Nadat ik in de Kaapse bossen was geweest en veel paddenstoelen had gezien hoopte ik dat dat in de waterleidingsduinen bij Bakkum ook zo zou zijn.
Maar dat was niet echt het geval. Ik denk dat het komt omdat er in Noordholland minder regen is gevallen in het midden en oosten van het land. Maar wat ook meespeelt is de bodemstructuur dek ik.
De naam zegt het al, waterleidingsduinen. Duinen betekenen zand en zand laat water nu eenmaal sneller door !
Ik heb wel een paar paddenstoelen gezien, maar echt niet veel.
Ik ben twee dagen achter elkaar gegaan omdat ik weer last had van nier- en blaasstenen en ik de hoop het dat door het bewegen de steentjes zelf ook gaan bewegen en minder last gaan geven.
En ook omdat het mij afleidt.
Deze vond ik wel grappig, de bloem en een knop komen door de gaten in de bladeren van de braam heen.
In sommige stukken van het duinreservaat staan Witte Abelen. Een boom die je weinig meer ziet in het Hollandse landschap, terwijl ze eigenlijk wel heel mooi zijn.
Duin-bramen, heel anders dan de grote bramenstruiken in de echte bossen en parken. De bramen zelf hebben ook een veel blauwere kleur en zijn minder groot. Ze schijnen ook minder zoet te zijn dan de gewone braam.
Mooie en bijzondere bloemen zijn het toch, van de Parnassia. Dit zijn een stuk of 50 foto's met elke keer een andere scherpstelpunt en later bijeen gevoegd softwarematig, zodat je een hele grote scherptediepte hebt die je anders niet zo hebben met een enkele foto.
Apert die groene stuifmeelbolletjes.
Dit is dezelfde foto, maar alleen hier zijn maar 10 beeldjes samengevoegd en geeft dan een normale scherptebeeld van een enkele foto, eigenlijk wel mooier.
 |
In de duinen zie je veel Bovisten liggen, dit is een "kleine bovist ", ze behoren tot de buikzwammen.
Na een bepaalde tijd zie je dat er zich een gat vormt waardoor de droge sporen kunnen ontsnappen ( bijvoorbeeld als er een dier op stapt)
Hier zie je dat een schermbloemige eigenlijk bestaat uit veel kleinere bloempjes die gegroepeerd zitten in een grotere bloem.
Munt, de bloem zit nog onder de dauwdruppels ( allemaal hele kleine druppeltjes ).
In gebieden waar de wind vrij spel heeft zie je vaak dat bomen en struiken naar één kant groeien, zoals je hier bij deze meidoorn ook kan zien. Maar zelfs de bloei is aan één kant sterker dan de kant aan de windzijde ( westen wind ).
De duindoorn zie je veel in de waterleidingsduinen. Best een belangrijke plant voor de vogels en andere dieren om in de herfst en winter aan hun energie behoefte te voldoen.
Twee Berken-zwammen, de linker al wat ouder en heeft zelfs een takje ingesloten en aan de rechtere kant een jonger exemplaar ( met meer kleur ook ).
En zomaar zie je van een afstandje een groepje fel oranje/ rode bessen. Het zijn de bessen van de mysterieuze Aronskelk. Van de site Wikipedia:
De bloemen leveren geen nectar, maar lokken insecten met een sterke geur en sluiten de insecten vervolgens voor 24 uur op. Een dergelijke strategie van bedriegen wordt aangeduid met de term sapromyofilie.
De vrouwelijke bloemen ontwikkelen zich het eerst. Als deze rijp zijn voor bestuiving, geeft de appendix van de bloem een sterke geur af die lijkt op die van mest of urine. Tegelijkertijd vindt in de appendix een grote warmteproductie plaats die helpt bij de verspreiding van deze geur. Insecten worden door deze geur aangetrokken. Als een insect op het omgevende blad of op de rand van de bloeiwijze gaat zitten, dan glijdt hij de "val" in, omdat het oppervlakte hiervan is bedekt met een laagje olie waar ook de poten van insecten geen houvast op hebben. De insecten kunnen niet ontsnappen door de uitsteeksels boven de mannelijke bloemen en doordat ook de binnenzijde van de bloeiwijze is bedekt met een laagje olie.
De vrouwelijke bloemen geven een druppel kleverige vloeistof af. De insecten die in de bloeiwijze rondkruipen komen hiermee in aanraking. Hierdoor komt het stuifmeel dat deze insecten van een eerder bezoek aan een andere aronskelk hebben overgehouden op de vrouwelijke bloemen terecht, zodat kruisbestuiving tot stand komt.
Binnen 24 uur vinden er een aantal veranderingen in de bloeiwijze plaats. De kleverige uitscheiding op de vrouwelijke bloemen verdwijnt, de mannelijke bloemen komen tot rijping en werpen het stuifmeel uit zodat dat op de insecten onder in de bloeiwijze terechtkomt. Het blijft kleven aan de insecten, omdat die besmeurd zijn met kleverige vloeistof. Vervolgens verdwijnt ook de olie aan de binnenzijde van de bloeiwijze en verslappen de uitsteeksels zodat de insecten naar buiten kunnen kruipen.
Varens vind ik vaak mooier als ze alleen staan, zoals dit exemplaar die tegen een mooi stuk hout groeit.
Dit is Klein springzaad, in tegenstelling tot de andere die behoort tot de springzaad familie, ( Springbalsemien ). welke een exoot is een onze bossen teistert. Deze hoort in de Nederlandse natuur.
Dit is wel erg groen..... deze verkleuring komt van de groene bekerzwam. Helaas zijn hier geen bekers te zien en zit deze zwam ws nog in een beginstadium.
Op de terugweg naar de auto kwam ik een heel klein egeltje tegen op het fietspad. Ik hem hem maar snel naar de kant geholpen, voordat hij overreden zou worden.
Mijn naamgenoten..... de Teunisbloemen, die zie je veel in de NH duireservaat.
Beetje saaie bloem welke ook nog eens moeilijk spannend op de foto te krijgen is.
Op de parkeerplaats kwam ik deze bekende jongen al tegen. De groene stinkwants.
Ik heb er ooit eentje vastgepakt, maar meteen daarna had ik al door dat ik dat nooit meer moest doen.
Ter verdediging scheiden ( spuiten ) ze een vies stinkend goedje af, wat je ook niet zomaar er af wast onder de kraan.
Ook op de parkeerplaats zag ik deze Zwavelzwam. Ik had hem nooit eerder gezien.
Ik vind het een erg mooie zwam, met de zachte kleurrijke overgangen.
Op wikipedia staat een leuk verhaal.
Sommige eetbare soorten, vooral de gewone zwavelzwam, zijn in het Engels algemeen bekend als "kip van het bos" of kippenpaddestoel omdat de smaak vaak wordt vergeleken met kippenvlees.
Omdat het een stuk minder goed gaat met mijn gezondheid, lukt het mij niet meer om heel vroeg op te staan om de zonsopgang vast te leggen. Maar nu naar de herfst toe wordt het natuurlijk makkelijker voor mij. Nu was ik vroeg opgestaan, maar speelde het weer het spel niet mee. Hier zie je nog een flauwe verkleuring van de opgaande zon achter de wolken.
Allemaal gangetjes in het blad van de Witte abeel. Een doolhof lijkt het wel.
Het zijn de rupsen van de mineermotten die deze gangetjes maken. De gangetjes worden bladmijnen genoemd. Mineermotten (Gracillariidae) zijn kleine (micro) nachtvlinders en horen bij de familie van de vlinders (Lepidoptera). Wereldwijd leven er ongeveer 1000 soorten, waarvan er zo’n 200 in Nederland. De bladmijnen kunnen wit of gelig tot bruin van kleur zijn. Niet alleen de mineermotten maken deze gangen maar ook de larven van vliegen (Diptera), bladwespen (Hymenoptera) en kevers (Coleoptera).
Een panorama foto gemaakt van 3 enkele foto's die ik dan aan elkaar plak met een software programma. Een duinmeertje met een zwaan en een zilverreiger
Je moet hem groter zien, dat is mooier ( dus er op klikken ).
Ik zag deze zaadjes aan een stengel. Er kwamen toevallig mensen aan in werkkleding ( van een natuurvereniging denk ik ) en vroeg of iemand vertand had van plantjes. Een van de mannen had "google lens " op zijn mobieltje staan en het programma herkende dit als "Brilkruid".
Toch knap van dit soort programma's !
Op deze foto zie je het wat beter, het lijken wel hartjes.
Paardenbloemenpluis, blijft altijd mooi om te fotograferen en is uitstekend geschikt voor de techniek "focus-stacking " !
Houtbewerker in de natuur. Ik ben altijd nieuwsgierig wat er nu in de stam zit en welk beest dit werk gedaan heeft.
Hazenpootjes met dauw. Het lijkt een gras, als je van veraf kijkt, maar het is dus familie van de klaver.
Op wikipedia :
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hazenpootje
Hazenpootje (Trifolium arvense) is een één- of tweejarige klaversoort. De soort komt van nature voor in Europa. De plant is gedurende en na de bloei makkelijk te herkennen aan de zachtharige bloeiwijzen. De plant wordt 5-30 cm hoog en heeft een behaarde, gevulde stengel. Ook de bladeren zijn behaard. Hazenpootje bloeit van juli tot de herfst met witachtige, later roodachtige bloemen. De bloeiwijze is een hoofdje. De lange, zeer smalle kelktanden zijn lang behaard, waardoor de bloem er donzig uitziet. De vrucht is een peul met één zaadje. Hazenpootje komt voor op droge, meestal kalkarme zandgrond tussen het gras of op open plekken. Hij heeft zich echter over grote delen van de wereld verspreid en wordt daar vaak beschouwd als onkruid.
De Nederlandse naam hazenpootje verwijst naar het afgeronde, langwerpige, zachtharige uiterlijk van de bloemhoofdjes. De wetenschappelijke naam van het geslacht Trifolium is samengesteld uit de Latijnse woorden tri "drie" en folium "blad" en verwijst naar de drietallige bladeren
In de duinen, op de rand van het bos, stond ook veel wilde tijm. Nog kleinere bloempjes dan de tijm die je in de tuincentra koopt.
Deze naaktslak mag wel foto-model worden. Hij heeft zo een mooi gekleurde oranje band aan de onderzijde ! Degene die ik in mijn tuin zie, zijn geheel saai zwart of donkerbruin. En als ik 's avonds in mijn tuin loop glij ik bijna uit, zoveel zijn het er.
Slangenkruid, altijd een mooie plant in de duinen gevonden. Op Wikipedia:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Slangenkruid
Volgens de lijfarts van de Romeinse keizer Nero, Dioscorides, helpt de wortel, indien met wijn gedronken, tegen slangenbeten.
De wortel is in het verleden gebruikt als basis voor rode verf. De plant bevat pyrrolizidine alkaloïden en dient daarom niet gegeten te worden.[bron?] Het sap wordt als fytofarmaceutisch middel wel toegepast in kompressen bij steenpuisten.
Ook in de natuur zie je "Hangjongeren " . Of bijvangst noem ik het ook vaak.
Je wilt iets op de foto zetten en dan zie je later als je de foto bekijkt op de monitor dat er ook andere zaken op de foto staan *( vaak insecten ).
Deze witte Abeel heeft een schimmel op zijn blad ( een soort van roest ). Dat blijkt erg besmettelijk te zijn, want heel veel Abelen hadden deze afwijking.
De witte Abeel heeft ook andere ziektes. Ik zag 1 boom met dit soort bladeren, waarbij het groen weggevreten is door een beest of een schimmel denk ik. Maar ik kon het geen naam geven middels een google zoekopdracht.
De Zuurbes. Ik had deze struik nog nooit gezien. Wel mooi verkleurende bladeren en vuurrode bessen in de herfst. Dus je ziet ze op aftand in de herfst !
Wikipedia:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuurbes
De zuurbes (Berberis vulgaris) is een struik die behoort tot de berberisfamilie (Berberidaceae). De struik komt van nature voor in Eurazië.
De hele struik inclusief de vruchten en zaden kan een lichte vergiftiging geven, desalniettemin worden de vruchten gegeten. De gifstof wordt berberine genoemd. Traditioneel werden in Europa de vitamine C-rijke bessen voor het maken van jam gebruikt. In landen als Iran worden de vruchten bij het koken gebruikt voor het kruiden van rijst, vis en vlees.
Deze sprinkhaan zit te stil. Hij is ook | in het harnas ( chitine pantser ) gestorven zo te zien.
Dit is maar een heel klein plantje en de bloemetjes nog kleiner.
Stijve Ogentroost heet ze.
Wikipedia : https://nl.wikipedia.org/wiki/Stijve_ogentroost
De stijve ogentroost (Euphrasia stricta, synoniem: Euphrasia officinalis) is een tot 30 cm hoge plant uit de bremraapfamilie (Orobanchaceae). In de volksmond wordt de soort ook wel klaaroog genoemd.
De voorkeursstandplaats is op vochtige, kalkhoudende zandgrond, zoals dit bij sommige heidevelden en in de duinen kan voorkomen. De plant is een halfparasiet en onttrekt water en zouten aan grassen.
In Nederland is de plant zeldzaam en staat op de Nederlandse Rode Lijst van planten als algemeen voorkomend, maar zeer sterk in aantal afgenomen.
Zo een lieflijk uiterlijk en toch een half parasiet. Stijve ogentroost
is van het voedsel (water en zouten) afhankelijk van de wortels van
andere planten. Wortels van grassen en cypergrassen zoals zegge en bies.
Half parasieten hebben zelf wel bladgroen om mineralen toe te voegen en
vallen dan ook niet echt op als parasieten. Parasieten hebben ook geen
bladgroen en halen álle materiaal uit de gastheer. In het voorjaar is
het van belang voor het zaad van de stijve ogentroost, dat het snel een
wortel vindt van een andere plant om zich in te boren en voedsel te
onttrekken, omdat het zaad zelf amper een voorraad heeft.
Wilgenroosjes. Ik blijf de bloemen erg mooi vinden en zeker als er wat dauw op zit.
De bloem van de braam. Ze heeft altijd zoveel meeldraden !
Tegenwoordig woekeren de braamplanten, omdat ze stikstof-minnend zijn en wij met onze vele auto's en fabrieken veel stikstof uitstoten zie je de laatste jaren een explosie aan bramenplanten.
Glidkruid. Op wikipedia staat meer :
https://nl.wikipedia.org/wiki/Glidkruid
Glidkruid (Scutellaria) is een geslacht van eenjarige en overblijvende planten uit de lipbloemenfamilie (Lamiaceae). Tot het geslacht worden zo'n 200 soorten gerekend, die een typische kelkvorm gemeen hebben. De bloemen hebben duidelijk herkenbare boven- en onderlippen.
Een aantal soorten, waaronder klein glidkruid (Scutellaria minor) en blauw glidkruid (S. galericulata) komt van nature in West-Europa voor. Verschillende soorten spelen een rol in traditionele geneeswijzen. Zo worden in de traditionele Chinese geneeskunde versterkende effecten voor het immuunsysteem toegeschreven aan het glidkruid en werd het in Europa en Amerika onder meer gebruikt voor wondverzorging en als kalmerend middel. Het helpt allergische reacties zoals hooikoorts verminderen.
Mycena's. Vaak een groep hele kleine witte paddenstoeltjes met dunne steeltjes.
Deze zijn al wat uitgedroogd, dat zie je aan rimpeltjes op hun hoeden.
Op de site : https://dier-en-natuur.infonu.nl/natuur/138860-paddenstoelenfamilie-de-mycenas-van-klein-tot-piepklein.html
Mooie sierlijke paddenstoelen zijn er te zien in de
herfstbossen. Sierlijke lange stelen waarop een mooie klokvormige hoed
op staat. Soms als een mooi rokje met een kantje aan de onderkant van de
hoed en soms met velen bij elkaar. Van een ienie-minie paddenstoel tot
een iets grotere paddenstoel. Van spierwit tot bloedrood en af en toe is
er zelfs een hoed te zien met vreemde draden en knopjes aan het eind.
Er was ook nog een klein stukje met heidepollen van de Struikheide.
De bloei is aan begin september op hun eind.
In een bijna opgedroogd vijvertje vond ik deze bloeiende plantjes. De bloem lijkt op Perzikkruid, maar die groeien niet in het water. Het blijkt Veenwortel te zijn.
https://www.ecopedia.be/planten/veenwortel
Als typische amfibieplant kan veenwortel soepel inspelen op milieus met een uiteenlopende en wisselende waterhuishouding: de soort komt voor als waterplant met drijfbladeren in relatief ondiep, rustig, (matig) voedselrijk water, maar ook als landplant. Veenwortel houdt van minerale, zware bodems. Als landplant is de soort vaak te vinden in oeverzones, in rietland en in grazige vegetaties, zelfs tot in akkerranden.
Dit is een oude en open Ruitjes-Bovist. Nu kunnen zijn sporen zich wijd verspreiden door dieren die op de bol gaan staan, of een mens. Je ziet om de bovist heen ook al een laag bruine sporen liggen op de planten
https://zwammen.floraeuropa.eu/nl/zoekresultaat/paddestoel-of-zwam/ruitjesbovist-detail
Peervormige, crèmewitte vruchtlichamen met afgeplatte bovenkant zonder duidelijk onderscheid tussen hoed en steel,
De
buitenkant barst bij het groeien in puntige brokjes waarbij een
ruitjesachtig patroon ontstaat, en scheurt uiteindelijk bij de top open
waarbij de stoffijne zaadjes verspreid worden. Sporen bruin.
Groeit op zandige, droge graslanden (juni - oktober). Algemeen.
Eetbaar zolang de paddenstoel van buiten wit is en van binnen vlezig. Jonge exemplaren met wit vlees zijn eetbaar
Fam.: Agaricaceae.
In zijn jongere jaren ziet de ruitjes bovist er uit zoals de foto hieronder.
Vanaf de site: http://www.yavannah.nl/detailpagina.php?soortid=41&catid=6&soortnaam=ruitjesbovist
Het vruchtlichaam is bol- of tolvormig en kan behoorlijk groot worden.
De jonge Ruitjesbovist is wit en bedekt met pyramidevormige, vrij platte
schubjes. Later wordt het oppervlak heel fijn ruw en vaalbruin. Er
ontstaat een rafelige opening die steeds groter wordt en uiteindelijk
scheurt de bovenzijde geheel af. Er blijft een soort kommetje over, dat
nog heel lang blijft staan, vaak gevuld met regenwater.
Hier zie je nog een oude ruitjes bovist, waarschijnlijk van vorig jaar.
Dit is een panorama foto gemaakt van 3 normale foto's die elkaar overlappen en daarna aan elkaar gemaakt middels software om het één panorama- foto te laten worden.
Deze foto is onbewerkt Een beetje saai ziet het er uit. Je kan heel wat doen met foto bewerking.
Bij de panorama foto's kunt u beter de foto vergroot bekijken ( dus erop klikken of dubbelklikken )
Bewerkt ( volgens een geheim recept :) ) .
Idem. Deze is onbewerkt.
En deze foto is weer bewerkt vlg geheim recept :)
Beide foto's laten een mooie duinpan zien of duinvallei. Ze hebben echt hun best gedaan op deze mooie plekjes....die zie je niet zo snel elders in Nederland.
Nog even een paardenbloem pluis. Het blijft een mooi iets om op de foto te zetten.
Dit is Beemdkroon.
Volgens Wikipedia : https://nl.wikipedia.org/wiki/Beemdkroon
Beemdkroon (Knautia arvensis) is een plant uit de kamperfoeliefamilie (Caprifoliaceae). De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als algemeen voorkomend, maar sterk afgenomen. Beemdkroon komt voor in Europa en Azië.
Beemdkroon is een vaste plant. De plant wordt 15-60 cm lang en heeft grijsgroene bladeren. De onderste bladeren heel en de bovenste veerspletig. Beemdkroon heeft een vertakte wortelstok (rizoom) en soms ook uitlopers. De stengel is door zeer korte haren grijs en door de langere haren stijf behaard. Beemdkroon bloeit met lila bloemen vanaf juni tot de herfst. Ook komen soms witte of gele bloemen voor.
De bloemen bevatten veel nectar waar zowel dagvlinders als honingbijen en hommels op af komen
Beemdkroon komt in Nederland voor in bermen en op dijken met vochtige, kalkhoudende grond, maar ook in de binnenduinrand en langs randen met struikgewas komt de plant voor. Elders groeit de plant ook in weiden en houtwallen.
Dit is een macro-foto van Vogelmuur. Je ziet dit plantje overal wel, maar omdat hij zo klein is, zie je de mooie bloempjes zo over het hoofd.
Ze hebben er ook stukken met naaldbossen. Weer een heel andere sfeer dan loofboom bossen.
Je had overal wildroosters, dus er moesten ergens wel koeien lopen. Genoeg koeienvlaaien gezien, maar geen koe. Tot op de terugweg, toen waren ze aan drinken in het duinmeertje.
Een Bruin Zandoogje. Ik ging speciaal terug naar een watertje waar je vrij kon komen en daar groeide veel munt en kruipbrem, planten die veel bezocht worden door vlinders.
Speciaal met de telelens, omdat je anders niet dichtbij genoeg kan komen.
Deze Kleine Vuurvlinders blijven trekken... je ziet ze al van verre vliegen. Maar ze zijn vaak zo onrustig dat je ze moeilijk op de foto krijgt.
Het was ook drukte alom bij de munt :)
Het enige vervelende was hier, dat ik heel hard op de grond viel omdat er een bramenstruik sliert om mijn laars ging en deze "bramenslierten " maken een lus en daardoor val je vrijwel altijd.
Ik schrok heel erg, omdat mijn beste camera met dure telelens hard op de grond kwamen.
In het begin leek de telelens vast te zitten ( het zoom mechanisme :( ).
Maar na wat gerommel kwam het toch weer los en deed het zoom-mechanisme het weer.
Maar het was een domper op het hele gebeuren !
