Ik heb ontdekt dat er een soort van volgorde zit in de klachten.
Het begint met pijnklachten van niersteentjes die blijven vastzitten in de urineleider van de nier naar de blaas.
Als de steen het volkomen afsluit, dan krijg je behoorlijk koliekpijnen.
Maar als het niet volledig afgesloten wordt, krijg je wel pijn waarvoor je pijnmedicatie nodig hebt, maar ik hoef niet naar het ziekenhuis omdat de pijn uit de klauwen loopt ondanks morfine zetpillen.
Als de pijn minder wordt, ( dat kan na een week zijn ) dan word ik misselijk en niet snel daarop moet ik de dagen erna plotseling overgeven en het gaat zo snel dat ik zelf soms te laat ben om een bak te pakken die ik klaar heb staan onder mijn salontafel.
Dat was ook de reden waarom ik een paar keer niet naar therapie kon. Ik heb later overlegd en de groep weet nu waarom ik een plastic bakje mee heb omdat het overgeven plotseling opkomt.
Na die periode van middelijkheid komt er een periode waarbij ik heel erg bleek ben *( vaal ) en er erg slecht uit zie en ik een enorme vermoeidheid voel. Als het mee zit duurt dat een week en met een beetje geluk plas ik een steentje uit ( ik slik dan ook veel extra medicijnen om de urinewegen te verwijden om zodoende steentjes kwijt te raken ).
En de periode daarna begin ik er weer wat beter uit te zien en lijkt de vermoeidheid minder te worden.
Mensen zeggen dan ook dat ze kunnen zien dat ik mij "beter "voel en er uit zie.
Als ik dan met Marlon eens weg ga, bijv naar het bos in Heiloo, dan lopen we hooguit 2 km in 3 uur ( een bejaarden tempo dus ) maar onder het wandelen breekt het zweet mij al uit en voel mij beroerd worden.
Eenmaal weer thuis lijkt het weer wat beter te gaan.
Maar de volgende dag ben ik letterlijk ziek van vermoeidheid die over mij komt en krijg ik allemaal extra hartslagen en voel mij dan inwendig gejaagd, waardoor ik ook meer medicatie nodig heb om in slaap te komen. Anders lukt het niet. Ik voel mij dan ook lichtelijk benauwd.
Een heel vervelend gevoel. Ik ben nu 3 x weg geweest met Marlon en elke keer is de dag erop een ramp.
Meestal is het de dag erna weer over.
Maar als ik er even op uit ga, dan moet ik daar dus voor boeten helaas. Maar van thuis zitten word je ook gek.
In Heiloo dachten we veel paddenstoelen te vinden na zoveel regen, maar dat viel erg tegen.
Gelukkig was het wel wat mistig en was er een laag dauw over de planten en de spinnenwebben.
Diamanten op het gras.
Ook de spinnenwebben hebben dauw !
Duizendblad. Er zitten in de bloemen weer hele andere kleine bloemen. Zo mooi.
Hier kun je het beter zien,
Het geel hoorntje....en zwam. Je kan zien dat je in een "honden bos " bent.... overal hondenharen.
Jonge reuzenzwammen, het lijken wel schuimpjes
Hazenpootjes met dauw.
Wilgenroosje met dauw.
Op vrijdag ben ik na de regen even in het Purmerbos gaan kijken en daar waren in het kabouterbos veel paddenstoelen. Meeste van het saaie soort....maar ik zag er ook eentje welke ik al jaren zoek.
Een slijmzwam die Ijsvingertjes heten.
Echt zo mooi !! Zo fijn ook ! Een slijmwam die op meerdere soorten dode loofbomen groeit.
Glimmer inktzwammetjes waren er ook.
En twee parende torren, lijken een beetje op boktorren.
Vergroeide kogelwammen
En dag erna ben ik weer naar hetzelfde stukje bos geweest nadat het de hele ochtend geregend had.
In de hoop nog mooiere foto;s te maken van de Ijsvingertjes. Maar ze waren er niet meer.
Zo snel zijn ze verdwenen !!
Wel Olijfschijzwammen gevonden. Die zie je ook niet zo vaak.
Een een dikke "Tranende franjehoed ".
Bos zit vol met bruine kikkertjes.
Ook een Klontjestrilzwam. Met zoveel regen gedijen ze goed.