Ik kan mij niet herinneren dat ik nooit huisdieren heb gehad.
Als klein kind hadden we al huisdieren thuis, katten. Zou dat genetisch doorgegeven worden ? het houden van huisdieren ?
Het helpt wel denk ik, als je als kind opgroeit met huisdieren en zelf denk ik dat het belangrijk is voor de ontwikkeling van kinderen.
Men zegt ook wel, dat sinds de mens in steden woont zij het contact missen met de natuur. Dat dat meden een reden is dat de mens huisdieren in hun huizen zijn gaan nemen.
Maar ook de constante nieuwsgierigheid van de mens naar dieren. We gaan immers als kinderen best vaker naar dierentuinen.
Toen ik de verpleging in ging heb ook ook vogels gehad. Van een simpel kanariepietje tot dwergpapegaaien en zelfs een tamme Vlaamse gaai.
Veel later heb ik een paar jaar een aquarium gehad, maar schrok van de energie rekening.
Later heb ik het alleen bij katten gehouden. Al best een aantal katten gehad, meestal rode katers.
Gijs, mijn laatste trouwe viervoeter is een kruising tussen een Europese korthaar en een abessijn en is ook een kater.
Gijs is best redelijk intelligent op zijn manier. Wanneer hij in zijn kattenmandje slaapt en dan wakker wordt rekt hij zich eerst helemaal uit. Daarbij rekt hij eerst zijn voorpoten uit en daarna zijn achterpoten.
Maar als hij dat doet om bij mij op schoot te kunnen liggen, dan rekt hij zijn voorpoten eerst uit en normaal gebruikt hij dan zijn nagels erbij, maar niet als hij ze uitrekt op mijn bovenbeen.
Zijn achterpoten uitrekken doet hij dan nog met uitgeslagen nagels op de bank.
Dus hij weet het verschil, tussen mijn been die gevoelig is en pijn kan voelen, en de bank, welke geen gevoel heeft.
Heel soms vergist hij nog, en dan hoort hij mij een kreet slaan vanwege de pijn die de nagels veroorzaken.
Gisteren een ander soort foto geprobeerd te nemen. Een foto die heel erg onderbelicht is, waarbij ik later met foto-bewerking de lichte delen weer helderder en lichter maak, met wel een mooi resultaat.
De volgende stap is, dat ik dat doe met een statief, waardoor ik de ISO waarde niet zo hoog hoef te maken en de foto wat minder korrelig wordt.
update 1-1-2022
Zo, we hebben oud en nieuw weer achter de rug. Altijd een stressmoment voor dieren.
We hadden een vuurwerkverbod, maar helaas, ik heb er niets van gemerkt.
Gijs is ooit ontsnapt geweest en heeft een halve nacht buiten doorgebracht met vuurwerk om zijn oren.
Was erg ongerust.... maar gelukkig kwam hij rond 3 uur thuis.
Hevig geschrokken en heel erg aanhankelijk dat hij mij weer zag.
De keren daarna doe ik voortaan het kattenluikje al eind van de ochtend op slot en de kattenbak in de huiskamer.
Het is zelfs zo, dat als Gijs vuurwerk hoort hij begint te grommen als een hond.
De keren dat hij dan binnen moet blijven met oud en nieuw, dan laat ik hem gaan waar hij wilt.
Meestal gaat hij dan onder mijn bed liggen. Zo ook deze keer.
Maar om twaalf uur toen het vuurwerk losbarstte kwam hij luid jankend de trap af. Zo geschrokken was hij en hij was op zoek naar mij denk ik.
Echt heel zielig om te zien !!! Ik heb Gijs nog nooit zo horen janken. Wat een angst heeft dat beestje.
Als ik hem aanhaalde was hij super blij en beel ook dicht bij mij.
Ik heb hem geprobeerd op schoot te houden, dat ging in het begin wel oké, maar als er weer een zware bom ontplofte sprong hij weer weg.
Toen hij op schoot was, dacht ik slim te zijn door zijn oren dicht te houden ( dan hoort hij het vuurwerk minder ).
Hij ging in ieder geval niet meer naar boven en bleef dicht bij mij. Mooi om te zien dat zo een beestje dan toch bescherming bij je zoekt. Want toen ik mijn insuline pen uit de koelkast ging pakken kwam hij als een hondje achter mij aan. Hij volgde mij overal.
Toen het minder werd, vond hij ook de rust weer om wat langer bij mij op schoot te gaan liggen.
Toen ik rond 2 uur naar boven ging om te slapen, kwam hij snel met mij mee.
Hoe Gijs deze keer reageerde heb ik nog nooit meegemaakt.
Ook vandaag, nieuwjaarsdag volgde hij mij overal in de ochtend.
Ik moest echt de tuindeur open zetten, zodat hij naar buiten durfde te gaan. Hij durfde niet meer door het kattenluikje naar buiten.
Arme Gijs.
Het vervelend is, dat vuurwerk al jarenlang geen vuurwerk meer is.
Zeker dit jaar was het meer een oorlogsgebied, dan leuk vuurwerk.
De astronautjes van vroeger zijn nitraat bommen geworden, met knallen die echt mega zwaar en hard zijn. Eigenlijk heb ik dit jaar niets gemerkt van het vuurwerk verbod.
