Doppert is mijn rode kater, echt een heel lieve kat, maar erg bang altijd. Hij was al jaren een beetje aan kwakkelen.... hij heeft het Calicivirus ... had een keer allemaal zweren in zijn mond. Ook moesten er kiezen getrokken worden. Een paar jaar terug vond ik hem afvallen.... en meer eten, hij had altijd maar honger en ging buiten op de koelste plekjes liggen. De dierenarts constateerde dat hij een te snel werkende schildklier had. Dus moest hij op een jodiumvrij dieet. En dat ging heel goed, hij kwam weer aan en zag er mooi uit.
Van de zomer was hij ook niet echt lekker met die hitte. Kwam niet meer binnen en at en dronk slecht. Toen heb ik hem binnen gehouden en in de badkamer opgesloten, want daar was de stenen vloer nog koel en kon hijzelf afkoelen. Na 2 dagen lekkere dingen aanbieden en speciale kattenmelk was hij weer beter geworden. Na 4 dagen ( toen werd de hitte wat minder buiten ) mocht hij weer naar buiten.
Gisterochtend was er nog niets aan de hand. Rond 12 uur heb ik hem nog geroepen vanaf bed ( was niet zo lekker ), maar toen kwam hij niet. Heel soms kwam hij naast mij slapen...maar meestal was dat alleen voorbehouden aan Gijs.
Gistermiddag rond 17 uur ( etenstijd voor de katten hier ) vond ik het al vreemd dat ik he niet zag. Heb hem geroepen in de tuindeur opening, maar geen Doppert. Half 6 ben ik hem nog gaan zoeken, maar geen Doppert te vinden. Later nog een keer aan zoeken geslagen en toen vond ik hem onder de tuintafel van de buren. Hij lag in elkaar gedoken en ik zag dat hij heel snel ademhaalde. Ik moest hem in zijn nekvel grijpen om hem vast te kunnen houden en toen merkte ik ook dat hij bijna niet meer kon miauwen. Er kwam alleen een heel hoog stemmetje uit.
Het was al bijna 19 uur... en ik wist dat de dierenartspraktijk tot 19 uur open was. Dus ik snel gebeld en vertelde aan de assistente dat ik een hele zieke doppert had en dat ik nog nooit zo een benauwde kat gezien had. Ze moest even overleggen met de dierenarts....maar ik kon komen. Doppert in het kattenmandje gedaan en snel naar de dierenarts. Onderweg kwam alleen een hoog en kort miauwtje uit doppert zijn mond...zo benauwd was hij. Eenmaal daar aangekomen kon ik meteen de behandelkamer in...en de dierenarts zag ook dat het niet goed was. Ze luisterde naar de longen en ze hoorde alleen vocht. Ze kon geen harttonen horen omdat het overstemd werd door het vocht. Dat klinkt alsof je loopt in vers gevalen sneeuw ( bij de mens kan je dit ook goed horen als de longen vol lopen vanwege hart problemen ). Ze heeft hem wat morfine gegeven in de hoop dat de benauwdheid wat minder zou worden. Ze heeft hem onderzocht op trauma...maar kon niets vinden. Maar logisch ook, want Doppert kwam nooit verder dan de tuin en de tuin van de buren. Het schuurdakje bij mij was zijn uitkijk post of de plek waar hij vaak sliep overdag. Ze vroeg aan mij of ze een rontgenfoto mocht maken, en dat maar gedaan.
De rontgenfoto liet veschrikkelijk veel vocht zien er was bijna geen luchthoudend stukje long meer te zien. En zijn hart was niet te beoordelen.... omdat alles wit zag door het vocht. De arts vertelde mij dat hier weinig meer aan te doen was en dat behandelen alleen zou betekenen dat hij langer zou lijden. Dat wilde ik absoluut niet en dus heeft ze euthanasie gepleegd op Doppert. HIj is rustig ingeslapen en ik mocht er bij zijn. Ik moest ook vreselijk huilen... alles ging zo onwerkelijk snel !! Ik heb de dierenarts en de assistente nog bedankt dat ik nog langs kon komen !
Vanmorgen kwam mijn collega Marlon nog langs. Dat vond ik erg aardig van haar !!
Vanmorgen samen met Robert hebben we hem in de tuin begraven en een mooie steen uit Zweden op zijn graf gelegd. Deze foto stuurde ik eergisteravond nog naar mijn kinderen, omdat Doppert en Gijs tegelijk op mijn schoot lagen ( en dat gebeurt bijna nooit ). Nou lag Gijs meer op Doppert dan erbij... en Doppert vond het niet zoveel aan en ging al snel weer van schoot af.
