Dat was alweer een tijd geleden dat ik in de Kaapse Bossen ben geweest.
Ik had met Marlon afgesproken om daar op een doordeweekse dag naar toe te gaan om te kijken of de paddenstoelen al boven de grond kwamen.
Ik denk dat de laatste keer ook bijna een jaar geleden is dat ik hier geweest ben, en dat was volgens mij ook met Marlon.
Er is daar een grote parkeerplaats in de bossen zelf. Ik weet al dat het een plek is wat slecht te zien is en je er zo voorbij rijdt. Maar deze keer konden we het niet vinden, heel raar.
Afijn, we zagen wel een plekje bij een restaurant in het bos en ik heb daar de auto geparkeerd.
Een groot aantal foto's is doormiddel van focus-stacking genomen. Je fototoestel staat op een statief en je kiest op je camera een programma welke veel foto's neemt ( ik had mijn camera ingesteld op 60 foto's ) met elke foto een ander scherpstelpunt. Eenmaal thuis maak je met behulp van software er één foto van door ze samen te voegen, waarbij je een heel scherpe foto krijgt welke je met normale fotografie nooit zou lukken ).
We kwamen in het begin bij een soort speelplaats/ recreatie-plek met heide en zand en picknicktafels.
Al snel vonden we paddenstoelen in overvloed. Als 1e natuurlijk de Gele Aardappelbovist. Die waren er echt in hele grote aantallen.
Van de site Natuurfotografie : https://www.natuurfotografie.nl/soortbeschrijving/aardappelbovist/
De aardappelbovist hoort tot de stuifzwammen, die naam dankt het aan de massale uitstoot van sporen. Het ‘stuiven’ gebeurt vanuit een klein gaatje bovenin de zwam, de hele aardappel is gevuld met de bruine sporenmassa.
De eigenheimers van het bos, onopvallend met hun lichte geschubde aardappelschil. Toch maar geen puree maken van deze bovisten, want ze zijn giftig. Als je er per ongeluk op een rijpe aardappelbovist trapt, ploft de zwam een bruine wolk sporen uit. De voortplanting is dan geregeld.
Je hebt ze in alle vormen en maten. Je zou er haast verliefd op worden !
 |
Er was nog een stuk heide die nog in bloei was, al was ze niet zo paars meer.
We zagen ook veel amethistzwammen onder de beukenbomen. Ze zagen er erg bleek uit ( en dat komt omdat ze dan teveel last hebben van de droogte ). Gek ! Want het heeft juist de laatste tijd veel geregend ! Maar hier zeker niet ?
Vanaf de site Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Amethistzwam
De amethistzwam (Laccaria amethystina) of rodekoolzwam is een zwam uit het geslacht van de fopzwammen (Laccaria). Het is een plaatjeszwam zonder manchet. De paddenstoel is vanwege de kleur genoemd naar de kwartsvariëteit amethist. De amethistzwam is eetbaar.
Omdat het vruchtlichaam een kleurenpalet heeft dat vergelijkbaar is met de rodekool (lila tot violet), wordt de amethistzwam ook wel rodekoolzwam genoemd. Bij droogte kan hij sterk verbleken.[1] De hoed is vaak fijn geschubd. Een volwassen exemplaar heeft een diameter tussen 1 en 6 cm. De plaatjes hebben dezelfde kleur als de hoed en staan ver uiteen, ze kunnen door sporen wit bestoven zijn. De amethistzwam is tot 10 cm hoog. Ook de kleur van de vezelige steel is gelijk aan die van de hoed. De sporen zijn 7-10 µm groot en voorzien van uitsteeksels die tot twee µm lang zijn.
Er was één ding wel erg vervelend. We werden overvallen door de vele honden die uitgelaten werden en allemaal niet aan de lijn natuurlijk. Ze sprongen tegen je op en renden de camera met statief gewoon om. En denk je dat de baasjes ook maar 1 x sorry zouden zeggen ? Nee... natuurlijk niet !
Wat ik ook in het bos vond, waren zakjes met hondenpoep. Belachelijk ! Laat ze dan gewoon schijten, maar gooi gene plastic met hondenstront in het bos ! De mens wordt steeds meer aso !!
Sommige paddenstoelen maken er een mooi stilleven van...zoals deze Fopzwam doet.
Dit is dezelfde soort, alleen wat ouder. Dan gaat zijn hoed wat rafelig worden qua vorm.
Op de achtergrond zie je dat er veel meer staan.
Meer info over de fopzwam komt van de wikipedia site:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gewone_fopzwam
De gewone fopzwam (Laccaria laccata) is een paddenstoel uit de familie Hydnangiaceae. De naam fopzwam geeft al aan dat deze soort moeilijk te herkennen is. Dat geldt zeker voor wat de kleur van de hoed betreft. Een beter kenmerk vormen de lamellen.
Fopzwammen hebben een symbiose met meerdere bomen, oa naaldbomen, maar ook Eik, Beuk , Berk en Populier. Bij oude bomen, groeien fopzwammen in een kring rond de boom.
Dit is een Roodbruine Slanke Amaniet. Je ziet ze erg vaak en wat ik mooi aan ze vind is dat ze groeien vanuit een witte beurs ( de witte "zak " aan de onderkant ) en die zie je er vaak ook bij.
Vanaf de site Wikipedia:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Roodbruine_slanke_amaniet
De roodbruine slanke amaniet (Amanita fulva) is een paddenstoel uit de familie Amanitaceae.
De paddenstoel heeft een lichtbruine hoed. De lamellen zijn wit en vrij van de steel. De steel is ook wit en relatief lang en dun, vaak hol. De paddenstoel groeit nabij verschillende soorten bomen, met name de berk.
De roodbruine slanke amaniet is eetbaar, maar weinig smakelijk en kan indien rauw gegeten maagklachten veroorzaken. De paddenstoel is gemakkelijk te verwarren met niet eetbare soorten uit het geslacht Amanita.
Deze zijn nog erg jong, ik denk dat het een groepje Fopzwammen is.
Dit lijken wel een stelletje "vloerkadetten " aan elkaar plakkend. Maar het zijn jonge Zwavelkopjes.
Vanaf de Wikipedia site: https://nl.wikipedia.org/wiki/Gewone_zwavelkop
De gewone zwavelkop (Hypholoma fasciculare, synoniem: Psilocybe fascicularis) of het dwergzwavelkopje is een giftige paddenstoel die tot de familie Strophariaceae behoort.
De gewone zwavelkop smaakt zeer bitter en is zeer giftig.[2] Na consumptie bij mensen ontstaan er na 5-10 uur klachten als diarree, misselijkheid, braken en flauwvallen. Ook zijn er gevallen bekend van verminderd gezichtsvermogen en verlamming. Na een aantal dagen verdwijnen meestal de bijwerkingen.
Dit is de onderkant van een Elfenbank. Meestal kijk ik aan de onderkant of er gaatjes zitten of een soort doolhof structuur. Deze keer zijn het gaatjes en er zaten wat rare wurmpjes op...wel mooi om te zien.
De Kaapse bossen. Een mooie beukenlaan. Je kan er heerlijk wandelen. Ik heb de honden uit de foto verwijderd :)
Zo te zien ben ik niet de enige die pech heeft in het leven. Deze Gele Knol-amaniet heeft de verkeerde plek uitgekozen om boven de grond te komen. Precies een boomstam boven zijn dak !
Wat ook opvallend was, was dat heel veel paddenstoelen aangevreten waren. We denken dat het de slakken zijn die dit doen, want op de grond zag je overal slakkensporen. En door de vele regen is het een uitzonderlijk slakkenjaar ! Ik glij regelmatig uit over de naaktslakken in mijn tuin.
Een Elfenbankje met een herfstblaadje op zijn hoed. "Herfst" is coming !
Soms zie je beuken in aparte groeivormen. Deze lijkt te bestaan uit meerdere bomen.
En zijn Latijnse naam zegt ook al wat....Phallus impudicus, de vorm doet je denken aan een penis met een eikel.
Je kan hem letterlijk op afstand reuken, een soort lijkenlucht ruik je op afstand.
Van de site Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Grote_stinkzwam
De groene substantie is hetgeen wat zo stinkt, maar ook miljoenen sporen bevatten en welke door de vliegen verspreid worden door het bos. Op deze foto zie je dat de groene substantie al op is en dan is de Grote Stinkzwam ook niet aantrekkelijk meer. Dus je ziet dan weinig vliegen meer er op zitten.
Zwavelkopjes. Ten op zichte van de foto eerder op dit blog zijn deze al iets ouder, maar nog steeds jong. Ze groeien altijd in grotere en kleine groepjes.
Even een stilleven uit het bos. Een grote dikke wortel van een machtige Beuk en in zijn schaduw groeit een Vaarn.
Dit lijkt op een Gele Knol-amaniet. Maar de vorm is een beetje overdreven. Ik zou bijna zeggen, nu snap ik waar ze het een "knol " amaniet noemen, gezien de grote knol onder de hoed. Ik denk eerder dat dit een zeldzame verschijning is door vergroeiing ?
Dit is een normale kleine "Gele Knol-amaniet ". Heel anders dan de foto hierboven.
Van de Wikipedia site de volgende beschrijving: https://nl.wikipedia.org/wiki/Gele_knolamaniet
De gele knolamaniet bezit een bolvormige gewelfde tot vlakke ronde hoed, die 4 tot 10 centimeter in diameter kan worden. Het oppervlak is meestal glad, maar kan soms lokaal oranje tot lichtbruine oneffenheden vertonen. De hoed en de steel zijn ivoorwit tot bleek citroengeel van kleur. De lamellen zijn vlezig en wit. De paddenstoel wordt 6 tot 12 centimeter hoog en bezit een met een beurs omgeven knolvoet. De steel is uitgesproken cilindrisch en bezit een hoog aangezette, afhangende ring, die bij aanraking bruin kan verkleuren. De sporen zijn wit, zo goed als rond en worden 7 tot 10 micrometer groot. De gele knolamaniet ruikt naar rauwe aardappelen.
De toxiciteit van de soort is toe te schrijven aan de aanwezigheid van het gif alfa-amanitine, hetgeen door de Universiteit van Cambridge werd vastgesteld. Evenwel werd aangetoond dat de hoeveelheid gif zeer beperkt is. Dat impliceert dat er geen schadelijke effecten optreden wanneer een kleine hoeveelheid wordt ingeslikt. Bij grotere hoeveelheden kunnen symptomen van vergiftiging optreden.
Het grootste gevaar schuilt echter niet in de aanwezigheid van het alfa-amanitine, maar in het feit dat deze soort zeer makkelijk verward kan worden met de veel giftiger groene knolamaniet. Daarnaast kan de soort ook verward worden met de narcisamaniet (Amanita gemmata). De hoed van deze soort is echter veel geler gekleurd.
Even een zwartwit foto tussendoor. Dit is een bospad, en al het water van de vele regen stroomde naar beneden en voerde de zwarte aarde midden op het pad mee, zodat de zanderige ondergrond tevoorschijn komt.
Het "Kleverig Koraalzwammetje". ook wel Kabouter-vuur genoemd.
Een mooi klein zwammetje wat je vaak van verre al ziet. Zo mooi en fel geel zijn de uitlopers.
Vanaf Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Kleverig_koraalzwammetje
Het kleverig koraalzwammetje (Calocera viscosa) is een schimmel uit de familie Dacrymycetaceae. De soort leeft als saprofyt op sterk vermolmde stronken en stammen van naaldbomen. Het schimmelweefsel (mycelium) groeit in het hout. In de herfst worden de paddenstoelen (vruchtlichamen) gevormd.
Het kleverig koraalzwammetje is enigszins variabel qua vorm. Zo kan hij bestaan uit rechte vertakkingen, maar komt ook regelmatig voor met vrij veel vertakkingen. Hij groeit in bundels die kunnen variëren tot enkele exemplaren tot 10 cm doorsnede. Het vruchtlichaam is 4-8 cm hoog. Als hij door gras of mos moet groeien kan hij zelfs 15 cm hoog worden. Hij vertakt als een gewei of koraal. De kleur is opvallend oranjegeel. Bij het opdrogen wordt het vruchtlichaam hoornachtig en donkerder oranje van kleur.
Hij is te onderscheiden van soorten uit het geslacht Clavaria door de taaie, geleiachtige samenstelling. De vruchtlichamen glippen gemakkelijk tussen de vingers door zonder te breken.
Zoals wikipedia al beschrijft, er zijn variaties in verschijningsvormen. Dit ziet er heel anders uit dan dat de zwam er normaal ( zoals hierboven ) uit ziet.
Deze Rodekoolzwam ziet er al wat meer paars uit dan de eerdere foto. Het lijkt wel een foto van een bil, met een bil-naad :)
Het Rossig-buikkussentje ! Deze zwam behoort tot de familie van de slijmzwammen. Geen echte paddenstoel dus, maar zo mooi om te zien. De kleur en de fijnheid.
Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Rossig_buiskussen
Rossig buiskussen bestaat uit een grote groep van ongesteelde sporangia die dicht opeengedrongen zijn. De individuele sporangi zijn enkele tienden van millimeters in diameter en 3 tot 5 millimeter hoog. Een groep (pseudoaethalium) kan 15 cm in diameter worden, maar blijft vaak kleiner. Jonge exemplaren zijn helder roze tot oranje van kleur, later worden ze grauwbruin. De zwam geeft de voorkeur aan dood hout dat al behoorlijk ver is vergaan en bedekt is met sporenplanten.
Nog een Roodbruine Slanke Amaniet. Hier zie je de beurs aan de onderkant mooi. Uitgegraven door Marlon ! Ook hier zie je dat slakken al bezig geweest zijn op zijn hoed. Er zijn maar weinig paddenstoelen gaaf in het bos.
Dit is een paddenstoel uit de Boleten familie. Maar het leuke zit op zijn hoed. Een pissebed die zich verveld heeft, je ziet het witte vel nog op de hoed liggen.
Dit is een Gele trechtercantharel ! Eetbaar en smakelijk ! Maar helaas staat de paddenstoel op de rode lijst in Nederland. Uiterst beschermd dus ! Zeldzaam !
Nu eens info vanaf een andere site: https://www.veggipedia.nl/groentenenfruit/gele-trechtercantharel
Veggipedia, een paddenstoelen site voor eetbare paddenstoelen.
De trechtercantharel (Cantharellus Tubaeformis) wordt ook wel een herfstalternatief van de gewone cantharel genoemd. De gele trechtercantharel heeft een subtiele, fruitige geur en smaak. De paddenstoelen zijn niet erg vlezig. Nog een bijzonderheid, de gele trechtercantharel verliest zijn stevigheid niet door vocht.
De 3-10 cm brede hoed van de hanenkam is in de jeugd convex, later trechtervormig met een wat ingerolde rand. De kleur van de hoed varieert van wittig tot dooiergeel en zelfs oranje. De dooiergele lijsten aan de onderkant van de hoed zijn onregelmatig gevorkt en lopen ver op de steel af. De 3-8 cm lange steel heeft de kleur van de hoed en wordt naar beneden smaller. Het witte vlees heeft de geur van abrikozen.
Hier zie je de Gele trechter Cantharel beter. Mooie groeven tot aan de steel ( dit is anders dan de plaatjes bij gewone paddenstoelen ).
We begonnen er bijna mee, de Rodekoolzwam, en we eindigen met een foto van een mooie paarse paddenstoel i.p.v. de bleke verschijningen eerder in de foto-reeks.
