Op woensdag 1 maart heb ik mij aangemeld bij het expertise centrum voor euthanasie, wat vroeger de levenseinde kliniek heette.
Ik hoop dat ze snel beslissen en met mij weer komen praten, wamt er is een hoop veranderd sinds 2017.
Heb inmiddels een pancreas die nagenoeg niets meer doet door alle ontstekingen, maar ook is mijn nierfunctie heel erg slecht geworden/
Dat laatste had ik niet op gerekend, maar er is zoveel aan de`nieren geopereerd en de vele keren dat ik onder de niersteenvergruizer heb gelegen, dat het eigenlijk ( in samenhang met de diabetes mellitus ) wel te verwachten was.
Ik was ook wel heel erg snel moe in 2022. Ik gaf van alles de schuld ( oa de corona infectie ), maar dacht nooit aan mijn nieren.
Wat ik wel apart vond was data de buikpijn minder fel was en minder vaak ontspoorde en dat mijn diarree beter was geworden, het was nu vaker brijige ontlasting.
Maar de vermoeidheid was wel iets wat mij heel erg parten speelde, ik ging ere minder vaak op uit.
Ik had ook meer hoofdpijn, terwijl ik helemaal geen hoofdpijnmens ben.
Maar het zijn dus klachten die bij een s;echte nierfunctie horen.
Ook ben ik al zo een 10 jaar depressief. Ondanks medicijnen blijf ik een verlangen hebben naar de dood, om te ontsnappen aan alle klachten die ik heb na vele jaren ziekzijn, waarbij ik al 2 pogingen gedaan heb om dit leven te verlaten.
Op donderdag 2 maart rond 9 uur ging ik boodschappen doen en daarna naar de houthandel om hout voor mijn kachel te zagen, iets wat ik al geloof ik meer dan 10 jaar deed.
Ik was bijna klaar en wilde met mijn linker hand een houtje pakken maar ik schampte met mijn hand de cirkelzaag en mijn hand werd de cirkelzaag ingetrokken.
Ik merkte meteen dat het niet oke was en vroeg een medewerker of hij verband wilde pakken.
Dat duurde even en de pijn werd steeds erger en erger. Het bloed druppelde gestaag op de`betonnen vloer.
Toen hij bij mij was en ik mijn hand opendeed, zag ik de botten al zitten ( en de mede`werker ook ).
Hij zei dat hij de ambulance zou halen. De ambulance post zit 200 meter verderop en daar is hij naar toegerend. Gelukkig kwamen ze snel ik kon ik op de brancard plaats nemen.
IK mag van geluk spreken dat het mijn linker hand was die`aangedaan is !
Ze brachten een infuus aan zodat ze mijn pijnstilling konden geven. Ze gaven mij 1 cc fentanyl via het infuus, maar dat deed niets bij mij.
Ik was nog bij de tijd en vroeg aan één van de ambulance medewerkers of hij mijn sleutels van de auto en mijn huis af wilde geven bij de bali van de houthandel. Want ik wilde wel dat mijn auto bij mijn thuis stond en ik had ook net boodschappen gedaan.
Toen ik net in de ambulance lag belde mijn schoonzus Tiny mij en ik vertelde haar snel wat er gebeurd was en of zij mijn ex partner wilde inlichten en of zij konden regelen dat mijn auto weer naar mijn huis zouden rijden en de boodschappen opruimen. Waar denk je aan als je dit aan de hand hebt... :)
Er ontstond een discussie of ik naar het Dijklanderziekenhuis zou gebracht worden of naar het zaans medisch centrum. (ZMC ) Het werd dat laatste. Ze haalden he`t verband van mijn hand af en dat zag er niet goed uit. Daar zou een plastisch chirurg aan te pas moeten komen en er werd al het RKZ genoemd in Beverwijk. Maar eerst naar het zaans medisch centrum. Onderweg nog een keer 1 cc fentanyl iv gekregen, maar deed totaal niets. IK gebruik zelf al fentanyl pleisters en af en toe fentanyl tbl voor onder de tong, en dat was de reden waarom het niets deed tegen de pijn bij mij.
Eenmaal in het ZMC op de eerste hulp werd de wond door de 1e hulp artsen beter bekeken en schoongemaakt wat echt heel veel pijn deed. Gelukkig gaven ze daar morfine in het infuus en dat begon een beetje te werken.
Daar zagen ze`al snel in dat ik door een plastisch chirurg geopereerd zou moeten worden. En werd er een ambulance besteld om mij naar Beverwijk het rode kruis ziekenhuis.
Het duurde uren voordat er een ambulance kwam. Het ongeval had plaats om 9 uur en pas om 13 uur lag ik in het RKZ. Toen de ambulance de eerste hulp opreed riepen een 2 verpleegkundigen dat ze al uren op mij aan wachten waren.
Een plastisch chirurge in opleiding nam mijn anamnese af. Weer het verband er af en het zag er niet fraai uit. Zij begon foto's te maken....en toen dacht ik, dat kan ik ook.
De arts zei ook dat het er niet zo goed uit zag. Tijdens het afnemen van de anamnese vertelde ik ook dat ik niet gereanimeerd wilde worden en niet naar de IC wilde`etc en kreeg ze ook te horen dat ik mij de daag ervoor bij het exp centrum voor euthanasie aangemeld had en ook het hele verhaal er om heen. IK vertelde ook dat het wel zonde is van alle inspanning die men zou geven middels plastische chirurgie en dat ze ook de 3 vingers links mocht amputeren van mij.
Maar dat gingen ze niet doen.
Om 15 uur werd ik naar de acute opvang afd gereden en was het wachten op de operatie.
Ondertussen werd de pijn weer erger en erger. IK kreeg een fentanyl tbl voor onder de tong, maar dat deed niets en ik vertelde de verpleegkundige waarom ik niet reageer op dit soort pijnstilling.
Ik kreeg een diclofenac tbl. IK heb wederom verteld dat ik geen NSAIDS ( Een NSAID is een ontstekingsremmend middel dat pijn en zwelling van onder andere gewrichten en pezen tegengaat ) medicatie mocht hebben omdat mijn nierfunctie heel erg slecht was. Toen kreeg ik toch weer een NSAID voorgeschoteld ( Naproxen ) en een oxycodon retard capsule. Ik heb echt een uur m,et veel pijn gelegen waarbij ik door de pijn bewegingsdrang had. Daarna zakte het gelukkig af.
Ik werd rond 19 uur naar de operatiekamer gereden en werd daar goed behandeld door een anesthesist en de verpleegkundige. Ik zou geopereerd worden door dr Lopez.
Ik zag op een scherm mijn bloed uitslagen en zag dat mijn nierfunctie weer slechter geworden was.
Rond 24 uur werd ik weer de verpleegafdeling opgereden.
IK schijn nog naar mijn zus Nelly geappt te te hebben dat ik dacht dat alle vingers er nog aan waren.
Maar dat was niet zo. Mijn pink is in een functionele stand gezet en zal net als mijn middelvinger niet meer de normale functie meer krijgen.
Mijn ringvinger was zoveel bot weg dat ze die niet konden redden en is geamputeerd tot op 1 kootje.
Mijn wijsvinger was de strekpees aan de binnenzijde gehecht, want die was door.
Er was veel schade aan de`gewrichtskapsels.
Mijn schoonzus Tiny heeft mij opgehaald en weer thuis gebracht.
Iedereen hielp mij, Tiny, Nelly, Hanneke , Fred en keven, Robert en Marloes en Arij.
Echt heel veel dank daarvoor. Alles met 1 hand moeten doen is niet makkelijk.
Ik moet met mijn hand 6 weken in het gips en daarna handen fysiotherapie krijgen.
Mijn wijsvinger mag er eerder uit ( het gips ). Tot nu toe`moet ik wel elke`week terugkomen.
DE laatste keer hebben ze de hechtingen verwijderd en was mijn pink "nattig " en er prikte een stuk dood vlees in mijn zijkant van de pink wat een wond gaf.
Een plastisch chirurg heeft het bekeken en knipte het stukje dood weefsel weg.
Gek.... het was aan het stompje van de ringvinger waar hij knipte, maar ik voelde het aan mijn middelvinger de pijn ! Ik heb nog gevraagd of ze de goede zenuw wel aangesloten hadden op de goede vinger :)
Hij moest later weer een stukje`weg knippen en weer voelde`ik de pijn van het knippen aan de middelvinger in plaats van mijn stompje van de ringvinger.
Ik stop nu even met typen.... want ook dat gaat lastig met 1 vinger. Er zullen best veel fouten in de tekst staan denk ik.
