Wat maakt de herinnering ? Dat kunnen beelden zijn.... of dingen die je waarneemt met je gehoor en je doen denken aan tijden van weleer. Maar heel vaak is het de geur die ons dingen doen herinneren en de herkenning van de geur maakt beelden los in je hoofd, welke weer een verlangen losmaken in de geest, naar de tijden van weleer. Tijden die veranderd zijn in herinneringen.... verlangens.....
De geur van water. Niet het leidingwater, maar natuurlijk water. Juist vocht is een goede drager van geuren. Iedereen heeft wel de herinnering van pas gemaaid gras in zijn bewustzijn.
Ook de polder kun je ruiken. Een intens weeïge maar lichte geur van het veen.
Als je tot laat in de avond buiten bent, krijg je op een gegeven moment het koud van het optrekkend vocht vanuit het gras en de grond. Ook dat gevoel wekt herinneringen op. Geluiden van vogels die naar hun slaapplaatsen gaan, of geluiden van dieren van de nacht, zoals uilen.
Wat is er mooier dan een concert in de schemering van het roodborstje, die juist in de schemering ( net als de merel ) het mooiste lied zingt.
Die avond schrok ik mij dood. Over de brug kwam een auto gereden, wat het model had van een Toyota. Toen de auto langs mij reed werd ik glimlachend aangekeken door een vrouw met blonde haren.
De auto sloeg links af, het fietspad op naar het Ilperveld en stopte bij een plek waar de auto kon staan.
Precies de plek waar ik indertijd vaker had gestaan met de vrouw waarvan ik nog steeds hou.
De achterklep ging open en er sprong een hond uit. Maar het was geen buldog. En het bleek ook de vrouw niet te zijn, waarop dat moment mijn gedachten sterk maar toe gingen. Hoe vaak heb ik hier niet gestaan, vaak in tranen. Het was alleen maar een “ dejavu “ welke mij verbaasd en in tranen achterliet.
Maar dit waren andere mensen, welke wel mij in een kort moment dezelfde gedachten gaven….en de verlangens en herinneringen naar toen. Het deed mij heel wat. Ik was er stil van.
Het leven gaat door. De tijd lijkt wel steeds sneller te gaan. Wat de tijd achterlaat zijn herinneringen.
Veel herinneringen verdwijnen in je hoofd op plekken waar het geheugen niet zo goed meer bij kan.
En hoe wonderlijk is het dan dat je door geuren die je toen waarnam, al heel snel de lades weer open gaan en je heel dicht weer het gevoel geven wat je toen had.
De bomen dansen..... ze dansen in de golven van het Noordhollands kanaal.
Het water blijft bewegen, zonder dat er een schip voorbij gekomen is. Het lijkt te komen vanuit de polder, het Ilperveld.
De avond valt. Het werd niet de beloofde aparte zonsondergang die de weerman eerder op de avond zei. Ik rij rustig naar huis met een heel ander gevoel dan ik hiernaar toe reed.
Apart dat geuren en beelden ( en situaties waarin je ineens beland ) je herinneringen zo feilloos weer naar boven brengen.
