en in Vlaanderen vrij tot zeer zeldzaam.
Het is een overblijvende plant. Soms is het in de hele sloot wit van de bloesem van de Kikkerbeet.
De zonnedauw lokt, vangt en verteert insecten door een glinsterende, kleverige substantie aan diens tentakeltjes. De prooi dient om de plant te voorzien van voedingsstoffen die vrijwel afwezig zijn in de bodem waar de planten leven. De meeste zonnedauwsoorten leven in moerasachtige gebieden, maar er zijn uitzonderingen in uiterst droge gebieden. Deze foto is gemaakt in een vochtig deel van de Empese en Tondese heide. Enkele tentakels op deze foto zijn dichtgeklapt, dan heeft het plantje een insect gevangen en sluit hem op in zijn blad en verteert hem langzaam.
Een Adelaars-varen loopt uit in een tuin van een kasteel uit de 13e eeuw. Vaak zijn de tuinen om een landgoed of kasteel heel erg mooi met veel variatie. De adel wilde zich graag onderscheiden en zijn rijkdom laten zien middels zeer mooi gevormde tuinen.
Een klein teer plantje met een nog teerdere bloem. Ik kan haar niet terugvinden op internet om haar een naam te kunnen geven. Zelf denk ik dat het een " Wild Viooltje " is.
Klein maar fijn, dat gaat hier zeker op. De bovenste bloemblaadjes mooi op elkaar liggen, maakt het een slanke bloem.
Een ontzettend mooie ochtend met mijn zus aan de dijk van de IJssel. Mist met op de achtergrond windmolens en hoogspanning-masten.
De mist hangt boven de IJssel.... en op de voorgrond het fris groene gras zoals je in de lente tegen komt.
Een eind verderop weer andere kleuren en een dikkere laag mist. Voor mij is dit intens genieten van wat de natuur je kan laten zien.
Hetzelfde geld voor mijn zus Nelly.
De oranje weide. Mist ligt als een oranje deken over het gras. Dit soort ochtenden wil ik wel vaker hebben ! Het is vorige week een lange periode warm geweest en in de nacht kan het nog steeds erg afkoelen. Dat is het recept voor mist ! De warme grond en water geven waterdamp af tegenover de koude lucht die boven de grond zweeft. De zon maakt het plaatje af.
Een pad naar de oevers van de IJssel. Achter de bomen en struiken ligt de IJssel.
Als ik hier zou wonen dan wist ik het wel, dan zou ik elke dag vroeg op pad gaan.
De bovenste foto: De uiterwaarden aan de winterdijk. De rivier bemest de grond goed. Vaak zie je hele gele velden van de boterbloemen.
Op de onderste foto zie je nog een flard mist. De uiterwaarden zijn afgesloten ( verboden gebied ) in de lente, vanwege de broedende vogels.
Knotwilgen zijn een uitstervende "soort ". Eigenlijk is het bomen-mishandeling, om de paar jaar alle dunne takken weghalen. En op den duur krijg je de zogenaamde "knot vorm ".
De aandacht komt gelukkig weer een beetje terug en worden ze door vrijwilligers onderhouden. Deze Knotwilg is toch een kunststukje !! Het is een behoorlijk oude boom denk ik... waarvan een deel is "afgescheurd " .
De kleuren van de Beuk. Hier staan een Rode Beuk naast de "normale " Groene Beuk.
Beuken kunnen makkelijk honderden jaren worden. De twee bladerdekken naast elkaar lijken wel een schilderij.
Waterviolier. Ik had er nog nooit van gehoord, laat staan dat ik ze gezien heb ! Het watertje door het bos stond er vol mee. De plant is een bewoner van voedselarme wateren in laagvlaktes. In Nederland plaatselijk algemeen in het laagveen- en rivierengebied en op de voedselarme zandgronden. Waterviolier is plant met ondergedoken bladeren.
En de bloemen van de Waterviolier zijn roze welke verloopt naar wit. En het hart heeft een dooier-achtige kleur.
Wat een ongelofelijke pracht om dit tegen te komen. Dit was een bos van een landhuis. Deze tuinen zijn vaak erg mooi.
Een erg mooi plaatje van een ( helaas ) droog gevallen beek en de varens er om heen.
Als je naar een tuin van een landhuis of een kasteel gaat is het vaak erg genieten van de mooie natuur die daar aangeplant is. Maar vaak is de natuur de baas. De droogte kun je als mens niet veranderen en zal in de toekomst alleen maar erger worden. De natuur zal daardoor veranderen, er zullen bijvoorbeeld minder natuurlijke beekjes zijn.
Vaak hebben deze "kasteel tuinen " ook hele stukken bos met Stinzenplanten. Zoals de Wilde Hyacint hier op de foto. Maar ook vaak lelietjes van dalen en bolgewassen zoals Narcissen ed.
Een hoop planten zijn uit het buitenland geimporteerd om er de show mee te maken. Inmiddels voelen de planten zich zo thuis dat ze zich zelf vermeerderen.
Paarse Dovenetel, ik dacht altijd dat deze soort uit een tuin ontsnapt was. Maar blijkt dus gewoon een 1 jarige plant in de natuur te zijn, ze komen hier normaal voor ! Het zijn vaak plukken met Paarse Dovenetel en insecten vinden ze heerlijk als nectar-bron.
In het Purmerbos staan een paar fruitboomjes. Ik denk dat ze oude overblijfselen zijn van boeren die hier ooit gewoond hebben. Het was vroeger allemaal boerenland en nu is er bos van gemaakt. ( ook dat is alweer 30 jaar geleden denk ik ). Het Purmerbos is ook een productie bos ( voor hout ). En ik sprak ooit een boswachter daar, en die vertelde dat ze ook voor populieren gekozen hadden zodat je al snel een bos had. ( populieren zijn snelle groeiers ).
Vogelkijkhutten. Als ze er zijn bezoek ik ze vaak 1 x. Maar ik heb nog nooit een bijzondere vogel gezien als ik zo een kijkhut was.
In het Purmerbos is er ook één, en wat ik gezien heb is de Wilde Eend en een Bruine Gans ! Wow !
Het Lieveheersbeestje is er ook vroeg bij in de Lente. Raar genoeg gebruiken ze mijn Liguster heg als "paar plaats " . Als het zonnetje op de heg schijnt in het voorjaar, dan zijn ze daar druk bezig. In mijn achtertuin zijn ze er ook, maar dan zoeken ze naar luizen wat hun voedsel is. Dus als je een tuin hebt, wees zuinig op ze !
Ook de bijen zijn altijd druk bezig in het voorjaar. Ik had vorig jaar een bijenhotel voor ze gemaakt, maar even stilzitten voor de foto is er niet bij !! ( ondankbare *#&#^# ... hahaha !
Dit is een solitaire bij. Maakt een nestje in één de bamboestengel. Elke keer brengt zij proviand en legt daar een ei bij en sluit dat af met een dun laagje klei en dan herhaalt zich hetzelfde.
Ik wist niet dat Riet ook oksel-beharing had. Als je wat langer blijft op de plek waar je foto's maakt zie je soms de dingen die je anders nooit zou zien.
Zo is de oksel-beharing van Riet er één van.
Kruisbladige Wolfsmelk, ik lees net dat het een in het wild voorkomende plant is en hier in Nederland zeldzaam is. Ik dacht dat het een kweekplant was voor in tuinen.
Hij staat ook in mijn tuin ( van de buurvrouw overgewaaid ) en doet het goed, ondanks een plekje achteraf. Het mooie wat ik zie als ik een macro foto neem, zijn de meeldraadjes in het midden en de stamper die opzij ligt.
De laatste jaren boeken we het ene weer-record na het andere. Maar dat het klimaat veranderd zie ik met beide ogen elk jaar weer. We hebben nu 3 perioden gehad met ernstige droogte in het land van het water. En niet alleen in de zomer, nu ook al in de lente. De winter was nat gelukkig, zodat het grondwaterpeil een beetje genormaliseerd was, maar de lente is uiterst droog.
Dat kan in mijn "achtertuin " ( het Purmerbos ) al zien. De grond begint nu al veel droogte-scheuren te vertonen en de lente is pas begonnen ! Het geeft mij zorgen.
We hebben vier jaargetijden en lente is daar één van. De lente staat voor een nieuw begin, het seizoen van groeien en bloeien en vermeerdering. De lente betekent ook weer voedsel in overvloed, want anders kun je geen jongen groot brengen. Alleen is de lente de lente niet meer. Door de opwarming van de aarde, zie je dat de winters eigenlijk een verlengde worden van de herfst.
De natuur heeft het er moeilijk mee en probeert zich aan te passen. Vaak lukt dat ook. Maar het baart mij echt zorgen, want de veranderingen gaan te snel voor de natuur. Sommige planten en dieren profiteren ervan, maar het veroorzaakt ook plagen, zoals de Eikenprocessierups. Je ziet ook dat er steeds meer planten en dieren vanuit de zuidelijke landen bij ons kunnen overleven.
En als er geen echte winters meer zijn, kunnen ook gevaarlijke muggen hier overwinteren ( zoals de Tijgermug uit zuid-oost Azie ).
Ik ben nu bijna 60 jaar en kan de veranderingen goed zien. Vroeger hadden we veel meer aantallen dieren. Tegenwoordig zie je de achteruitgang van aantallen en van soorten drastisch verminderen.
De lente... brenger van het nieuwe leven en van uitbundigheid en van voedsel voor de dieren. Ik verlang er steeds meer naar, jaar na jaar.
Ik word er vrolijk van als ik bijen en hommels druk zie vliegen. Maar ook van de lammetjes die lopen te springen in de weide. De natuur maakt mij nederig als mens. Dankbaar geniet ik steeds meer en leert de natuur mij steeds meer over hoe bijzonder alles is en hoe het in elkaar past. Het is inmiddels half mei, nog even en dan begint de zomer. Het leven gaat steeds sneller als je ouder wordt. Door ziekte werk ik niet meer en kan daardoor, voor zolang het gaat, steeds meer en vaker genieten van het machtige wat de natuur laat zien.
Deze foto van een bomenrij in de zon moet je eigenlijk in het groot bekijken ( dus er op klikken of dubbelklikken ).
