Soms....als ik loop door het gras, dan voel ik mij bespied !!
We leven in een te drukke wereld, waarbij vele dingen langs ons heen gaan is mijn mening.
Wat kijken mensen nu nog naar natuur, wat weten mensen nu nog van natuur !?
Een groot deel van de mensen kijkt tegenwoordig alleen nog maar naar het beeldscherm van hun telefoon.
Het mooie is, dat je door fotografie ook steeds meer leert te kijken naar juist de kleine dingen in de natuur. Zeker als je met macro-fotografie bezig bent.
Juist de laatste jaren waarbij ik door ziekte helaas, meer tijd gekregen heb om te fotograferen, zie ik de natuur steeds op een mooiere manier. Ik leer elke dag weer zo voelt het.
Want voor natuur hoef je niet naar IJsland te gaan of naar Afrika. De natuur is ook in je tuin te zien ( tenzij je je tuin geasfalteerd hebt ). Of als je langs de weg kijkt in de berm, die ze steeds vaker minder frequent maaien, zit het vol leven.
Voor mij is natuur niet altijd de vogeltjes of alleen mooie bloemen, want als je "goed " kijkt zie je steeds meer ander leven wat je voorheen niet zag.
Kijken is ook iets wat je moet leren. En eerlijk gezegd heb ik waarschijnlijk ook de genen om dat te doen.
Want niet ieder mens heeft het in zich.
Ik leer mijzelf ook aan om langer te verblijven op één plek. En dan zie je ineens steeds meer en meer, waar je anders zomaar aan voorbij gelopen was. Zoals deze zweefvlieg.
Dit standje deed hij niet alleen bij deze ene bloem, maar keer naar keer.
Waarschijnlijk zit het nectar dieper in de lintvormige bloemhoofdjes dan zijn tong lang is. En op deze manier kan hij er wel bij. IK had dit nog nooit gezien en zal ook alleen maar voorbehouden zijn aan één tak van de grote familie van zweefvliegen.
Dit standje deed hij niet alleen bij deze ene bloem, maar keer naar keer.
Waarschijnlijk zit het nectar dieper in de lintvormige bloemhoofdjes dan zijn tong lang is. En op deze manier kan hij er wel bij. IK had dit nog nooit gezien en zal ook alleen maar voorbehouden zijn aan één tak van de grote familie van zweefvliegen.
Ik wilde vorige week weer eens over de dijk lopen langs de Purmer-ringvaart. Dat lukte wel, maar helaas was het gras gemaaid. En dat is iets waar je als fotograaf niets aan hebt, vele insecten zoeken nu een andere plek op met bloeiende planten.
Dus ik was alweer snel op de terugweg naar huis.
Maar tijdens het lopen zag ik ineens iets groots weg vliegen in de lucht.
Er stond ook een straffe wind, dus het beest vloog een aardig eindje weg.
Maar gelukkig had ik goed in de gaten gehouden waar hij landde.
Het is de grootste sprinkhaan van Nederland, de groene sabelsprinkhaan. Lastig was het wel hem op de foto te krijgen, want elke keer wilde hij vluchten, dus elke keer moest ik er achteraan rennen. Zal een raar gezicht geweest zijn voor andere mensen :)
Dus even snel je fototoestel instellen om de mooiste foto te krijgen kreeg ik niet. IK moest snel zijn met mijn foto en uiteindelijk bleef er één foto over die redelijk was.
Sprinkhanen hebben een slechte naam, door de vele plagen in de zuidelijke landen, zoals in Afrika.
Daar Heb je ongelofelijk grote zwermen die echt in een notime je akker leeg " vreten ( eten kan je het niet meer noemen. Maar deze sabelsprinkhaan is van het goede soort. Hij eet merendeel vlees ( lees andere insecten ). Heel soms eet hij iets plantaardig.
Het is wel een joekel van een beest hoor ! Karakteristiek is de legboor die ze hebben om eitjes in spleten te kunnen afzetten.
Dus ik was alweer snel op de terugweg naar huis.
Maar tijdens het lopen zag ik ineens iets groots weg vliegen in de lucht.
Er stond ook een straffe wind, dus het beest vloog een aardig eindje weg.
Maar gelukkig had ik goed in de gaten gehouden waar hij landde.
Het is de grootste sprinkhaan van Nederland, de groene sabelsprinkhaan. Lastig was het wel hem op de foto te krijgen, want elke keer wilde hij vluchten, dus elke keer moest ik er achteraan rennen. Zal een raar gezicht geweest zijn voor andere mensen :)
Dus even snel je fototoestel instellen om de mooiste foto te krijgen kreeg ik niet. IK moest snel zijn met mijn foto en uiteindelijk bleef er één foto over die redelijk was.
Sprinkhanen hebben een slechte naam, door de vele plagen in de zuidelijke landen, zoals in Afrika.
Daar Heb je ongelofelijk grote zwermen die echt in een notime je akker leeg " vreten ( eten kan je het niet meer noemen. Maar deze sabelsprinkhaan is van het goede soort. Hij eet merendeel vlees ( lees andere insecten ). Heel soms eet hij iets plantaardig.
Het is wel een joekel van een beest hoor ! Karakteristiek is de legboor die ze hebben om eitjes in spleten te kunnen afzetten.
Toen ik terug liep naar huis, zag ik aan het einde van de dijk dat er een strook groen was wat ze niet gemaaid hadden en dat lag wel aan den drukke weg, maar gelukkig trekken insecten daar weinig van aan.
Het was wel een hondenuitlaat plek ( strook ). Dat zag je aan de vele stront die er lag ( opruimen is nog steeds een vies woord voor vele hondenbezitters lijkt het ). Op het stukje berm langs de weg bloeide aardig wat planten, zoals de Wilde Peen ( schermbloemige ) en aardig wat sint-janskruid of sint jacobs-kruid. En ja hoor... de eerste ontmoeting met een hond was al snel een feit. Het was een bouvier...die het niet vertrouwde wat hij zag denk ik. Het baasje had dit niet verwacht zei ze. ( dat zeggen veel honden bezitters). En meestal ruiken honden dat je best een beetje angstig bent. Dat heb ik overgehouden aan 2 momenten in mijn leven waar ik geen goede herinneringen aan heb. Soms worden bepaalde honden zo "vals " als ze mij zien, dat zelfs hun baasje ze niet meer aan durft te lijnen. Het zijn ook vaak dezelfde honden die dit doen. Bouviers, rottweilers, vechthonden etc. Andere honden zoals buldogs, golden retrievers etc vind ik prima en zijn ook meestal goedaardig.
Afijn... dat moment hadden we gehad. En ik was verder gelopen op het paadje.
En halverwege dat pad zag ik ineens een rode libelle landen in het gras.
Het was een vuur-libel. Deze had ik nog nooit hier gezien en gelukkig kon ik hem besluipen.
Heel behoedzaam steeds een stukje dichterbij, want met hun ogen hebben ze een uitmuntende zicht.
Meestal krijg je ze ook niet van dichtbij op de foto. Maar het lukte mij deze keer wel om steeds dichterbij te komen, totdat ik mij dood schrok van een harde blaf achter mijn rug. En hij bleef blaffen :(
Het was wel een hondenuitlaat plek ( strook ). Dat zag je aan de vele stront die er lag ( opruimen is nog steeds een vies woord voor vele hondenbezitters lijkt het ). Op het stukje berm langs de weg bloeide aardig wat planten, zoals de Wilde Peen ( schermbloemige ) en aardig wat sint-janskruid of sint jacobs-kruid. En ja hoor... de eerste ontmoeting met een hond was al snel een feit. Het was een bouvier...die het niet vertrouwde wat hij zag denk ik. Het baasje had dit niet verwacht zei ze. ( dat zeggen veel honden bezitters). En meestal ruiken honden dat je best een beetje angstig bent. Dat heb ik overgehouden aan 2 momenten in mijn leven waar ik geen goede herinneringen aan heb. Soms worden bepaalde honden zo "vals " als ze mij zien, dat zelfs hun baasje ze niet meer aan durft te lijnen. Het zijn ook vaak dezelfde honden die dit doen. Bouviers, rottweilers, vechthonden etc. Andere honden zoals buldogs, golden retrievers etc vind ik prima en zijn ook meestal goedaardig.
Afijn... dat moment hadden we gehad. En ik was verder gelopen op het paadje.
En halverwege dat pad zag ik ineens een rode libelle landen in het gras.
Het was een vuur-libel. Deze had ik nog nooit hier gezien en gelukkig kon ik hem besluipen.
Heel behoedzaam steeds een stukje dichterbij, want met hun ogen hebben ze een uitmuntende zicht.
Meestal krijg je ze ook niet van dichtbij op de foto. Maar het lukte mij deze keer wel om steeds dichterbij te komen, totdat ik mij dood schrok van een harde blaf achter mijn rug. En hij bleef blaffen :(
En de libelle was omdat ik schrok helaas verdwenen. En enige wat het baasje kon zeggen is wat andere hondenbezitters ook altijd zeggen " normaal doet hij dit nooit ! "
IK denk... hou je hond dan ook aan de lijn. En al helemaal omdat 2 meter verderop een erg drukke doorgaande weg is ( de verzetslaan ).
De libelle is een vuurlibel. Hij zit in de "zonnestand ", om zoveel mogelijk warmte op te nemen van de zon.
Het was redelijk midden op de dag.... en met volle zon. Foto's in de felle zon worden meestal niet zo mooi.
Het wordt dan te hard. Harde kleuren en harde overgangen.
IK denk... hou je hond dan ook aan de lijn. En al helemaal omdat 2 meter verderop een erg drukke doorgaande weg is ( de verzetslaan ).
De libelle is een vuurlibel. Hij zit in de "zonnestand ", om zoveel mogelijk warmte op te nemen van de zon.
Het was redelijk midden op de dag.... en met volle zon. Foto's in de felle zon worden meestal niet zo mooi.
Het wordt dan te hard. Harde kleuren en harde overgangen.
Witte klaver. Op één of andere manier trekt mij dit plantje elke keer mijn aandacht.
Alleen is de kleur wit ( wit is eigenlijk geen kleur, wit ontstaat als je alle kleuren bij elkaar voegt )
Boeren zijn gek op witte klaver, omdat klaver stikstof opslaat in bolletjes bij de wortels van deze plant en hiermee de grond automatisch verrijkt met stikstof. Wit en geel, rood en blauw zijn lastige kleuren voor de fotograaf. De sensors kunnen niet goed omgaan met wit. Wit reflecteert licht... en als je op standaard waarde een foto neemt van de bloem, zijn ze hele vaak overbelicht.
Sprinkhanen, die vind je genoeg in de dijk. Als kind ving ik ze en deed ze in een potje met wat gras erbij en in de deksel wat gaatjes voor de lucht. We woonden aan de Noorder IJ en zee-dijk, en de dijk had een aardige hoogte en aan de dijk groeide veel gras en andersoortige planten. Was rijk aan insecten.
Mensen vinden vaak sprinkhanen enge beesten, maar ze doe totaal geen kwaad. Alleen de grote groene sabelsprinkhaan kan echt bijten. En natuurlijk zijn dit lieverdjes in vergelijking tot de sprinkhanen in Afrika en dat soort landen. Hier worden geen hele dijken met gras leeg-gegeten.
Mensen vinden vaak sprinkhanen enge beesten, maar ze doe totaal geen kwaad. Alleen de grote groene sabelsprinkhaan kan echt bijten. En natuurlijk zijn dit lieverdjes in vergelijking tot de sprinkhanen in Afrika en dat soort landen. Hier worden geen hele dijken met gras leeg-gegeten.
Het valt tegen met vlinders op de dijk. Komt waarschijnlijk ook omdat de Purmer-ringdijk merendeel uit gras bestaat. In het Purmerbos kom je ze meer tegen. Zoals dit koolwitje wat mooi zijn handige rol-tong laat zien. Ook weer zo een vernuftig iets van de natuur. Wat moet je met zo een lange tong ? Even onder je oksel tijdens het vliegen is ook niet optimaal. Dus heeft de natuur er een rol-tong van gemaakt.
Handig....want dan is dat lange ding ook goed opgeborgen en zwabbert ie niet met vliegen.
En..... als vlinder kun je dus in de langste bloemen nectar halen, wat bij andere insecten niet zo goed lukt.
En als je ziet hoe behendig en snel de vlinder de rol-tong in elk buis-bloempje steekt van de Akkerdistel !
Handig....want dan is dat lange ding ook goed opgeborgen en zwabbert ie niet met vliegen.
En..... als vlinder kun je dus in de langste bloemen nectar halen, wat bij andere insecten niet zo goed lukt.
En als je ziet hoe behendig en snel de vlinder de rol-tong in elk buis-bloempje steekt van de Akkerdistel !
Als je de foto groter maakt ( door er op te klikken ) zie je dat de Akkerdistel bestaat uit heel veel smalle buisachtige bloemetjes.
Dit Bruin zandoogje is al wat ouder. Dat zie je er aan af. IK zag wel meerdere vlinders die er beschadigd uit zagen. Ik denk dat het mede komt omdat het een open gebied is en de wind daar veel sterker is dan in een tuin in de luwte. Ook deze vlinder zie ik niet zo veel. Het is voor een paar vlindersoorten een slecht jaar zo lijkt het.
Ook deze Kleine vuurvlinder is dit jaar een zeldzaamheid en hij was ook snel verdwenen, zodat ik geen mooiere foto kon maken.
En bij deze vlinder kom ik niet goed uit met de naam. Het kan een Icarus-blauwtje zijn, waarvan de vrouwtjes bruin aan de binnenkant zijn in plaats van blauw. Maar het kan ook een "Bruintje " zijn. Dat is weer een heel andere soort. Maar men beschrijft dat het vrouwtje van de Icarus blauwtje een blauwachtige glans heeft, en dat heeft deze als ik het zo zie.
Jonge Peen ziet er mooi uit. Beetje roze uiteinden in het begin en.... er lijkt wel een symmetrie in te zitten.
Apart hoe de natuur dit uitgevonden heeft. Wat is het voordeel om een schermbloemige te zijn ?
Als je de bloempjes van heel dichtbij bekijkt... zijn het echt heeeeeel veel kleine bloemetjes die erg mooi samengesteld zijn.
Wat ik nog niet verwacht had in de zomer, zijn paddenstoelen ! Het is wel een paar weken erg nat geweest, en dus nat genoeg om de schimmel te laten bloeien. Dit is een soort die bij de familie van de inktzwammen hoort. Er lag in ieder geval genoeg dood hout als eten voor ze.
Dit is ook leven tussen het gras, maar dan even wat groter ! Een echt Hollandse foto, een weide met koeien en mooie stapelwolken. Het aparte was wel, dat de bruine koe last van veel vliegen had. Dat in tegenstelling tot de zwart-witte koeien om hem heen. Zou bruin een betere aantrekkingskracht hebben of.....stinkt de koe wat meer ?
Sprinkhanen komen niet overal even veel voor. In sommige stukken gras wemelt het van de sprinkhanen en andere stukken zie je bijna niets. In een klein stukje weiland, met redelijk hoog gras waren er vele aanwezig. En dat lijkt het alsof het een makkelijk klusje is om de springers op de foto vast te leggen, maar dat valt erg tegen. En zeker als je al dichtbij wilt komen met je macro lens. Ze hebben dus goede ogen !!
Je ziet ook heel vaak dat ze zich elke keer zo draaien, dat ze achter een grasstengel gaan zitten, zodat je ze niet op de foto kan zetten. Maar niet iedereen is zo slim, dat bewijst de Weide-sprinkhaan.
Als je ze beter ziet op de foto, zijn het eigenlijk wel grappige beestjes, met een enorme kracht. Als je de kracht vertaald naar mensen-maten, zou een sprinkhaan makkelijk 75 meter halen met 1 sprong !
Je hebt net als bij mensen, ook domme sprinkhanen ! :) Zoals de onderste sprinkhaan laat zien. Toen ik een foto van hem wilde maken, draaide hij elke keer weg zodat hij achter de grasspriet zat. Alleen had hij even een dikkere moeten zoeken !! Zo slim was hij niet. Het was erg grappig om dit te zien.
